នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ; កន្លែងសំរាកនិងក្តីសង្ឃឹមដ៏អស់កល្បរបស់យើង
ក្នុងអំឡុងពេលដ៏លំបាកនិងតានតឹងនេះការសរសេររបស់ប៉ូលនៅជំពូកទី ៨ នៃសៀវភៅរ៉ូមជួយសម្រាលទុក្ខយើង។ ក្រៅពីប៉ូលអាចដឹងអំពីទុក្ខវេទនាតើនរណាក្រៅពីប៉ូល? ប៉ូលបានប្រាប់បងប្អូននៅក្រុងកូរិនថូសពីអ្វីដែលគាត់បានឆ្លងកាត់ក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា។ បទពិសោធន៍របស់គាត់រួមមានគុករោមភ្នែកវាយដំដុំថ្មគ្រោះថ្នាក់គ្រោះអត់ឃ្លានស្រេកទឹកត្រជាក់និងអាក្រាត។ ដូច្នេះ“ ដោយដឹង” គាត់បានសរសេរទៅកាន់រ៉ូម។ «ត្បិតខ្ញុំគិតថាការរងទុក្ខនៅគ្រានេះមិនសមនឹងប្រៀបធៀបនឹងសិរីល្អដែលនឹងលេចមកនៅក្នុងខ្លួនយើងទេ»។ (រ៉ូម ១: ១៨)
«ត្បិតការរំពឹងទុកដ៏ក្លៀវក្លានៃការបង្កើតកំពុងរង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសាចំពោះការបង្ហាញពីកូនរបស់ព្រះ។ អ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមកសុទ្ធតែមិនមែនឥតបានការឡើយផ្ទុយទៅវិញមកពីព្រះអង្គដែលបានចុះចូលដោយសង្ឃឹមថានឹងបានផល។ ព្រោះអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមកនឹងត្រូវរំដោះអោយរួចផុតពីចំណងនៃការរលួយដែលនាំទៅរកសេរីភាពដ៏រុងរឿងនៃបុត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ យើងដឹងហើយថាមកទល់ថ្ងៃនេះពិភពលោកទាំងមូលកំពុងតែស្រែកថ្ងូរនិងឈឺចុកចាប់ដូចជាឈឺចុកចាប់។ (រ៉ូម៉ាំង 8: 19-22) ផែនដីមិនត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីធ្វើជាទាសករទេប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះវាមាន។ ការបង្កើតទាំងអស់ទទួលរង។ សត្វនិងរុក្ខជាតិឈឺនិងងាប់។ ការបង្កើតគឺស្ថិតក្នុងសភាពពុកផុយ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅថ្ងៃណាមួយវានឹងត្រូវបានប្រគល់និងលោះ។ វានឹងត្រូវបានបង្កើតថ្មី។
«មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេប៉ុន្តែយើងដែលបានផលដំបូងនៃព្រះវិញ្ញាណផងដែរយើងក៏ថ្ងូរនៅក្នុងខ្លួនយើងដោយទន្ទឹងរង់ចាំរង់ចាំការសុំកូនចិញ្ចឹមនិងការលោះរូបកាយយើងផងដែរ។ (រ៉ូម ១: ១៨) បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយយើងដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់យើងចង់នៅជាមួយព្រះអម្ចាស់ - នៅក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់ដើម្បីរស់នៅជាមួយទ្រង់ជារៀងរហូត។
«ដូចគ្នាដែរព្រះវិញ្ញាណក៏ជួយដល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងដែរ។ ត្បិតយើងមិនដឹងថាយើងគួរអធិស្ឋានសម្រាប់អ្វីដែលយើងគួរអធិស្ឋាននោះទេតែព្រះវិញ្ញាណផ្ទាល់ទូលអង្វរជំនួសយើងដោយថ្ងូរដែលមិនអាចនិយាយបានឡើយ។ (រ៉ូម ១: ១៨) ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះថ្ងូរនឹងយើងហើយទទួលបន្ទុកនៃការរងទុក្ខរបស់យើង។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអធិស្ឋានសម្រាប់យើងនៅពេលដែលទ្រង់ចែករំលែកបន្ទុករបស់យើងជាមួយយើង។
«ហើយយើងដឹងថាអ្វីៗទាំងអស់រួមគ្នាដើម្បីសេចក្តីល្អដល់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះនិងអ្នកដែលត្រូវបានហៅតាមគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ ចំពោះអ្នកណាដែលលោកបានដឹងមុនលោកក៏បានកំណត់ទុកជាមុន ឲ្យ មានលក្ខណៈដូចរូបបុត្ររបស់លោកដែរដើម្បី ឲ្យ លោកបានទៅជាបុត្រច្បងក្នុងចំណោមបងប្អូនជាច្រើន។ លើសពីនេះទៅទៀតអ្នកណាដែលទ្រង់បានតំរូវទុកជាមុននោះទ្រង់ក៏ត្រាស់ហៅពួកគេដែរ។ ដែលទ្រង់បានត្រាស់ហៅហើយអ្នកទាំងនោះក៏បានរាប់ជាសុចរិតដែរ។ ហើយអ្នកណាដែលទ្រង់បានរាប់ជាសុចរិតនោះទ្រង់ក៏បានដំកើងឡើងដែរ។ (រ៉ូម៉ាំង 8: 28-30) ផែនការរបស់ព្រះគឺល្អឥតខ្ចោះឬពេញលេញ។ គោលបំណងនៅក្នុងផែនការរបស់ទ្រង់គឺល្អនិងសិរីល្អរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ធ្វើឱ្យយើងដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ (ធ្វើឱ្យយើងបរិសុទ្ធ) តាមរយៈការសាកល្បងនិងការរងទុក្ខរបស់យើង។
ដូច្នេះតើយើងត្រូវគិតដូចម្ដេចចំពោះសេចក្ដីទាំងនេះ? បើព្រះនៅខាងយើងតើអ្នកណាអាចទាស់នឹងយើងបាន? ព្រះអង្គដែលពុំបានទុកព្រះបុត្រារបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ទេគឺព្រះអង្គបានបញ្ជូនព្រះបុត្រានោះមកសំរាប់យើងទាំងអស់គ្នាបើដូច្នេះព្រះអង្គមុខជាប្រណីសន្ដោសប្រទានអ្វីៗទាំងអស់មកយើងរួមជាមួយព្រះបុត្រានោះដែរ។ តើអ្នកណានឹងចោទប្រកាន់អ្នកដែលព្រះបានជ្រើសរើស? វាគឺជាព្រះដែលបានរាប់ជាសុចរិត។ តើអ្នកណាដែលថ្កោលទោស? គឺព្រះគ្រិស្ដដែលបានសោយទិវង្គតហើយជាពិសេសទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅព្រះជាម្ចាស់ខាងស្ដំាព្រះជាម្ចាស់និងទូលអង្វរអោយយើងដែរ។ (រ៉ូម៉ាំង 8: 31-34) ទោះបីជាវាហាក់ដូចជាមិនដូចវាក៏ដោយព្រះគឺសម្រាប់យើង។ ទ្រង់ចង់ ឲ្យ យើងទុកចិត្តលើការផ្គត់ផ្គង់របស់ទ្រង់ហើយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងសូម្បីតែក្នុងកាលៈទេសៈដ៏លំបាកក៏ដោយ។
បន្ទាប់ពីយើងងាកទៅរកព្រះដោយការប្រែចិត្តហើយដាក់សេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់និងតម្លៃដែលទ្រង់បានបង់សម្រាប់ការប្រោសលោះពេញលេញរបស់យើងនោះយើងមិនស្ថិតនៅក្រោមការថ្កោលទោសទៀតទេពីព្រោះយើងចែកចាយសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ។ ច្បាប់មិនអាចថ្កោលទោសយើងទៀតទេ។ យើងមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅក្នុងយើងហើយទ្រង់អនុញ្ញាតឱ្យយើងមិនដើរតាមសាច់ឈាមតែតាមព្រះវិញ្ញាណ។
ហើយចុងក្រោយប៉ូលសួរ - «តើអ្នកណានឹងបំបែកយើងចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ? ទុក្ខវេទនាឬការតប់ប្រមល់អន្ទះអន្ទែងការបៀតបៀនការស្រេកឃ្លានខ្វះសម្លៀកបំពាក់គ្រោះថ្នាក់ឬដាវ? ដូចមានចែងទុកមកថាៈព្រោះតែព្រះអង្គយើងត្រូវគេរកសម្លាប់ពីព្រឹកដល់ល្ងាច។ យើងត្រូវបានរាប់ជាចៀមសម្រាប់ការសម្លាប់។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយនៅក្នុងអ្វីៗទាំងអស់នេះយើងមានជ័យជំនះលើសពីអ្នកមានជ័យជំនះដោយសារព្រះអង្គដែលបានស្រឡាញ់យើង។ (រ៉ូម៉ាំង 8: 35-37) គ្មានអ្វីដែលប៉ូលបានឆ្លងកាត់បំបែកគាត់ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការយកចិត្តទុកដាក់របស់ព្រះ។ គ្មានអ្វីដែលយើងឆ្លងកាត់ក្នុងលោកិយនេះដែលអាចបំបែកយើងចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់បានឡើយ។ យើងមានសុវត្ថិភាពនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ មិនមានកន្លែងណាដែលមានសុវត្ថិភាពអស់កល្បជានិច្ចទេលើកលែងតែនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។
«ខ្ញុំជឿជាក់ថាទាំងសេចក្ដីស្លាប់ជីវិតជីវិតទេវតាឬពីវត្ថុសក្ដិសិទ្ធិឬអ្វីៗដែលមាននៅបច្ចុប្បន្ននេះឬនៅស្ថានលើកំពស់ឬជំរៅឬវត្ថុដែលបង្កើតមកនឹងមិនអាចញែកយើងចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះដែលជា ក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង (រ៉ូម៉ាំង 8: 38-39)
ព្រះយេស៊ូវជាព្រះអម្ចាស់។ គាត់គឺជាម្ចាស់នៃទាំងអស់។ ព្រះគុណដែលទ្រង់ប្រទានដល់យើងរាល់គ្នាពិតជាអស្ចារ្យណាស់! នៅលើពិភពលោកនេះយើងអាចឆ្លងកាត់ការឈឺចិត្តដ៏លំបាកការលំបាកនិងទុក្ខព្រួយ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយើងមានសុវត្ថិភាពជារៀងរហូតនៅក្នុងការថែរក្សានិងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ទន់ភ្លន់របស់ទ្រង់!
តើអ្នកនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទទេ?
