«Դատարկ գերեզմանի հրաշքը»
Հիսուսին խաչեցին, բայց այսքանով պատմությունը չավարտվեց: Հովհաննեսի պատմական ավետարանի պատմությունը շարունակվում է. «Շաբաթվա առաջին օրը Մարիամ Մագդաղենացին վաղ գնաց գերեզման, երբ դեռ մութ էր, և տեսավ, որ քարը գերեզմանից հանվել է։ Այն ժամանակ նա վազեց և եկավ Սիմոն Պետրոսի և մյուս աշակերտի մոտ, որին Հիսուսը սիրում էր, և ասաց նրանց. Ուրեմն Պետրոսն ու միւս աշակերտը դուրս ելան ու գերեզման էին գնում։ Երկուսն էլ միասին վազեցին, իսկ մյուս աշակերտը առաջ անցավ Պետրոսից և առաջինը եկավ գերեզման։ Նա, կռանալով ներս, տեսավ այնտեղ ընկած կտավները. բայց նա ներս չմտավ։ Այն ժամանակ Սիմոն Պետրոսը եկավ նրա հետևից և մտավ գերեզման։ և նա տեսավ այնտեղ ընկած կտավները, և թաշկինակը, որ դրված էր նրա գլխի շուրջը, ոչ թե կտավե հագուստի հետ պառկած, այլ առանձին մի տեղ ծալված։ Այն ատեն միւս աշակերտը, որ առաջինը գերեզման եկաւ, ներս մտաւ. և նա տեսավ և հավատաց: Որովհետև նրանք դեռ չգիտեին Գիրքը, որ նա պետք է հարություն առնի մեռելներից: Այնուհետև աշակերտները դարձյալ գնացին իրենց տները»։ (Ջոն 20- ը `1-10)
Հիսուսի հարության մասին մարգարեացվել է Սաղմոսներում. «Ես Տիրոջը միշտ իմ առջև եմ դրել. քանի որ նա իմ աջ կողմում է, ես չեմ շարժվի: Դրա համար իմ սիրտը ուրախ է, և իմ փառքը ցնծում է. իմ մարմինն էլ հույսով կհանգչի։ Որովհետև դու չես թողնի իմ հոգին շեոլում և թույլ չես տա, որ քո սուրբը ապականություն տեսնի»։ (Սաղմոս 16: 8-10) Հիսուսը կոռուպցիա չտեսավ, Նա հարություն առավ։ «Ով Տեր, դու հանեցիր իմ հոգին գերեզմանից. Դու ինձ կենդանի պահեցիր, որ ես փոս չիջնեմ»։ (Psalm 30: 3) Հիսուսը հարություն առավ այն գերեզմանից, որտեղ դրված էր:
Անկասկած, եթե դուք ուսումնասիրեք կրոնական առաջնորդների կյանքը դարերի ընթացքում, նրանցից շատերի համար դուք կգտնեք թաղման վայր: Նրանց գերեզմանը հաճախ դառնում է իրենց հետևորդների այցելության վայր: Այսպես չէ Հիսուս Նազովրեցու դեպքը: Նա գերեզման չունի, որ կարողանանք այցելել։
Դիտարկենք այս մեջբերումը դատարկ գերեզմանի մասին Ջոշ ՄակԴաուելի՝ «Քրիստոնեության ապացույցներ» գրքից, «Եթե երբևէ հին պատմության որևէ փաստ կարող է անվիճելի համարվել, դա պետք է լինի դատարկ գերեզմանը: Զատիկի կիրակի օրվանից պետք է լինի մի գերեզման, որը հստակ հայտնի է որպես Հիսուսի գերեզման, որը չի պարունակում Նրա մարմինը: Սա շատ անվիճելի է. քրիստոնեական ուսմունքն ի սկզբանե նպաստել է կենդանի, հարություն առած Փրկչին: Հրեական իշխանությունները կտրականապես դեմ էին այս ուսմունքին և պատրաստ էին ամեն ինչի գնալ՝ այն ճնշելու համար։ Նրանց գործը հեշտ կլիներ, եթե նրանք կարողանային պոտենցիալ նորադարձներին հրավիրեին արագ զբոսնելու գերեզման և այնտեղ արտադրեին Քրիստոսի մարմինը: Դա կլիներ քրիստոնեական ուղերձի ավարտը: Այն փաստը, որ հարություն առած Քրիստոսի շուրջը կենտրոնացած եկեղեցի կարող էր առաջանալ, ցույց է տալիս, որ այնտեղ պետք է դատարկ գերեզման լինի»։ (Մակդաուել 297)
Մորմոնիզմից քրիստոնեության անցնելիս ես ստիպված էի լրջորեն մտածել, թե արդյոք ես հավատում եմ, որ Աստվածաշունչը պատմական գիրք է: Ես հավատում եմ, որ դա այդպես է: Ես հավատում եմ, որ դա վկայում է Հիսուսի կյանքի, մահվան և հարության մասին: Ես հավատում եմ, որ Աստված ամուր գործ է թողել իր համար: Եթե դուք այդպես չեք դիտարկել Աստվածաշունչը, ես կխրախուսեմ ձեզ դա անել: Ի՜նչ անհավանական իրականություն է, որ Հիսուսի գերեզմանը դատարկ է։
ՌԵՍՈՒՐՍՆԵՐ:
Մակդաուել, Ջոշ. Քրիստոնեության ապացույցներ. Նեշվիլ: Թոմաս Նելսոն, 2006 թ.
