ដំណឹងល្អនៃដំណឹងល្អ!
មានព្រះ។ នេះគឺច្បាស់នៅពេលយើងសង្កេតមើលសកលលោកដែលបានបង្កើត។ សាកលលោកមានទាំងការរៀបចំនិងការរៀបចំមានប្រយោជន៍។ ពីនេះយើងអាចបញ្ជាក់ថាអ្នកបង្កើតសកលលោកមានបញ្ញាគោលបំណងនិងឆន្ទៈ។ ជាផ្នែកមួយនៃសកលលោកដែលបានបង្កើតនេះ; ក្នុងនាមជាមនុស្សយើងកើតមកមានមនសិការហើយមានសមត្ថភាពអនុវត្តឆន្ទៈរបស់យើងដោយសេរី។ យើងទាំងអស់គ្នាទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្នកបង្កើតរបស់យើងចំពោះការប្រព្រឹត្ដរបស់យើង។
ព្រះបានបង្ហាញអង្គទ្រង់តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរមានអំណាចរបស់ព្រះ។ វាត្រូវបានសរសេរដោយអ្នកនិពន្ធចំនួន ៤០ នាក់ក្នុងរយៈពេល ១.៦០០ ឆ្នាំ។ ពីព្រះគម្ពីរយើងអាចសន្និដ្ឋានថាព្រះជាវិញ្ញាណ។ គាត់នៅរស់ហើយមើលមិនឃើញ។ គាត់មានទាំងមនសិការនិងការប្តេជ្ញាចិត្តខ្លួនឯង។ គាត់មានបញ្ញាវិចារណញ្ញាណនិងឆន្ទៈ។ អត្ថិភាពរបស់គាត់មិនពឹងផ្អែកលើអ្វីក្រៅពីទ្រង់ទេ។ គាត់ត្រូវបានគេ“ មិនស្គាល់” ។ អត្ថិភាពនៃអង្គទ្រង់គឺផ្អែកទៅលើលក្ខណៈរបស់ទ្រង់។ មិនឆន្ទៈរបស់គាត់។ គាត់គ្មានកំណត់ទាក់ទងនឹងពេលវេលានិងលំហ។ ទំហំកំណត់ទាំងអស់ពឹងផ្អែកលើទ្រង់។ គាត់គឺអស់កល្បជានិច្ច។ (Thiessen ៨០-៨៨) ព្រះគឺមានវត្តមានគ្រប់អង្គ - មានវត្តមាននៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពេលតែមួយ។ គាត់គឺជា omniscient - គ្មានកំណត់នៅក្នុងចំណេះដឹង។ គាត់ដឹងអ្វីៗទាំងអស់។ គាត់គឺជាអ្នកមានសមត្ថភាពខ្ពស់។ ឆន្ទៈរបស់គាត់ត្រូវបានកំណត់ដោយធម្មជាតិរបស់គាត់។ ព្រះមិនអាចគាប់ព្រះហឫទ័យនឹងអំពើទុច្ចរិតបានឡើយ។ គាត់មិនអាចបដិសេធខ្លួនឯងបានទេ។ ព្រះមិនចេះកុហកទេ។ គាត់មិនអាចល្បួងឬត្រូវបានល្បួង ឲ្យ ធ្វើបាបឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់គឺមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន។ គាត់មិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាននៅក្នុងខ្លឹមសារគុណលក្ខណៈស្មារតីនិងឆន្ទៈ។ (Thiessen ៨០-៨៨) ព្រះគឺបរិសុទ្ធ។ គាត់គឺដាច់ឆ្ងាយពីនិងត្រូវបានលើកតម្កើងខ្ពស់ជាងសត្វទាំងអស់របស់ទ្រង់។ គាត់ដាច់ដោយឡែកពីអំពើអាក្រក់និងអំពើបាបខាងសីលធម៌។ ព្រះជាម្ចាស់សុចរិតនិងយុត្តិធម៌។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់មេត្តាករុណាមេត្តាករុណានិងប្រណីសន្ដោស។ ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិត។ ចំណេះដឹងការប្រកាសនិងតំណាងរបស់គាត់អនុលោមតាមភាពពិតជារៀងរហូត។ គាត់គឺជាប្រភពនៃសេចក្តីពិតទាំងអស់។ (Thiessen ៨០-៨៨)
ព្រះជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធហើយមានការញែកចេញពីគ្នា (ច្រវាក់ឬឈូងសមុទ្រ) រវាងទ្រង់និងមនុស្ស។ មនុស្សកើតមកមាននិស្ស័យបាប។ យើងកើតមកក្រោមទោសប្រហារជីវិតទាំងខាងរូបកាយនិងខាងវិញ្ញាណ។ មនុស្សមានបាបមិនអាចចូលទៅជិតព្រះបានទេ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងមកហើយក្លាយជាអ្នកសម្រុះសម្រួលរវាងព្រះនិងមនុស្ស។ សូមពិចារណាពាក្យដូចតទៅនេះដែលសាវ័កប៉ូលបានសរសេរទៅកាន់រ៉ូម - ដូច្នេះដោយព្រះជាម្ចាស់ប្រោសយើងអោយបានសុចរិតព្រោះតែយើងមានជំនឿយើងក៏មានសន្ដិភាពជាមួយព្រះអង្គតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដជាអម្ចាស់នៃយើងដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះយើងក៏មានសិរីរុងរឿងនៅពេលមានទុក្ខវេទនាដែរ។ យើងដឹងថាទុក្ខវេទនានឹងនាំអោយមានការស៊ូទ្រាំ។ និងការតស៊ូ, តួអក្សរ; និងតួអក្សរ, ក្តីសង្ឃឹម។ ឥឡូវនេះសេចក្តីសង្ឃឹមមិនធ្វើឱ្យខកចិត្តទេពីព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះត្រូវបានចាក់ចូលក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលបានប្រទានមកយើង។ កាលយើងមិនទាន់មានកម្លាំងនៅឡើយលុះដល់ពេលកំណត់ព្រះគ្រិស្ដបានសោយទិវង្គតសំរាប់មនុស្សដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះអង្គ។ កម្រមានណាស់សម្រាប់មនុស្សសុចរិតម្នាក់នឹងត្រូវស្លាប់។ ប៉ុន្តែប្រហែលជាសម្រាប់បុរសល្អម្នាក់ប្រហែលជាហ៊ានហ៊ានស្លាប់ទៀតផង។ ប៉ុន្ដែព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើងក្នុងកាលដែលយើងនៅតែជាមនុស្សមានបាបព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសយើង។ លើសពីនេះទៅទៀតឥឡូវនេះដោយបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់នោះយើងនឹងបានរួចពីសេចក្តីក្រោធដោយសារទ្រង់។ (រ៉ូម៉ាំង 5: 1-9)
យោង:
Thiessen, Henry Clarence ។ ការបង្រៀនផ្នែកទេវវិទ្យាតាមប្រព័ន្ធ។ Grand Rapids: អឺរស្មាន់ឆ្នាំ ១៩៧៩ ។