តើអ្នកបានចេញពីស្រមោលនៃច្បាប់ចូលទៅក្នុងការពិតនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីនៃព្រះគុណហើយឬនៅ?
អ្នកនិពន្ធហេប្រឺបន្តបែងចែកកតិកាសញ្ញាថ្មី (សញ្ញាថ្មី) ពីសញ្ញាចាស់ (សញ្ញាចាស់) - “ ចំពោះច្បាប់ដែលមានស្រមោលនៃរឿងល្អ ៗ ដែលនឹងមកដល់ហើយមិនមែនជារូបភាពនៃវត្ថុនោះទេមិនអាចមានជាមួយនឹងការលះបង់ដូចគ្នាដែលពួកគេផ្តល់ជូនឥតឈប់ឈរពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំទេ។ បើដូច្នេះតើពួកគេនឹងមិនឈប់ថ្វាយទេឬ? សម្រាប់អ្នកថ្វាយបង្គំនៅពេលដែលបានធ្វើឱ្យបរិសុទ្ធនឹងលែងមានស្មារតីដឹងអំពីអំពើបាបទៀត។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងការលះបង់ទាំងនោះមានការរំលឹកអំពីអំពើបាបជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ដ្បិតឈាមគោនិងពពែមិនអាចយកបាបចេញបានឡើយ។ ហេតុនេះហើយបានជានៅពេលដែលទ្រង់យាងមកក្នុងលោកនេះទ្រង់មានបន្ទូលថាៈការថ្វាយយញ្ញបូជានិងការថ្វាយយញ្ញបូជាអ្នកមិនប្រាថ្នាឡើយប៉ុន្តែរូបកាយដែលអ្នកបានរៀបចំសម្រាប់ខ្ញុំ។ នៅក្នុងតង្វាយដុតនិងយញ្ញបូជាលោះបាបអ្នកមិនសប្បាយចិត្តទេ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបាននិយាយថា“ មើលចុះខ្ញុំបានមកហើយក្នុងសៀវភៅនេះមានសរសេរអំពីខ្ញុំដើម្បីធ្វើតាមព្រះហ,ទ័យរបស់ទ្រង់” (ហេព្រើរ ៥: ៧-៩)
ពាក្យ 'ស្រមោល' ខាងលើសំដៅលើ 'ការឆ្លុះបញ្ចាំងស្លេក' ។ ច្បាប់មិនបានបង្ហាញពីព្រះគ្រីស្ទទេវាបង្ហាញពីតម្រូវការរបស់យើងចំពោះព្រះគ្រីស្ទ។
ច្បាប់មិនដែលមានបំណងផ្តល់ការសង្គ្រោះទេ។ ច្បាប់បានបង្កើនតម្រូវការសម្រាប់អ្នកដែលនឹងមកហើយបំពេញតាមច្បាប់។ យើងរៀនពីរ៉ូម៉ាំង - “ ដូច្នេះដោយការប្រព្រឹត្ដតាមក្រឹត្យវិន័យគ្មានសាច់ណាមួយនឹងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់ឡើយដ្បិតតាមក្រឹត្យវិន័យគឺជាចំណេះដឹងអំពីអំពើបាប” ។ (រ៉ូម ១: ១៨)
គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានធ្វើឱ្យល្អឥតខ្ចោះឬពេញលេញនៅក្រោមកតិកាសញ្ញាចាស់ (សញ្ញាចាស់) ទេ។ ភាពល្អឥតខ្ចោះឬការបញ្ចប់នៃសេចក្តីសង្គ្រោះការញែកចេញជាបរិសុទ្ធនិងការប្រោសលោះរបស់យើងអាចមាននៅក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតែប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានផ្លូវចូលទៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះនៅក្រោមកតិកាសញ្ញាចាស់ឡើយ។
តំរូវការឥតឈប់ឈរនៃការបូជាឈាមរបស់សត្វនៅក្រោមកតិកាសញ្ញាចាស់បានបង្ហាញពីរបៀបដែលការលះបង់ទាំងនេះមិនអាចបំបាត់អំពើបាបបានឡើយ។ មានតែនៅក្រោមកតិកាសញ្ញាថ្មី (គម្ពីរសញ្ញាថ្មី) ប៉ុណ្ណោះដែលបាបនឹងត្រូវដកចេញដូចជាព្រះនឹងចងចាំអំពើបាបរបស់យើងទៀត។
កតិកាសញ្ញាចាស់ (សញ្ញាចាស់) គឺជាការរៀបចំសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវយាងមកក្នុងពិភពលោក។ វាបានបង្ហាញថាតើអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណាដែលតម្រូវឱ្យមានការបង្ហូរឈាមសត្វជាបន្តបន្ទាប់។ វាក៏បានបង្ហាញពីភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះផងដែរ។ ដើម្បីឱ្យព្រះចូលមកប្រកបជាមួយប្រជាជនរបស់ទ្រង់ត្រូវតែមានការលះបង់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។
អ្នកនិពន្ធហេប្រឺបានដកស្រង់ខាងលើពីទំនុកដំកើង ៤០ ដែលជាទំនុកតម្កើងរបស់មេស្ស៊ី។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវការរូបកាយដូច្នេះទ្រង់អាចថ្វាយអង្គទ្រង់ជាយញ្ញបូជាដ៏អស់កល្បរបស់យើងសម្រាប់អំពើបាប។
ប្រជាជនហេប្រឺជាច្រើនបានបដិសេធព្រះយេស៊ូវ។ ចនបានសរសេរ - “ ទ្រង់បានយាងមកឯទ្រង់ផ្ទាល់ហើយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់មិនបានទទួលទ្រង់ឡើយ។ ប៉ុន្ដែមនុស្សជាច្រើនដែលបានទទួលទ្រង់នោះទ្រង់បានប្រទានសិទ្ធិដើម្បីក្លាយជាកូនរបស់ព្រះដល់អស់អ្នកដែលជឿលើព្រះនាមទ្រង់ដែលបានកើតមកមិនមែនជាឈាមមិនមែនមកពីបំណងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាមឬពីឆន្ទៈរបស់មនុស្សឡើយ ប៉ុន្តែពីព្រះ។ ហើយព្រះបន្ទូលបានប្រែទៅជាសាច់ឈាមហើយបានរស់នៅក្នុងចំណោមយើងហើយយើងបានឃើញសិរីល្អរបស់ទ្រង់សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះវរបិតាតែមួយគត់ដែលពោរពេញដោយព្រះគុណនិងសេចក្តីពិត” ។ (John 1: 11-14)
ព្រះយេស៊ូវបាននាំព្រះគុណនិងសេចក្តីពិតមកក្នុងពិភពលោក - “ ដ្បិតក្រឹត្យវិន័យត្រូវបានប្រទានតាមរយៈម៉ូសេប៉ុន្តែព្រះគុណនិងសេចក្តីពិតបានមកតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ” (ចន 1: 17)
Scofield សរសេរ “ ព្រះគុណគឺជាសេចក្តីសប្បុរសនិងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះសង្គ្រោះរបស់យើង…មិនមែនដោយការប្រព្រឹត្ដដោយសុចរិតដែលយើងបានធ្វើ…ដោយបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារព្រះគុណរបស់ទ្រង់” ។ ជាគោលការណ៍ហេតុនេះព្រះគុណត្រូវបានកំណត់ផ្ទុយពីច្បាប់ដែលព្រះទាមទារសុចរិតពីមនុស្សដូចជាព្រះគុណទ្រង់បានប្រទានសេចក្តីសុចរិតដល់មនុស្ស។ ច្បាប់ត្រូវបានភ្ជាប់ជាមួយម៉ូសេហើយធ្វើការ។ ព្រះគុណជាមួយព្រះគ្រីស្ទនិងសេចក្តីជំនឿ។ នៅក្រោមច្បាប់ពរជ័យអមជាមួយការគោរពប្រតិបត្តិ; ព្រះគុណប្រទានពរជាអំណោយឥតគិតថ្លៃ។ នៅក្នុងភាពពេញលេញរបស់វាព្រះគុណបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងការបម្រើរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការសុគតនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ដ្បិតទ្រង់បានយាងមកសុគតជំនួសមនុស្សមានបាប។ នៅក្រោមគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រាច្បាប់ត្រូវបានបង្ហាញថាគ្មានអំណាចដើម្បីធានាបាននូវភាពសុចរិតនិងជីវិតសម្រាប់ការប្រណាំងដែលមានបាប។ មុនការសង្រ្គោះរបស់ឈើឆ្កាងគឺតាមរយៈសេចក្តីជំនឿដោយឈរលើការបូជាដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រាថ្នាទុកជាមុន។ ឥឡូវនេះវាត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាសេចក្តីសង្រ្គោះនិងសេចក្តីសុចរិតត្រូវបានទទួលដោយជំនឿលើព្រះអង្គសង្រ្គោះដែលត្រូវគេឆ្កាងនិងបានរស់ឡើងវិញដោយភាពបរិសុទ្ធនៃជីវិតនិងអំពើល្អដែលជាផលនៃការសង្គ្រោះ។ មានព្រះគុណមុនពេលព្រះគ្រីស្ទយាងមកដូចដែលបានឃើញដោយការផ្តល់ការបូជាសម្រាប់មនុស្សមានបាប។ ដូច្នេះភាពខុសគ្នារវាងយុគសម័យពីមុននិងយុគសម័យបច្ចុប្បន្នមិនមែនជាបញ្ហាដែលគ្មានព្រះគុណនិងគុណបំណាច់ណាមួយនោះទេប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញសព្វថ្ងៃនេះព្រះគុណសោយរាជ្យក្នុងន័យថាមានតែបុគ្គលម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិវិនិច្ឆ័យមនុស្សមានបាបប៉ុណ្ណោះឥឡូវនេះបានអង្គុយនៅលើ បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណដោយមិនធ្វើឱ្យពិភពលោកមានការរំលោភបំពានរបស់ពួកគេឡើយ” ។ (Scofield, ២៧)
សេចក្តីយោង:
Scofield, CI ព្រះគម្ពីរ Scofield សិក្សាព្រះគម្ពីរ។ ញូវយ៉ក៖ សារព័ត៌មានសាកលវិទ្យាល័យអូកហ្វដឆ្នាំ ២០០២ ។
