ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ញែកចេញជាបរិសុទ្ធ។ ភាពស្របច្បាប់បដិសេធការងារដែលបានបញ្ចប់របស់ព្រះ

ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ញែកចេញជាបរិសុទ្ធ។ ភាពស្របច្បាប់បដិសេធការងារដែលបានបញ្ចប់របស់ព្រះ

ព្រះយេស៊ូវបានបន្តការអធិស្ឋានអង្វររបស់ទ្រង់ - «សូមញែកគេចេញជាបរិសុទ្ធដោយសច្ចធម៌របស់ព្រះអង្គ ពាក្យរបស់អ្នកគឺជាការពិត។ ទូលបង្គំចាត់គេអោយទៅក្នុងលោកដូចព្រះអង្គបានចាត់ទូលបង្គំអោយមកក្នុងលោកដែរ។ រីឯទូលបង្គំវិញទូលបង្គំបូជាជីវិតថ្វាយព្រះអង្គជាប្រយោជន៍ដល់គេដើម្បីអោយគេបានវិសុទ្ធដោយសារសេចក្ដីពិត។ ទូលបង្គំមិនអង្វរព្រះអង្គអោយតែអ្នកទាំងនេះប៉ុណ្ណោះទេគឺអង្វរអោយអស់អ្នកដែលជឿលើទូលបង្គំតាមរយៈពាក្យដែលគេថ្លែងប្រាប់ដែរ។ សូមអោយគេទាំងអស់គ្នារួមជាអង្គតែមួយដូចព្រះអង្គដែលគង់នៅក្នុងទូលបង្គំហើយទូលបង្គំក៏ស្ថិតនៅក្នុងព្រះអង្គដែរ។ សូមអោយគេរួមគ្នាជាអង្គតែមួយនៅក្នុងយើងដែរដើម្បីអោយពិភពលោកជឿថាព្រះអង្គបានចាត់ទូលបង្គំអោយមក»។ (John 17: 17-21) ពីវចនានុក្រមវីកក្លាហ្វហ្វឺរយើងរៀនដូចខាងក្រោម - “ ការរាប់ជាបរិសុទ្ធចាំបាច់ត្រូវមានភាពខុសគ្នាពីយុត្តិកម្ម។ នៅក្នុងការរាប់ជាសុចរិតព្រះមានគុណសម្បត្ដិដល់អ្នកជឿនៅពេលដែលគាត់បានទទួលព្រះគ្រីស្ទភាពសុចរិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទហើយមើលឃើញគាត់ពីចំណុចនោះដូចជាបានស្លាប់ត្រូវគេបញ្ចុះហើយរស់ឡើងវិញនៅក្នុងភាពថ្មីនៃជីវិតនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ (រ៉ូម ៦: ៤-) ។ ១០) ។ វាគឺជាការផ្លាស់ប្តូរទាំងអស់សម្រាប់ការធ្វើកោសល្យវិច្ច័យឬស្ថានភាពស្របច្បាប់នៅចំពោះព្រះ។ ផ្ទុយទៅវិញការរាប់ជាបរិសុទ្ធគឺជាដំណើរការរីកចម្រើនដែលដំណើរការក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សមានបាបដែលបានកើតជាថ្មីនៅលើមូលដ្ឋានមួយភ្លែត។ នៅក្នុងការរាប់ជាបរិសុទ្ធមានការព្យាបាលជាច្រើននៃការបែកបាក់គ្នាដែលបានកើតឡើងរវាងព្រះនិងមនុស្សមនុស្សនិងមនុស្សបុរសនិងរូបគាត់ផ្ទាល់និងមនុស្សនិងធម្មជាតិ។ (ផេហ្វហ្វឺរ ៦៨៧)

វាជាការសំខាន់ណាស់ដែលត្រូវដឹងថាយើងទាំងអស់គ្នាបានកើតមកដោយមានចរិតអន់ថយឬមានបាប។ ការមិនអើពើនឹងការពិតនេះអាចនាំឱ្យមានការភាន់ច្រលំដ៏ពេញនិយមថាយើងទាំងអស់គ្នាគ្រាន់តែជា“ ព្រះតូច” ដែលឡើងជណ្តើរសាសនាឬសីលធម៌ផ្សេងៗទៅកាន់ស្ថានភាពស្រមើលស្រមៃនៃភាពល្អឥតខ្ចោះនៅលើផែនដីនិងអស់កល្បជានិច្ច។ គំនិតយុគសម័យថ្មីដែលយើងគ្រាន់តែត្រូវការ“ ដាស់តឿន” ព្រះនៅក្នុងខ្លួនយើងគឺជាការកុហកទាំងស្រុង។ ការមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីស្ថានភាពមនុស្សយើងបង្ហាញពីការបន្តឆ្ពោះទៅរកអំពើបាប។

ប៉ុលបានដោះស្រាយជាមួយនឹងការរាប់ជាបរិសុទ្ធនៅក្នុងរ៉ូមជំពូក ៦ ដល់ ៨ ។ គាត់ចាប់ផ្តើមដោយសួរពួកគេ - ដូច្នេះតើយើងត្រូវគិតដូចម្ដេច? តើយើងត្រូវប្រព្រឹត្ដអំពើបាបតទៅមុខទៀតដើម្បីអោយព្រះគុណរឹតតែមានចំរើនឡើងឬ? »។ ហើយបន្ទាប់មកឆ្លើយសំណួរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ - “ មិនមែនទេ! តើយើងដែលបានរួចផុតពីអំណាចបាបហើយតើអោយយើងនៅតែប្រព្រឹត្ដអំពើបាបតទៅទៀតដូចម្ដេចកើត? បន្ទាប់មកគាត់ណែនាំអ្វីដែលយើងជាអ្នកជឿគួរដឹង - ឬតើអ្នកមិនដឹងទេថាពួកយើងដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជនៅក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទទួលបុណ្យជ្រមុជក្នុងការសុគតរបស់ទ្រង់?” ប៉ូលបន្តប្រាប់ពួកគេ - «ហេតុដូច្នេះហើយបានជាយើងត្រូវបានបញ្ចុះនៅជាមួយទ្រង់តាមរយៈបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់សេចក្តីស្លាប់ដែលព្រះគ្រីស្ទបានរស់ពីសុគតឡើងវិញដោយសិរីល្អនៃព្រះវរបិតាដូច្នេះយើងក៏គួរតែដើរក្នុងជីវិតថ្មីដែរ»។ (រ៉ូម។ ៣: ២១-២៤) ប៉ូលប្រាប់យើងនិងអ្នកអានជនជាតិរ៉ូម៉ាំងរបស់គាត់ - «ប្រសិនបើយើងបានរួបរួមគ្នាដូចជាការសុគតរបស់ទ្រង់យើងក៏នឹងបានដូចការរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ទ្រង់ដែរដោយដឹងថាបុរសចំណាស់របស់យើងបានឆ្កាងនឹងទ្រង់ដើម្បី ឲ្យ រូបកាយនៃអំពើបាបត្រូវបានលុបចោល យើងមិនត្រូវធ្វើជាខ្ញុំបំរើនៃអំពើបាបទៀតឡើយ»។ (រ៉ូម។ ៣: ២១-២៤) ប៉ុលបង្រៀនយើង - រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញក៏ស្មានថាខ្លួនឯងបានស្លាប់រួចផុតពីអំណាចបាបហើយមានជីវិតរស់សំរាប់ព្រះជាម្ចាស់ដោយរួមជាមួយព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង។ ដូច្នេះកុំអោយបាបសៅហ្មងនៅក្នុងរូបកាយដែលរមែងតែងតែស្លាប់របស់អ្នកដើម្បីអោយអ្នកប្រតិបត្តិតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់វាឡើយ។ ហើយកុំប្រគល់អវយវៈរបស់អ្នកធ្វើជាឧបករណ៍នៃអំពើទុច្ចរិតដែលនាំអោយប្រព្រឹត្ដអំពើបាបឡើយតែត្រូវថ្វាយខ្លួនទៅព្រះជាម្ចាស់ដូចនៅរស់ពីស្លាប់ហើយសរីរាង្គរបស់អ្នកក៏ធ្វើជាឧបករណ៍នៃសេចក្ដីសុចរិតចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ (រ៉ូម។ ៣: ២១-២៤) បន្ទាប់មកប៉ូលនិយាយយ៉ាងច្បាស់ - «បាបនឹងមិនមានអំណាចលើអ្នកទេត្បិតអ្នកមិននៅក្រោមក្រិត្យវិន័យតែស្ថិតនៅក្រោមព្រះគុណ»។ (រ៉ូម។ ៨: ៣០)

ព្រះគុណតែងតែផ្ទុយពីច្បាប់។ ថ្ងៃនេះព្រះគុណសោយរាជ្យ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង់ថ្លៃពេញលេញសំរាប់ការលោះយើង។ នៅពេលដែលយើងបង្វែរថ្ងៃនេះទៅផ្នែកណាមួយនៃច្បាប់សម្រាប់ការរាប់ជាសុចរិតឬបរិសុទ្ធរបស់យើងយើងកំពុងបដិសេធភាពពេញលេញនៃកិច្ចការរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ មុនពេលព្រះយេស៊ូយាងមកក្រឹត្យវិន័យត្រូវបានបង្ហាញថាគ្មានអំណាចដើម្បីនាំយកជីវិតនិងសេចក្ដីសុចរិត (ស្កូឌីអែង ១៤៥១) ។ ប្រសិនបើអ្នកជឿជាក់លើច្បាប់ដើម្បីបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវរបស់អ្នកសូមពិចារណាអ្វីដែលប៉ូលបានបង្រៀនពួកកាឡាទី - «ដោយដឹងថាមនុស្សមិនត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារការប្រព្រឹត្ដតាមក្រឹត្យវិន័យទេតែដោយសារជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយើងក៏បានជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវដែរដើម្បី ឲ្យ យើងបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទមិនមែនដោយសារការប្រព្រឹត្ដតាមក្រិត្យវិន័យទេ។ ព្រោះតាមរយៈការប្រព្រឹត្ដតាមក្រឹត្យវិន័យនោះគ្មានមនុស្សណាបានសុចរិតឡើយ»។ (កាឡ។ ៣: ១១)

Scofield ចង្អុលបង្ហាញនូវអ្វីដែលជាការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងទាក់ទងនឹងការធ្វើឱ្យបរិសុទ្ធរបស់យើង - 1. ដើម្បីដឹងពីអង្គហេតុនៃការរួបរួមគ្នានិងការកំណត់អត្តសញ្ញាណរបស់យើងជាមួយព្រះគ្រីស្ទក្នុងការសុគតនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់។ 2. ដើម្បីពិចារណាការពិតទាំងនេះថាជាការពិតទាក់ទងនឹងខ្លួនយើង។ 3. ដើម្បីបង្ហាញខ្លួនយើងផ្ទាល់សំរាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញសំរាប់ការកាន់កាប់និងប្រើប្រាស់របស់ព្រះ។ 4. គោរពតាមការយល់ដឹងថាការរាប់ជាបរិសុទ្ធអាចដំណើរការបានលុះត្រាតែយើងគោរពតាមឆន្ទៈរបស់ព្រះដូចដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ (Scofield ១៣១៩)

បន្ទាប់ពីយើងបានមករកព្រះតាមរយៈការជឿទុកចិត្តលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់យើងយើងបាននៅជាប់ជានិរន្ដរ៍ជាមួយព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់។ យើងបានបង្រួបបង្រួមជាមួយព្រះតាមរយៈវិញ្ញាណដែលផ្តល់អំណាចដល់ទ្រង់។ មានតែព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះទេដែលអាចជួយយើងអោយរួចផុតពីចរិតរបស់យើង។ ប៉ូលបាននិយាយអំពីខ្លួនគាត់និងយើងទាំងអស់គ្នា - «ដ្បិតយើងដឹងថាក្រិត្យវិន័យជាវិញ្ញាណតែខ្ញុំជាមនុស្សខាងសាច់ឈាមត្រូវបានលក់នៅក្រោមអំពើបាប»។ (រ៉ូម។ ៨: ៣០) យើងមិនអាចមានជ័យជំនះលើសាច់ឈាមរបស់យើងឬអាកប្បកិរិយាដែលធ្លាក់ចុះដោយមិនពឹងផ្អែកលើព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះឡើយ។ ប៉ុលបានបង្រៀន - «សម្រាប់ក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះវិញ្ញាណនៃជីវិតក្នុងអង្គព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូបានរំដោះខ្ញុំអោយរួចផុតពីបាបនិងពីសេចក្ដីស្លាប់។ ដោយសារក្រឹត្យវិន័យមិនអាចធ្វើបានដើម្បីអោយទន់ខ្សោយតាមរយៈសាច់ឈាមនោះព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ព្រះរាជបុត្រាផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គអោយទៅជាមនុស្សដែលមានភាពខុសឆ្គងដោយសារបាប។ ត្រូវបំពេញអោយយើងដែលមិនដើរតាមនិស្ស័យលោកីយ៍តែរស់នៅតាមព្រះវិញ្ញាណ»។ (រ៉ូម។ ៣: ២១-២៤)

ប្រសិនបើអ្នកបានធ្វើឱ្យខ្លួនអ្នកទៅជាទម្រង់នៃការបង្រៀនស្របច្បាប់មួយចំនួនអ្នកប្រហែលជាកំពុងកំណត់ខ្លួនអ្នកសម្រាប់ភាពវង្វេងស្មារតីនៃភាពសុចរិតដោយខ្លួនឯង។ អាកប្បកិរិយាធ្លាក់ចុះរបស់យើងតែងតែចង់បានដំបងវាស់ដើម្បីជួយយើងឱ្យមានអារម្មណ៍ល្អចំពោះខ្លួនយើង។ ព្រះជាម្ចាស់ចង់អោយយើងមានជំនឿលើអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសំរាប់យើងចូលទៅជិតព្រះអង្គហើយស្វែងរកព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គសំរាប់ជីវិតយើង។ លោកចង់ ឲ្យ យើងទទួលស្គាល់ថាមានតែព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលនឹងផ្តល់ឱ្យយើងនូវព្រះគុណដើម្បីគោរពតាមពីដួងចិត្តពាក្យនិងឆន្ទៈរបស់យើងសម្រាប់ជីវិតរបស់យើង។

ធនធាន:

Pfeiffer, Charles Charles, Howard F. Vos និង John Rea ។ វចនានុក្រមព្រះគម្ពីរវីគីក្លីហ្វ។ Peabody: អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយ Hendrickson, ឆ្នាំ ១៩៩៨ ។

Scofield, CI, DD, ed ។ ព្រះគម្ពីរស្កោហ្វៀលសិក្សា។ ញូវយ៉ក៖ សារព័ត៌មានសាកលវិទ្យាល័យអូកហ្វដឆ្នាំ ២០០២ ។