ព្រះយេស៊ូវបានផឹកពែងល្វីងសម្រាប់យើង…
បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានបញ្ចប់ការអធិស្ឋានបួងសួងបូជាចារ្យដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះអង្គសំរាប់ពួកសិស្សរបស់យើងយើងរៀនពីកំណត់ហេតុពីដំណឹងល្អរបស់ចន - “ កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទាំងនេះចប់ហើយទ្រង់យាងទៅជាមួយពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គនៅត្រើយម្ខាងកេដ្រូនដែលមានសួនឧទ្យានមួយដែលព្រះអង្គនិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គចូល។ រីឯយូដាសជាអ្នកក្បត់ព្រះអង្គក៏ស្គាល់កន្លែងនោះដែរ។ ព្រះយេស៊ូតែងតែជួបនៅទីនោះជាមួយសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលនោះយូដាសទទួលកងទាហាននិងកងរក្សាព្រះវិហារនិងពួកនាយកបូជាចារ្យនិងពួកខាងគណៈផារីស៊ីមកដល់។ គាត់កាន់ចង្កៀងគោមនិងអាវុធ។ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មានដែលត្រូវកើតដល់ព្រះអង្គព្រះអង្គក៏យាងទៅមុខមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមករកនរណា? »។ គេទូលព្រះអង្គថា៖ «រកឈ្មោះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែត»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា "គឺខ្ញុំហ្នឹងហើយ" ។ រីឯយូដាសជាអ្នកក្បត់ព្រះអង្គក៏នៅជាមួយពួកគេដែរ។ ឥឡូវនេះនៅពេលដែលគាត់បាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថាខ្ញុំគឺជាគាត់។ ពួកគេបានថយក្រោយហើយដួលទៅដី។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរគេម្ដងទៀតថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមករកនរណា? »។ គេទូលព្រះអង្គថា៖ «រកឈ្មោះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែត»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំហ្នឹងហើយ។ ដូច្នេះបើអ្នករកឃើញខ្ញុំចូរអោយអ្នកទាំងនេះចេញទៅចុះ› ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះស្របតាមសេចក្ដីដែលព្រះអង្គបានថ្លែងទុកមកថា "អស់អ្នកដែលព្រះអង្គប្រទានមកខ្ញុំឥតមាននរណាម្នាក់ត្រូវវិនាសឡើយ" ។ លោកស៊ីម៉ូនពេត្រុសមានដាវមួយគាត់ហូតកាប់អ្នកបំរើម្នាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យដាច់ស្លឹកត្រចៀកស្ដាំ។ ឈ្មោះរបស់អ្នកបំរើគឺម៉ាលកុស។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅលោកពេត្រុសថា៖ «ស៊កដាវអ្នកទៅក្នុងស្រោមវិញទៅ! តើខ្ញុំមិនគួរផឹកពីពែងដែលព្រះបិតាខ្ញុំបានប្រទានមកខ្ញុំទេឬ?› »។ (John 18: 1-11)
តើ«ពែង»ដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍មានសារៈសំខាន់យ៉ាងណា? ម៉ាថាយម៉ាកុសនិងលូការៀបរាប់ពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសួនច្បារមុនពេលពួកទាហានមកចាប់ព្រះយេស៊ូ។ ម៉ាថាយកត់ទុកថាបន្ទាប់ពីពួកគេបានទៅដល់សួនហ្គេតសេម៉ានីលោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកសិស្សអោយអង្គុយចុះនៅពេលដែលលោកបានទៅហើយអធិស្ឋាន។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថាព្រលឹងរបស់គាត់គឺ“ មានទុក្ខព្រួយជាខ្លាំង” រហូតដល់ស្លាប់។ ម៉ាថាយកត់សំគាល់ថាព្រះយេស៊ូវ 'ក្រាបនៅមុខទ្រង់› ហើយបានអធិស្ឋានថា ឱព្រះវរបិតាអើយប្រសិនបើអាចធ្វើបានសូម ឲ្យ ពែងនេះកន្លងផុតពីខ្ញុំទៅ។ ទោះយ៉ាងណាមិនមែនតាមអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើទេប៉ុន្តែតាមបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នក› ។ (ម៉ាត។ ២៦: ៣៦-៣៩) សូមកត់ចំណាំថាព្រះយេស៊ូវបានក្រាបចុះហើយអធិស្ឋាន «ឱអ័ប្បាឱព្រះវរបិតាអើយការទាំងអស់អាចធ្វើបានសម្រាប់អ្នក។ ចូរយកពែងនេះចេញពីខ្ញុំទៅ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមិនមែនអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើទេប៉ុន្តែអ្វីដែលអ្នកចង់បាន› ។ (ម៉ាកុស ១៣: ១១) លូកាកត់ត្រាថាព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋាន ឱព្រះបិតាអើយប្រសិនបើព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យសូមដកយកពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះចេញអោយឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ។ ទោះយ៉ាងណាក្តីមិនតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំទេតែសូមឱ្យបានសំរេច។ (លូកា 22: 42)
តើពែងនេះដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលសំដៅទៅលើអ្វី? “ ពែង” គឺជាការសុគតដែលបានថ្វាយយញ្ញបូជា។ ពេលខ្លះរវាងឆ្នាំ ៧៤០ ដល់ ៦៨០ មុនគ។ ស។ ហោរាអេសាយបានទាយអំពីព្រះយេស៊ូវ - «ប្រាកដណាស់ទ្រង់បានកើតទុក្ខសោករបស់យើងហើយបានទទួលយកទុក្ខព្រួយរបស់យើង។ តែយើងបានរាប់អានទ្រង់ដែលត្រូវគេវាយធ្វើបាបហើយត្រូវរងទុក្ខ។ ប៉ុន្តែទ្រង់ត្រូវបានរងរបួសដោយព្រោះអំពើរំលងរបស់យើងទ្រង់ត្រូវបានវាយជាំដោយព្រោះអំពើទុច្ចរិតរបស់យើង។ ការដាក់ទណ្ឌកម្មដើម្បីសេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់យើងបានធ្លាក់ទៅលើលោកហើយដោយសារស្នាមរបួសរបស់លោកយើងបានជាសះស្បើយ។ អ្វីដែលយើងដូចចៀមបានវង្វេង; យើងបានបែរទៅមាគ៌ារៀងៗខ្លួន ហើយព្រះអម្ចាស់បានទំលាក់អំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នាមកលើព្រះអង្គ»។ (អេសា។ ៥៣: ៤-៦) បន្ទាប់ពីការសុគតនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវពេត្រុសបានសរសេរអំពីទ្រង់ - “ ដែលអង្គទ្រង់បានផ្ទុកអំពើបាបរបស់យើងនៅលើរូបអង្គទ្រង់ផ្ទាល់នៅលើដើមឈើដើម្បី ឲ្យ យើងបានស្លាប់ដោយអំពើបាបហើយយើងអាចរស់នៅសំរាប់សេចក្តីសុចរិតបាន។ ដ្បិតអ្នកប្រៀបដូចជាចៀមដែលវង្វេងបាត់តែឥឡូវនេះអ្នកបានវិលត្រឡប់មករកអ្នកគង្វាលនិងអ្នកថែរក្សាព្រលឹងអ្នកហើយ។ (1 សត្វចិញ្ចឹម។ ២: ២៤-២៥)
តើអ្នកដឹងថាព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអ្វីសំរាប់អ្នកទេ? បើគ្មានការសុគតជាយញ្ញបូជារបស់ទ្រង់ទេយើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវបានបំបែកចេញពីព្រះជារៀងរហូត។ មិនថាយើងព្យាយាមយ៉ាងណាក៏ដោយយើងមិនអាចសង្រ្គោះខ្លួនយើងបានទេ។ យើងត្រូវតែទទួលស្គាល់ពីភាពគ្មានគុណធម៌ទាំងស្រុងនៃនិស្ស័យអំពើបាបដែលបានទទួលមកយើង។ មុនពេលយល់ថាយើងត្រូវការសេចក្ដីសង្គ្រោះយើងត្រូវតែដឹងថាយើងកំពុងតែវង្វេងស្មារតីហើយនៅក្នុងភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ។ យើងត្រូវតែមើលឃើញខ្លួនយើងយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងស្ថានភាពអស់សង្ឃឹមរបស់យើង។ មានតែមនុស្សទាំងនោះទេដែលបានទទួលស្គាល់ពីតំរូវការខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេក៏ដូចជាស្ថានភាពធ្លាក់ចុះដ៏ពិតរបស់ពួកគេដែលបានត្រៀមខ្លួនដើម្បី hear ហើយទទួលយកព្រះយេស៊ូវនៅពេលដែលគាត់បានដើរនៅលើផែនដី។ សព្វថ្ងៃនេះមិនខុសគ្នាទេ។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ត្រូវតែផ្តន្ទាទោសយើងថាយើងត្រូវការសេចក្ដីសង្រ្គោះរបស់ទ្រង់មុនពេលដែលយើងងាកទៅរកទ្រង់ដោយសេចក្តីជំនឿទុកចិត្តលើសេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់មិនមែនជារបស់យើងទេ។
តើព្រះយេស៊ូវជានរណាសំរាប់អ្នក? តើអ្នកបានពិចារណាពីអ្វីដែលគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបាននិយាយអំពីគាត់ទេ? គាត់បានអះអាងថាគាត់ជាព្រះដែលកើតមកជាសាច់ឈាមដែលបានមកបង់ថ្លៃអស់កល្បជានិច្ចសំរាប់អំពើបាបរបស់យើង។ គាត់បានផឹកពែងជូរចត់។ ទ្រង់បានបូជាព្រះជន្មរបស់ទ្រង់សំរាប់អ្នកនិងខ្ញុំ។ តើអ្នកមិនងាកទៅរកទ្រង់នៅថ្ងៃនេះទេ។ ប៉ូលបានបង្រៀនយើងនៅរ៉ូម - «ប្រសិនបើប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់បានប្រព្រឹត្ដបទល្មើសដោយសេចក្ដីស្លាប់បានសោយរាជ្យតាមរយៈមនុស្សម្នាក់នោះអស់អ្នកដែលបានទទួលព្រះគុណនិងអំណោយទាននៃសេចក្ដីសុចរិតដ៏ច្រើនលើសលប់នឹងបានគ្រប់គ្រងនៅក្នុងជីវិតតាមរយៈអង្គតែមួយគឺព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ។ ដូច្នេះតាមរយៈការវិនិច្ឆ័យទោសរបស់បុរសម្នាក់តាមរយៈការកាត់ទោសបុរសម្នាក់ជាលទ្ធផលការថ្កោលទោសដូច្នេះតាមរយៈការប្រព្រឹត្ដដ៏សុចរិតរបស់បុរសម្នាក់អំណោយឥតគិតថ្លៃបានមកដល់បុរសទាំងអស់ដែលជាលទ្ធផលនៃការរាប់ជាសុចរិតនៃជីវិត។ មនុស្សភាគច្រើនបានប្រព្រឹត្ដអំពើបាបដោយសារការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់មនុស្សតែម្នាក់មនុស្សជាច្រើននឹងបានសុចរិតដូចគេដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀតច្បាប់បានចែងថាបទល្មើសអាចមានកាន់តែច្រើន។ នៅទីណាដែលមានបាបកាន់តែច្រើនព្រះគុណក៏រឹតតែមានច្រើនថែមទៀតដែរ។ បាបបានសោយរាជ្យលើសេចក្ដីស្លាប់យ៉ាងណាព្រះគុណក៏នឹងសោយរាជ្យដោយសារសេចក្ដីសុចរិតយ៉ាងនោះដែរដើម្បីអោយមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង។ (រ៉ូម។ ៣: ២១-២៤)
តើអ្វីដែលមានន័យថាមនុស្សសុចរិតនឹងរស់នៅដោយជំនឿ? (កាឡ។ ៣: ១១)“ មនុស្សសុចរិត” គឺជាអ្នកដែលត្រូវបាននាំយកមកមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ឡើងវិញតាមរយៈព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ យើងស្គាល់ព្រះតាមរយៈការជឿទុកចិត្តលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើងហើយយើងរស់នៅដោយបន្តទុកចិត្តលើទ្រង់មិនមែនដោយការទុកចិត្តលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់យើងឡើយ។
