Դուք կարծրացրել եք ձեր սիրտը, թե՞ հավատում եք:
Եբրայեցի գրողը համարձակորեն ասաց եբրայեցիներին «Այսօր, եթե դուք կլսեք Նրա ձայնը, մի կարծրացրեք ձեր սրտերը, ինչպես ապստամբության ժամանակ»: Այնուհետև նա մի քանի հարց տվեց. «Ո՞վ, լսելով, ապստամբեց. Իսկապես, չէ՞ որ բոլորը դուրս եկան Եգիպտոսից՝ Մովսեսի գլխավորությամբ։ Հիմա ո՞ւմ վրա էր Նա քառասուն տարի բարկացել։ Չէ՞ որ նրանք, ովքեր մեղանչեցին, որոնց դիերն ընկան անապատում։ Եվ ո՞ւմ համար երդվեց, որ չեն մտնի Նրա հանգիստը, այլ նրանց, ովքեր չեն հնազանդվում»։ (Hebrews 3: 15-18) Այնուհետև նա եզրակացնում է. «Ուրեմն մենք տեսնում ենք, որ նրանք չկարողացան ներս մտնել անհավատության պատճառով»: (Եբրայերեն 3. 19)
Աստված ասաց Մովսեսին. «…Ես, անշուշտ, տեսել եմ Եգիպտոսում գտնվող իմ ժողովրդի ճնշումը, և լսել եմ նրանց աղաղակը իր գործավարների պատճառով, որովհետև ես գիտեմ նրանց վիշտերը: Ուստի ես իջել եմ նրանց ազատելու եգիպտացիների ձեռքից և նրանց այդ երկրից բերելու մի լավ ու մեծ երկիր, մի երկիր, որտեղ կաթ ու մեղր է հոսում…»: (Ելից 3: 7-8-ը)
Սակայն Եգիպտոսի ստրկությունից ազատվելուց հետո իսրայելացիները սկսեցին բողոքել։ Նրանք բողոքեցին, որ փարավոնի զինվորները կսպանեն իրենց. Այսպիսով, Աստված բաժանեց Կարմիր ծովը: Նրանք չգիտեին, թե ինչ են խմելու. ուրեմն Աստված նրանց ջուր է տվել: Նրանք կարծում էին, որ սովից կմեռնեն. Այսպիսով, Աստված նրանց համար մանանա ուղարկեց, որ ուտեն: Միս էին ուզում ուտել. ուրեմն Աստված լոր ուղարկեց։
Աստված Մովսեսին ասաց Կադեշ-Բառնեայում. «Մարդիկ ուղարկեք, որ լրտեսեն Քանանի երկիրը, որը ես տալիս եմ Իսրայելի որդիներին…» (Համար 13:2 ա) Հետո Մովսեսն ասաց մարդկանց «…Այս ճանապարհով բարձրացե՛ք դեպի հարավ, բարձրացե՛ք լեռները և տեսե՛ք, թե ինչպիսին է երկիրը. այն երկիրը, որտեղ նրանք ապրում են, լավ է, թե վատ. նրանց բնակած քաղաքները նման են ճամբարների, թե ամրոցների. արդյոք երկիրը հարուստ է, թե աղքատ. և այնտեղ անտառներ կան, թե ոչ։ Քաջ եղեք։ Եվ բերեք երկրի պտղից»։ (Համար 13:17-20)
Պտղաբեր երկիր էր։ Երբ նրանք եկան Եսքոլի հովիտը, կտրեցին խաղողի մեկ ողկույզի մի ճյուղ, որն այնքան մեծ էր, որ երկու մարդ պետք է տանեին ձողի վրա։
Լրտեսները Մովսեսին հայտնեցին, որ երկրում ժողովուրդը ուժեղ է, իսկ քաղաքները՝ ամրացված ու մեծ։ Քաղեբն առաջարկեց իսրայելացիներին, որ նրանք անմիջապես բարձրանան և տիրանան երկրին, բայց մյուս հետախույզներն ասացին. «Մենք չենք կարող ժողովրդի դեմ դուրս գալ, որովհետև նրանք մեզնից ուժեղ են»։ Նրանք ժողովրդին ասացին, որ երկիրը մի երկիր է, որը «կլանում է իր բնակիչներին», և որ մարդկանցից ոմանք հսկաներ են:
Անհավատության մեջ իսրայելացիները բողոքեցին Մովսեսին և Ահարոնին. «Միայն թե մենք մեռած լինեինք Եգիպտոսի երկրում։ Կամ եթե մեռած լինեինք այս անապատում։ Ինչո՞ւ է Տերը մեզ բերել այս երկիր, որ սրով ընկնենք, որ մեր կանայք ու երեխաները զոհ լինեն: Ավելի լավ չի՞ լինի, որ մենք վերադառնանք Եգիպտոս»։ (Համար 14: 2b-3)
Նրանք զգացել էին Աստծո շարունակական ապահովումն իրենց համար այն բանից հետո, երբ նրանց դուրս բերեցին Եգիպտոսի ստրկությունից, բայց չէին հավատում, որ Աստված կարող է ապահով կերպով իրենց տանել Ավետյաց երկիր:
Ինչպես իսրայելացիները չէին հավատում, որ Աստված կարող է ապահով կերպով տանել իրենց դեպի Ավետյաց երկիր, մենք ինքներս մեզ տանում ենք դեպի հավերժություն առանց Աստծո, եթե չենք հավատում, որ Հիսուսի զոհաբերությունը բավարար է մեր հավերժական փրկագնման համար:
Պողոսը հռոմեացիների մեջ գրել է. «Եղբայրնե՛ր, իմ սրտի ցանկությունն ու աղոթքն առ Աստված Իսրայելի համար այն է, որ նրանք փրկվեն: Որովհետև ես նրանց վկայում եմ, որ նրանք նախանձախնդրություն ունեն Աստծո հանդեպ, բայց ոչ ըստ գիտելիքի: Որովհետև նրանք, անտեղյակ լինելով Աստծո արդարությունից և ձգտելով հաստատել իրենց արդարությունը, չհնազանդվեցին Աստծո արդարությանը: Որովհետև Քրիստոսն է օրենքի վերջը՝ արդարության համար բոլոր հավատացյալներին: Որովհետև Մովսեսը գրում է այն արդարության մասին, որը օրենքից է. Բայց հավատքի արդարությունն այսպես է ասում. (այսինքն՝ վերևից իջեցնել Քրիստոսին) կամ՝ «Ո՞վ է իջնելու անդունդը»։ (այսինքն՝ Քրիստոսին մեռելներից հանել): Բայց ի՞նչ է ասում։ Խոսքը մոտ է քեզ, քո բերանում և քո սրտում» (այսինքն՝ հավատքի խոսքը, որը մենք քարոզում ենք), որ եթե բերանով խոստովանես Տեր Հիսուսին և քո սրտում հավատաս, որ Աստված հարություն տվեց Նրան մեռելներից. , դու կփրկվես։ Որովհետև սրտով է հավատում արդարության համար, և բերանով խոստովանում է փրկության համար: Որովհետև Սուրբ Գիրքն ասում է. «Ով հավատում է Նրան, չի ամաչվի»: Որովհետև տարբերություն չկա հրեայի և հույնի միջև, քանի որ բոլորի վրա նույն Տերը հարուստ է բոլոր նրանց համար, ովքեր կանչում են Նրան: Որովհետև «ով կանչում է Տիրոջ անունը, կփրկվի»։ (Հռոմեական 10- ը `1-13)