Հիսուսի աշխատանքներն ավարտվել էին աշխարհի հիմնադրումից
Եբրայեցիների գրողը առանցքային է. "Ուստի, քանի որ մնում է Նրա հանգիստը մտնելու խոստումը, եկեք վախենանք, որ ձեզանից որևէ մեկը չթվա այն բանից: Արդարեւ, աւետարանը քարոզուեցաւ մեզի, ինչպէս նաեւ անոնց. բայց այն խօսքը, որ լսեցին, օգուտ չտւեց նրանց. Որովհետև մենք, ովքեր հավատացինք, մտնում ենք այդ հանգստի մեջ, ինչպես Նա ասաց. «Այսպիսով, ես երդվեցի իմ բարկության մեջ, նրանք չեն մտնի իմ հանգստի մեջ», թեև գործերն ավարտվել են աշխարհի հիմնադրումից ի վեր»: (Hebrews 4: 1-3)
Ջոն ՄաքԱրթուրը Աստվածաշնչի իր ուսումնասիրության մեջ գրում է «Փրկության համար յուրաքանչյուր հավատացյալ մտնում է ճշմարիտ հանգիստը, հոգևոր խոստումների տիրույթը, այլևս երբեք չաշխատելով անձնական ջանքերով հասնել Աստծուն հաճելի արդարության: Աստված երկու տեսակի հանգստություն էր ուզում Եգիպտոսից ազատված այդ սերնդի համար»։
Հանգստի մասին ՄակԱրթուրն էլ գրում է «Հավատացյալների համար Աստծո հանգիստը ներառում է Նրա խաղաղությունը, փրկության վստահությունը, Նրա ուժերին ապավինումը և ապագա երկնային տան երաշխիքը»:
Միայն ավետարանի ուղերձը լսելը բավարար չէ մեզ հավերժական անեծքից փրկելու համար: Միայն հավատքի միջոցով ավետարանն ընդունելն է:
Քանի դեռ չենք մտել Աստծո հետ հարաբերությունների մեջ այն ամենի միջոցով, ինչ Հիսուսն արել է մեզ համար, մենք բոլորս «մեռած» ենք մեր հանցանքների և մեղքերի մեջ: Պողոսն ուսուցանեց եփեսացիներին. «Եվ նա կենդանացրեց ձեզ, որ մեռած էիք հանցանքների և մեղքերի մեջ, որոնցով դուք մի ժամանակ քայլում էիք այս աշխարհի ընթացքի համաձայն, ըստ օդի զորության իշխանի, ոգուն, որն այժմ գործում է անհնազանդության որդիների մեջ. որոնց մեջ մենք բոլորս էլ մի ժամանակ վարվեցինք մեր մարմնի ցանկություններով՝ կատարելով մարմնի և մտքի ցանկությունները, և բնությամբ բարկության զավակներ էինք, ինչպես մյուսները»։ (Եփեսացիներ 2` 1-3)
Այնուհետև Պողոսը նրանց ասաց «բարի» լուրը. "Բայց Աստված, ով հարուստ է ողորմությամբ, Իր մեծ սիրո շնորհիվ, որով Նա սիրեց մեզ, նույնիսկ երբ մենք մեռած էինք հանցանքների մեջ, մեզ կենդանի դարձրեց Քրիստոսի հետ միասին (շնորհքով դուք փրկվեցիք), և մեզ միասին հարություն տվեց և դարձրեց. նստեք միասին երկնային վայրերում Քրիստոս Հիսուսում: Որովհետեւ շնորհքով փրկուած էք հաւատքով, եւ ոչ թէ ձեզմէ. դա Աստծո պարգևն է, ոչ թե գործերի, որպեսզի որևէ մեկը չպարծենա: Որովհետև մենք նրա գործն ենք՝ ստեղծված Քրիստոս Հիսուսով բարի գործերի համար, որոնք Աստված նախապես պատրաստեց, որ մենք քայլենք դրանցով»։ (Եփեսացիներ 2` 4-10)
ՄակԱրթուրը հետագայում գրում է հանգստի մասին. «Հոգևոր հանգիստը, որն Աստված տալիս է, թերի կամ անավարտ բան չէ: Դա հանգիստ է, որը հիմնված է ավարտված գործի վրա, որը Աստված նպատակադրել է հավերժական անցյալում, ճիշտ ինչպես այն հանգիստը, որը Աստված վերցրեց այն բանից հետո, երբ ավարտեց արարչությունը»:
Հիսուսն ասաց մեզ. «Մնա՛ իմ մեջ, և ես՝ քո մեջ. Ինչպես ճյուղն ինքնիրեն չի կարող պտուղ տալ, եթե որթատունկի մեջ չմնա, այնպես էլ դուք չեք կարող, եթե Իմ մեջ չմնաք: Ես որթատունկն եմ, դուք՝ ճյուղերը։ Նա, ով բնակվում է իմ մեջ, և ես՝ նրա մեջ, շատ պտուղ է տալիս. քանզի առանց Ինձ ոչինչ չես կարող անել»։ (Ջոն 15- ը `4-5)
Հնազանդվելը դժվար է: Մենք ցանկանում ենք վերահսկել մեր կյանքը, բայց Աստված ցանկանում է, որ մենք ճանաչենք և հանձնվենք իր գերիշխանությանը մեր նկատմամբ: Ի վերջո, մենք ինքներս մեզ չենք պատկանում, հոգեպես մեզ գնել և վճարել են հավերժական գնով: Մենք ամբողջովին պատկանում ենք Նրան, անկախ նրանից՝ ուզում ենք դա ընդունել, թե ոչ: Ավետարանի ճշմարիտ ուղերձը զարմանալի է, բայց նաև շատ դժվար:
