Դուք մաքրվել եք Գառան արյունով:
Հիսուսի վերջին խոսքերն էին.Այն ավարտված է»: Այնուհետև Նա խոնարհեց Իր գլուխը և տվեց Իր հոգին: Մենք սովորում ենք Հովհաննեսի ավետարանի պատմությունից, թե ինչ եղավ հետո. «Ուստի, քանի որ նախապատրաստման օրն էր, որպեսզի մարմինները շաբաթ օրը չմնան խաչի վրա (որովհետև այդ շաբաթ օրը բարձր օր էր), հրեաները խնդրեցին Պիղատոսին, որ իրենց ոտքերը կոտրեն և տանեն: Հետո զինվորները եկան և կոտրեցին առաջինի և նրա հետ խաչված մյուսի ոտքերը։ Բայց երբ նրանք եկան Հիսուսի մոտ և տեսան, որ Նա արդեն մեռած է, չկոտրեցին Նրա ոտքերը: Բայց զինվորներից մեկը նիզակով խոցեց Նրա կողը, և անմիջապես արյուն ու ջուր դուրս եկավ։ Եվ նա, ով տեսել է, վկայել է, և նրա վկայությունը ճշմարիտ է. և նա գիտի, որ ճշմարտությունն է ասում, որպեսզի դուք հավատաք: Որովհետեւ այս բաները կատարուեցան, որպէսզի կատարուի Գիրքը. Եվ դարձյալ մեկ ուրիշ Գիրք ասում է. «Նրանք պիտի նայեն նրան, ում խոցեցին»: Դրանից հետո Հովսեփ Արիմաթեացին, լինելով Հիսուսի աշակերտը, բայց գաղտնի, հրեաների վախից, խնդրեց Պիղատոսին, որ վերցնի Հիսուսի մարմինը. և Պիղատոսը թույլ տվեց նրան։ Եվ նա եկավ և վերցրեց Հիսուսի մարմինը: Եվ Նիկոդեմոսը, որ սկզբում գիշերով եկավ Հիսուսի մոտ, նույնպես եկավ՝ բերելով մոտ հարյուր ֆունտ մյուռոնի և հալվեի խառնուրդ։ Այնուհետև վերցրեցին Հիսուսի մարմինը և կապեցին այն բեհեզի կտորների մեջ, համեմունքներով, ինչպես հրեաների սովորությունն է թաղել: Այնտեղ, ուր նա խաչուեցաւ, մի պարտէզ կար, իսկ պարտէզում նոր գերեզման, որի մէջ դեռ ոչ ոք չէր դրուած: Ուստի այնտեղ դրեցին Հիսուսին՝ հրեաների պատրաստության օրվա համար, քանի որ գերեզմանը մոտ էր»։ (Հովհաննես 19: 31-42)
Հիսուսը՝ Աստծո Գառը, պատրաստակամորեն տվեց Իր կյանքը աշխարհի մեղքի համար: Հովհաննես Մկրտիչը, երբ տեսավ Հիսուսին, ասաց. «Ահա. Աստծո Գառը, որ վերցնում է աշխարհի մեղքը» (Հովհաննես 1:29բ). Ճիշտ այնպես, ինչպես Աստծո Գառը, որը սպանվեց Պասեքի ժամանակ, Հիսուսի ոսկորները չկոտրվեցին: Ելից 12: 46-ը կոնկրետ հրահանգ է տալիս, որ զոհաբերված գառան ոսկորները չպետք է կոտրվեն։ Հին ուխտի կամ Մովսեսի օրենքի համաձայն, մեղքը ծածկելու համար կենդանիների զոհաբերության շարունակական պահանջ կար: Հին ուխտի նպատակներից մեկն էր ցույց տալ տղամարդկանց և կանանց, որ Աստծուն հաճոյանալու համար անհրաժեշտ է վճարել: Պետք էր զոհաբերություն անել։ Հին ուխտի ծեսերը համարվում էին «ստվերայն, ինչ պետք է գար: Հիսուսը կլիներ այդ վերջին հավերժական զոհը:
Եբրայեցիներին ուղղված նամակը Նոր Կտակարանում պարզաբանում է Հին Ուխտի և Նոր Ուխտի միջև անցումը: Ծեսերը և Հին Ուխտի տաճարը միայն «տեսակները»: Քահանայապետը տարեկան միայն մեկ անգամ էր մտնում տաճարի սրբությունների սրբավայրը և դա անում էր միայն արյան զոհով, որը մատուցվում էր իր և ժողովրդի անգիտության մեջ գործած մեղքերի համար։ (Եբրայեցիս 9:7). Այդ ժամանակ Աստծո և մարդու միջև եղած վարագույրը դեռ իր տեղում էր: Մինչև Հիսուսի մահը տաճարի վարագույրը բառացիորեն պատռվեց, և մարդու համար Աստծուն մոտենալու նոր միջոց ստեղծվեց: Այն ուսուցանում է եբրայերեն – «Սուրբ Հոգին դա ցույց է տալիս, որ ճանապարհը դեպի Ամենասուրբը դեռ բացահայտված չէր, քանի դեռ առաջին խորանը կանգնած էր: Խորհրդանշական էր ներկա ժամանակների համար, երբ մատուցվում են և՛ նվերներ, և՛ զոհաբերություններ, որոնք չեն կարող կատարելագործել ծառայությունը կատարողին խղճի համար»: (Եբրայեցիներ 9: 8-9). Մտածեք այն հրաշքի մասին, թե ինչ արեց Հիսուսը որպես Աստծո Գառ, որը սպանվեց աշխարհի մեղքը վերացնելու համար. «Բայց Քրիստոս եկավ որպես գալիք բարիքների Քահանայապետ, ավելի մեծ և ավելի կատարյալ խորանով, որը ձեռքով չէր շինված, այսինքն՝ ոչ այս ստեղծագործությունից: Ոչ թե այծերի և հորթերի արյունով, այլ Իր արյունով Նա մեկընդմիշտ մտավ Ամենասուրբ վայրը՝ ձեռք բերելով հավիտենական փրկագնումը»։ (Եբրայեցիներ 9: 11-12). Եբրայեցիները հետագայում ուսուցանում են. «Որովհետև եթե ցուլերի և այծերի արյունը և երինջի մոխիրը, որը ցողում է անմաքուրը, սրբագործում է մարմնի մաքրման համար, որքա՜ն ավելի Քրիստոսի արյունը, ով հավիտենական Հոգու միջոցով իրեն անբիծ մատուցեց Աստծուն, կմաքրի ձեր խիղճը մեռած գործերից՝ կենդանի Աստծուն ծառայելու համար։ Եվ այս պատճառով Նա նոր ուխտի միջնորդն է՝ մահվան միջոցով, առաջին ուխտի տակ եղած օրինազանցությունների քավության համար, որպեսզի կանչվածները ստանան հավերժական ժառանգության խոստումը»։ (Եբրայեցիներ 9: 13-15).
Դուք վստահու՞մ եք ձեր «կրոնին»՝ Աստծուն ընդունելի լինելու համար: Դուք փորձում եք արժանի լինել դրախտին: Կամ նույնիսկ չե՞ք ընդունում Աստծո գոյությունը: Դուք կարող եք ստեղծել ձեր սեփական բարոյական կանոնները, որոնցով փորձում եք ապրել: Երբևէ իսկապես մտածե՞լ եք Հիսուսի մասին և ով է Նա: Կարո՞ղ է լինել, որ Աստված այնքան է սիրում աշխարհը, որ ուղարկել է Իր Որդուն՝ վճարելու քո և իմ մեղքերի համար: Ամբողջ Աստվածաշունչը վկայում է Հիսուսի մասին։ Այն բացահայտում է մարգարեություններ Նրա գալստյան, Նրա ծննդյան, Նրա ծառայության, Նրա մահվան և Նրա հարության մասին: Հին Կտակարանը մարգարեանում է Հիսուսի և Նրա գալուստի մասին, իսկ Նոր Կտակարանը վկայում է, որ Նա եկավ և ավարտեց Իր առաքելությունը:
Քրիստոնեությունը կրոն չէ, այն հարաբերություն է Կենդանի Աստծո հետ, Աստծո, ով բոլորիս կյանք ու շունչ է տվել: Ճշմարտությունն այն է, որ մենք անօգնական ենք մեզ փրկելու, ինքներս մեզ մաքրելու կամ մեր սեփական փրկագնման արժանի լինելու համար: Ամբողջական և ամբողջական գինը վճարվել է մեր հավերժական փրկագնման համար՝ Հիսուսի արածով: Մենք դա կճանաչե՞նք։ Ե՛վ Հովսեփ Արիմեթացին, և՛ Նիկոդեմոսը հասկացան, թե ով է Հիսուսը։ Նրանց գործողություններից մենք տեսնում ենք, որ նրանք հասկացան, որ Իսրայելի Պասեքի Գառը եկել է: Նա եկել էր մեռնելու։ Արդյո՞ք մենք կճանաչենք, ինչպես Հովհաննես Մկրտիչը, Աստծո Գառը, ով եկել էր վերացնելու աշխարհի մեղքը: Ի՞նչ ենք անելու մենք այսօր այս ճշմարտությամբ:
