តើព្រះបានក្លាយជាជម្រករបស់អ្នកទេ?
ពេលមានទុក្ខព្រួយទំនុកដំកើងមានពាក្យជាច្រើននៃការលួងលោមនិងសង្ឃឹមសំរាប់យើង។ សូមពិចារណាទំនុកតម្កើង ៤៦ - ព្រះជាទីពឹងពំនាក់និងជាកម្លាំងរបស់យើងជាជំនួយដែលមាននៅក្នុងបញ្ហា។ ហេតុនេះយើងមិនភ័យខ្លាចអ្វីឡើយទោះបីផែនដីត្រូវរើចេញហើយភ្នំក៏រឹបអូសទៅកណ្ដាលសមុទ្រ។ ទោះបីទឹកសមុទ្រគ្រហឹមឡើងហើយភ័យតក់ស្លុតទោះបីភ្នំរញ្ជួយយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ។ (ទំនុកដំកើង ៤៦: ១-៣)
ទោះបីមានភាពច្របូកច្របល់និងបញ្ហានៅជុំវិញយើងក៏ដោយព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ជាទីពឹងរបស់យើង។ ទំនុកតម្កើង 9៖ 9 ប្រាប់យើង - «ព្រះអម្ចាស់ក៏នឹងទៅជ្រកកោនសំរាប់ជនដែលត្រូវគេជិះជាន់ហើយជាទីពឹងពំនាក់ពេលមានអាសន្ន»។
ភាគច្រើនយើងមានមោទនភាពចំពោះខ្លួនយើងដែលមានភាពរឹងមាំរហូតដល់មានអ្វីមួយកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យើងហើយបង្ហាញដល់យើងថាយើងពិតជាខ្សោយប៉ុណ្ណា។
ប៉ូលមាន th បន្លាមួយក្នុងសាច់ឈាម› ដែលបានត្រូវ ប្រគល់ឲ្យ គាត់ដើម្បីរក្សាគាត់ ឲ្យ មានចិត្ដរាបទាប។ ភាពរាបទាបដឹងថាយើងទន់ខ្សោយប៉ុណ្ណាហើយតើព្រះមានអំណាចនិងអធិបតេយ្យយ៉ាងពិតប្រាកដយ៉ាងណា។ ប៉ូលដឹងថាកម្លាំងដែលគាត់មានមកពីព្រះមិនមែនមកពីខ្លួនគាត់ទេ។ ប៉ុលបានប្រាប់ពួកកូរិនថូស - «ដូច្នេះខ្ញុំរីករាយនឹងភាពទន់ខ្សោយការតិះដៀលតំរូវការការបៀតបៀននិងទុក្ខវេទនាដោយព្រោះព្រះគ្រិស្ដ។ ពេលខ្ញុំទន់ខ្សោយពេលនោះខ្ញុំក៏ខ្លាំងដែរ»។ (២ កូ។ ៣: ១៨)
ជារឿយៗគេបាននិយាយថាយើងត្រូវតែឈានដល់ទីបញ្ចប់នៃខ្លួនយើងមុនពេលយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ។ ហេតុអ្វីនេះ? យើងត្រូវបានគេជឿថាយើងអាចគ្រប់គ្រងបានហើយជាម្ចាស់នៃជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។
ពិភពលោកបច្ចុប្បន្ននេះបង្រៀនយើងអោយចេះធ្វើខ្លួនអោយបានពេញលេញ។ យើងមានមោទនភាពចំពោះខ្លួនយើងចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើនិងអ្នកណាដែលយើងគិតថាខ្លួនយើង។ ប្រព័ន្ធពិភពលោកទម្លាក់គ្រាប់បែកយើងជាមួយរូបភាពផ្សេងៗដែលវាចង់អោយយើងយកគំរូតាម។ វាផ្ញើសារមកយើងដូចជាប្រសិនបើអ្នកទិញរបស់នេះឬនោះអ្នកនឹងទទួលបាននូវសេចក្តីសុខសន្តិភាពនិងសុភមង្គលឬប្រសិនបើអ្នករស់នៅក្នុងជីវិតបែបនេះអ្នកនឹងពេញចិត្ត។
តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលបានទទួលយកក្តីសុបិន្តរបស់អាមេរិកជាផ្លូវដែលអាចសំរេចបាន? ទោះយ៉ាងណាដូចសាឡូម៉ូនយើងភាគច្រើនភ្ញាក់ពីដំណេកនៅឆ្នាំក្រោយហើយដឹងថាអ្វីៗនៅក្នុងពិភពលោកនេះមិនផ្តល់ឱ្យយើងនូវអ្វីដែលពួកគេបានសន្យាទេ។
ដូច្នេះសៀវភៅដំណឹងល្អជាច្រើនទៀតនៅលើពិភពលោកផ្តល់ឱ្យយើងនូវអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីព្រះ។ ពួកគេផ្តោតលើព្រះនិងអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើងហើយដាក់វាលើយើងឬអ្នកដទៃ។ សៀវភៅដំណឹងល្អឯទៀតទាំងនេះមិនពិត 'ផ្ដល់កម្លាំងដល់យើង ឲ្យ គិតថាយើងអាចទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះ។ ដូចជាពួកយូដានៅសម័យប៉ូលចង់អោយអ្នកជឿថ្មីត្រឡប់ទៅរកទាសភាពនៃច្បាប់វិញគ្រូក្លែងក្លាយសព្វថ្ងៃនេះចង់អោយយើងគិតថាយើងអាចផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះតាមរយៈការដែលយើងធ្វើ។ ប្រសិនបើពួកគេអាចធ្វើឱ្យយើងជឿថាជីវិតអស់កល្បរបស់យើងពឹងផ្អែកលើអ្វីដែលយើងធ្វើនោះពួកគេអាចធ្វើឱ្យយើងរវល់ធ្វើអ្វីដែលពួកគេប្រាប់ឱ្យយើងធ្វើ។
គម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានព្រមានយើងជានិច្ចអំពីការធ្លាក់ចូលក្នុងអន្ទាក់នៃភាពស្របច្បាប់ឬការសង្គ្រោះផ្អែកលើគុណធម៌។ គម្ពីរសញ្ញាថ្មីដាក់ការសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើភាពគ្រប់គ្រាន់នៃអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង។ ព្រះយេស៊ូវបានរំដោះយើងអោយរួចផុតពី“ ការស្លាប់” ដើម្បីរស់នៅក្នុងអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។
ពីរ៉ូមយើងរៀន - «ដូច្នេះយើងសន្និដ្ឋានថាមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារជំនឿក្រៅពីការប្រព្រឹត្ដតាមច្បាប់» (រ៉ូម។ ៨: ៣០) ជឿលើអ្វី? ជំនឿលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង។
យើងចូលទៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះតាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ - «ត្បិតមនុស្សទាំងអស់បានធ្វើបាបហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះដែលបានរាប់ជាសុចរិតដោយព្រះគុណរបស់ទ្រង់តាមរយៈការប្រោសលោះដែលមាននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ។ (រ៉ូម។ ៣: ២១-២៤)
ប្រសិនបើអ្នកកំពុងព្យាយាមទទួលការពេញចិត្តពីព្រះតាមរយៈប្រព័ន្ធនៃការងារចូរស្តាប់អ្វីដែលប៉ូលបានប្រាប់ដល់ពួកកាឡាទីដែលបានត្រឡប់ទៅជាក្រិត្យវិន័យវិញ។ «ដោយដឹងថាមនុស្សម្នាក់មិនត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារការប្រព្រឹត្ដតាមច្បាប់ទេតែដោយសារជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយើងក៏បានជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវដែរដើម្បី ឲ្យ យើងបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទមិនមែនដោយសារការប្រព្រឹត្ដតាមក្រិត្យវិន័យទេ។ ដោយប្រព្រឹត្ដនៃច្បាប់សាច់គ្មានប្រោសអោយបានសុចរិត។ ប្រសិនបើយើងចង់អោយបានសុចរិតដោយសារព្រះគ្រិស្ដរីឯយើងវិញក៏ដូចមនុស្សបាបដែរតើព្រះគ្រិស្ដជាអ្នកបំរើបាបឬ? ទេមិនមែនទេ! ប្រសិនបើខ្ញុំសង់អ្វីៗដែលខ្ញុំបានកំទេចចោលហើយនោះខ្ញុំធ្វើអោយខ្លួនទៅជាអ្នកប្រព្រឹត្ដល្មើសហើយ។ ដោយសារក្រឹត្យវិន័យខ្ញុំបានរួចពីអំណាចរបស់ក្រឹត្យវិន័យដើម្បីអោយខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅសំរាប់ព្រះជាម្ចាស់»។ (កាឡ។ ៥: ២២-២៣)
ប៉ូលបានក្លាយជាអ្នកដែលមានមោទនភាពជាអ្នកស្វែងរកសេចក្តីសុចរិតដោយខ្លួនឯងតាមរយៈប្រព័ន្ធការងាររបស់ pharisee ត្រូវបោះបង់ចោលប្រព័ន្ធនេះសម្រាប់ការយល់ដឹងថ្មីអំពីការសង្គ្រោះរបស់គាត់តាមរយៈព្រះគុណតែម្នាក់ឯងដោយមានជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទតែមួយ។
ប៉ុលបានប្រាប់ពួកកាឡាទីយ៉ាងក្លាហាន - «ដូច្នេះត្រូវឈរ ឲ្យ បានខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងសេរីភាពដែលព្រះគ្រីស្ទបានដោះលែងយើង ឲ្យ មានសេរីភាពហើយកុំត្រូវជាប់ចំណងដោយទាសភាពនៃការជាប់ចំណងឡើយ។ ខ្ញុំប៉ូលប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាប្រសិនបើអ្នកទទួលពិធីកាត់ស្បែកនោះព្រះគ្រិស្ដលែងមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកទៀតហើយ។ ហើយខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ជាថ្មីម្តងទៀតចំពោះមនុស្សគ្រប់រូបដែលបានទទួលពិធីកាត់ស្បែកថាខ្លួនជាកូនបំណុលក្នុងការរក្សាក្រិត្យវិន័យទាំងមូល។ អ្នកបានឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះគ្រិស្ដហើយអ្នកដែលចង់បានរាប់ជាសុចរិតដោយសារក្រឹត្យវិន័យ។ អ្នកបានធ្លាក់ចុះពីព្រះគុណ។ (កាឡ។ ៥: ២២-២៣)
ដូច្នេះប្រសិនបើយើងស្គាល់ព្រះហើយជឿទុកចិត្តតែម្នាក់ឯងចំពោះអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើងតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដសូមឱ្យយើងបានសម្រាកនៅក្នុងទ្រង់។ ទំនុកតម្កើង ៤៦ ក៏ប្រាប់យើងផងដែរថា ចូរនៅស្ងៀមហើយដឹងថាខ្ញុំជាព្រះ។ យើងនឹងត្រូវគេលើកតម្កើងក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានាយើងនឹងត្រូវគេលើកតម្កើងនៅលើផែនដី»។ (ទំនុកតម្កើង 46៖ 10) គាត់គឺជាព្រះយើងមិនមែនទេ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាថ្ងៃស្អែកនឹងនាំមកនូវអ្វីទេ?
ក្នុងនាមជាអ្នកជឿយើងរស់នៅក្នុងជំលោះជារៀងរហូតនៃសាច់ធ្លាក់ចុះនិងព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ។ ដើម្បីសេរីភាពយើងអាចដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ។ សូមឱ្យគ្រាលំបាកទាំងនេះបណ្តាលឱ្យយើងពឹងផ្អែកលើព្រះហើយរីករាយនឹងផ្លែឈើដែលមកពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់។ «តែផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណគឺសេចក្តីស្រឡាញ់អំណរសន្តិភាពភាពអត់ធ្មត់អត់ធ្មត់សុភាពល្អស្មោះត្រង់សុភាពរាបសាចេះទប់ចិត្ត។ គ្មានច្បាប់ណាប្រឆាំងនឹងច្បាប់បែបនេះទេ។ (កាឡ។ ៥: ២២-២៣)
