សម្តេចប៉ាប Francis, Muhammad ឬ Joseph Smith មិនអាចនាំអ្នកទៅកាន់ភាពអស់កល្បបានឡើយមានតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើបាន
ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសដោយក្លាហាន - “ ខ្ញុំជាសេចក្តីរស់ឡើងវិញហើយជាជីវិត។ អ្នកណាជឿលើខ្ញុំទោះបីស្លាប់ទៅហើយក៏ដោយក៏នឹងបានរស់ជាមិនខាន។ ហើយអ្នកណាដែលរស់នៅហើយជឿដល់ខ្ញុំនឹងមិនស្លាប់ឡើយ” (John 11: 25-26) ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកផារីស៊ីមុន - “ ខ្ញុំនឹងទៅឆ្ងាយហើយអ្នកនឹងតាមរកខ្ញុំហើយអ្នកនឹងស្លាប់នៅក្នុងអំពើបាបរបស់អ្នក។ កន្លែងដែលខ្ញុំទៅអ្នកមិនអាចមក ... អ្នកមកពីក្រោម; ខ្ញុំមកពីខាងលើ។ អ្នកគឺជាអ្នកនៃពិភពលោកនេះ; ខ្ញុំមិនមែនជារបស់ពិភពលោកនេះទេ។ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវស្លាប់ទាំងមានបាបជាប់ក្នុងខ្លួន។ បើអ្នករាល់គ្នាមិនជឿថាខ្ញុំជាព្រះអង្គទេអ្នករាល់គ្នាមុខជាត្រូវស្លាប់ទាំងមានបាបជាប់ក្នុងខ្លួនជាមិនខាន»។ (John 8: 21-24)
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថាអ្នកណាដែលជឿលើទ្រង់នឹងមិនស្លាប់ឡើយទ្រង់ចង់សំដៅទៅលើសេចក្តីស្លាប់ទី ២ ។ មនុស្សទាំងអស់នឹងស្លាប់ដោយកាយ។ ទោះយ៉ាងណាអ្នកដែលបដិសេធព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងត្រូវស្លាប់ជារៀងរហូត។ ពួកគេនឹងត្រូវឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះជារៀងរហូត។ ប្រសិនបើអ្នកមិនបានជួបការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងជីវិតនេះទេអ្នកនឹងស្លាប់នៅក្នុងអំពើបាបរបស់អ្នក - ឬនៅក្នុងស្ថានភាពនៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ។ មិនយូរប៉ុន្មានព្រះយេស៊ូនឹងត្រឡប់មកផែនដីវិញជាចៅក្រម។ គាត់នឹងអង្គុយសោយរាជ្យជាស្តេចលើកពីក្រុងយេរូសាឡិមក្នុងរយៈពេល ១.០០០ ឆ្នាំ។ បន្ទាប់ពី ១.០០០ ឆ្នាំទាំងនេះនឹងមានការរស់ឡើងវិញនៃមនុស្សអាក្រក់ដែលបានស្លាប់ - អ្នកដែលមិនបានទទួលការសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ។ ពួកគេនឹងឈរនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ហើយវិនិច្ឆ័យទោសគេតាមអំពើដែលគេបានប្រព្រឹត្ដ។ «បន្ទាប់មកខ្ញុំឃើញបល្ល័ង្កពណ៌សដ៏ធំមួយនិងទ្រង់ដែលគង់នៅលើបល្ល័ង្កនោះ។ ផែនដីនិងផ្ទៃមេឃបានរត់ចេញឆ្ងាយពីព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។ ហើយមិនមានកន្លែងសម្រាប់ពួកគេទេ។ ខ្ញុំឃើញមនុស្សស្លាប់ទាំងអ្នកតូចទាំងអ្នកធំឈរនៅមុខព្រះជាម្ចាស់ហើយមានក្រាំងជាច្រើនបើកឡើងផង។ ហើយសៀវភៅមួយទៀតបានបើកដែលជាក្រាំងជីវិត។ ហើយមនុស្សស្លាប់បានត្រូវវិនិច្ឆ័យតាមអំពើដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្ដតាមរយៈអ្វីដែលបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅ។ សមុទ្របានប្រគល់មនុស្សស្លាប់ដែលនៅទីនោះមកវិញហើយសេចក្ដីស្លាប់និងស្ថានមច្ចុរាជក៏បានប្រគល់មនុស្សស្លាប់ដែលនៅទីនោះមកវិញដែរ។ ហើយពួកគេម្នាក់ៗត្រូវបានវិនិច្ឆ័យតាមអំពើដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ដ។ បន្ទាប់មកសេចក្ដីស្លាប់និងស្ថាននរកត្រូវបានបោះទៅក្នុងបឹងភ្លើង។ នេះជាសេចក្ដីស្លាប់ទីពីរ។ ហើយអស់អ្នកណាដែលមិនបានរកឃើញនៅក្នុងសៀវភៅជីវិតត្រូវបានបោះទៅក្នុងបឹងភ្លើង។ (២០: ១១-១៥) នៅពេលមរណភាពនិងហាដេសត្រូវគេបោះទៅក្នុងបឹងភ្លើង - នោះគឺជាសេចក្ដីស្លាប់ទីពីរ។ កន្លែងដែលអ្នកចំណាយអស់កល្បរបស់អ្នកអាស្រ័យលើអ្វីដែលអ្នកជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនិងអ្វីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូល។
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីហាដេសនៅពេលដែលគាត់បានបង្រៀនអំពីបុរសអ្នកមាននិងឡាសារ - មានបុរសម្នាក់ជាអ្នកមានគាត់ស្លៀកពាក់សំពត់ពណ៌ស្វាយនិងក្រណាត់ទេសឯកប្រណិតហើយរស់នៅសប្បាយរីករាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ មានអ្នកសុំទានម្នាក់ឈ្មោះឡាសារគាត់កើតដំបៅពេញខ្លួនគេតែងអង្គុយនៅមាត់ទ្វារផ្ទះចង់បរិភោគជាមួយកំទេចដែលជ្រុះពីតុអ្នកមាននោះ។ លើសពីនេះទៅទៀតសត្វឆ្កែបានមកលិទ្ធដំបៅរបស់គាត់។ ដូច្នេះអ្នកសុំទានបានស្លាប់ទៅហើយត្រូវបានពួកទេវតាដឹកទៅឯដើមទ្រូងរបស់អ័ប្រាហាំ។ បុរសអ្នកមានក៏ស្លាប់ហើយត្រូវគេបញ្ចុះ។ ពេលលោករងទុក្ខវេទនានៅហាដេសលោកងើបមុខឡើងក្រឡេកទៅឃើញលោកអប្រាហំាពីចម្ងាយហើយឃើញអ្នកឡាសារនៅក្បែរលោកដែរ។ គាត់ស្រែកឡើងថាៈ "លោកឪពុកអ័ប្រាហាំអើយសូមមេត្ដាដល់ខ្ញុំផងហើយសូមអោយឡាសារទៅជ្រលក់ចុងម្រាមដៃរបស់គាត់ក្នុងទឹកហើយធ្វើអោយអណ្តាតរបស់ខ្ញុំត្រជាក់។ ខ្ញុំត្រូវរងទុក្ខវេទនាក្នុងអណ្ដាតភ្លើងនេះ»។ (លូកា 16: 19-24) ពីរឿងនេះយើងឃើញថាហាដេសគឺជាកន្លែងនៃទារុណកម្មដែលជាទារុណកម្មដ៏អស់កល្បជានិច្ចដែលបន្តជារៀងរហូត។
តើការឆ្លើយតបនឹងពាក្យរបស់លោកយេស៊ូសំខាន់ប៉ុណ្ណា? ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ “ ប្រាកដមែនខ្ញុំប្រាប់អ្នកថាអ្នកណាដែលស្តាប់ពាក្យខ្ញុំហើយជឿលើព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមកអ្នកនោះមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចគេមិនត្រូវទទួលទោសឡើយគឺបានឆ្លងផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ទៅរកជីវិត” ។ (ចន 5: 24) ពិចារណាថាតើព្រះយេស៊ូវជានរណា - កាលពីដើមដំបូងបង្អស់ព្រះបន្ទូលមានព្រះជន្មគង់នៅ។ ព្រះបន្ទូលគង់នៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់ហើយព្រះបន្ទូលជាព្រះជាម្ចាស់។ គាត់គឺនៅក្នុងការចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងព្រះ។ អ្វីៗទាំងអស់ត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរយៈទ្រង់ហើយបើគ្មានទ្រង់គ្មានអ្វីត្រូវបានបង្កើតឡើយ។ នៅក្នុងទ្រង់គឺជាជីវិតហើយជីវិតគឺជាពន្លឺរបស់មនុស្ស។ (John 1: 1-4) ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះបន្ទូលដែលបានបង្កើតមកជាសាច់ឈាម។ មានជីវិតនៅក្នុងទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលដូចតទៅនេះនៅក្នុងការអធិស្ឋានអង្វររបស់ទ្រង់ - ឱព្រះបិតាអើយឥឡូវនេះដល់ពេលកំណត់ហើយ។ លើកតម្កើងព្រះរាជបុត្រារបស់អ្នកដើម្បីឱ្យព្រះរាជបុត្រារបស់អ្នកអាចលើកតម្កើងអ្នកដូចជាអ្នកបានផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់ទ្រង់លើមនុស្សទាំងអស់ដើម្បី ឲ្យ ទ្រង់ប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់អស់អ្នកដែលអ្នកបានប្រគល់ដល់ទ្រង់។ រីឯជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនោះគឺអោយគេស្គាល់ព្រះអង្គដែលជាព្រះជាម្ចាស់ដ៏ពិតតែមួយគត់និងអោយគេស្គាល់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដដែលព្រះអង្គចាត់អោយមកផង។ (John 17: 1-3) គ្មានអ្នកដឹកនាំសាសនាឬព្យាការីណាផ្សេងទៀតអាចផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវជីវិតអស់កល្បឡើយ។ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែជាបុរសហើយនឹងត្រូវបានវិនិច្ឆ័យដោយព្រះ។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទតែមួយគត់គឺជាមនុស្សនិងជាព្រះយ៉ាងពេញលេញ។ មានតែព្រះអង្គទេដែលបានទទួលសិទ្ធិអំណាចលើមនុស្សទាំងអស់។ ប្រសិនបើអ្នកមិនទទួលយកអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់អ្នកទេភាពអស់កល្បរបស់អ្នកនឹងក្លាយជាទារុណកម្មមួយ។
យ៉ូសែបស្ម៊ីធធ្លាប់បានថ្លែងថា - “ ខ្ញុំគិតថាជាឧបករណ៍មួយក្នុងការបង្កើតនគរដានីយ៉ែលតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ហើយខ្ញុំមានបំណងចាក់គ្រឹះមួយដែលនឹងធ្វើបដិវត្តពិភពលោកទាំងមូល” ។ (តង់សង់ xnumx) ចនថេល័រជាប្រធានទី ៣ នៃវិហារមរមន។ យើងពិតជាជឿហើយទទួលស្គាល់ដោយស្មោះត្រង់ថានេះគឺជានគរដែលព្រះអម្ចាស់បានចាប់ផ្តើមបង្កើតនៅលើផែនដីនេះហើយថាវាមិនត្រឹមតែគ្រប់គ្រងប្រជាជនទាំងអស់ក្នុងសមត្ថភាពសាសនាប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែថែមទាំងនៅក្នុងសមត្ថភាពនយោបាយផងដែរ។ (តង់សង់ xnumx) ក្នុងឆ្នាំ ១៨៤៤ អត្ថបទមួយនៅក្នុងកាសែតសេនក្លែនបឺរបានថ្លែងដូចខាងក្រោមអំពីយ៉ូសែបស្ម៊ីធដែលត្រូវបានតែងតាំងជា“ ស្តេច” - “ គោលបំណងដ៏ធំរបស់យ៉ូសែបស៊្មីធគឺជាក់ស្តែងដើម្បីបំពាក់ខ្លួនគាត់ជាមួយនឹងអំណាចស៊ីវិលស៊ីវិលយោធានិងខាងសាសនាដែលគ្មានដែនកំណត់បំផុតលើមនុស្សទាំងអស់ដែលបានក្លាយជាសមាជិកនៃសង្គមរបស់គាត់…ជំហានដំបូងដែលត្រូវបានធ្វើឡើងដោយគាត់គឺដើម្បីបំពេញចិត្តប្រជាជនរបស់គាត់ដែលគាត់បានទទួល វិវរណៈមកពីព្រះ ... ហើយបានផ្តល់ដូចតទៅនេះជាខ្លឹមសារនៃវិវរណៈរបស់គាត់ ... ថាគាត់ (យ៉ូសែប) គឺជាកូនចៅរបស់យ៉ូសែបពីបុរាណតាមរយៈឈាមអេប្រាអ៊ីម។ ហើយថាព្រះបានតែងតាំងនិងតែងតាំងថាគាត់និងកូនចៅរបស់គាត់គួរតែគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ... ហើយទីបំផុតគឺសាសន៍យូដានិងសាសន៍ដទៃ។ ថាសិទ្ធិអំណាចដែលព្រះបានបំពាក់គាត់ ... ពង្រីកលើមនុស្សជាតិទាំងអស់ ... Joe បានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថាព្រះបានបង្ហាញដល់គាត់ថាប្រជាជនឥណ្ឌានិងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ Joe ជាស្តេចនិងជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេគឺដើម្បីយកឈ្នះលើពួកសាសន៍ដទៃ។ ហើយការចុះចូលរបស់ពួកគេចំពោះសិទ្ធិអំណាចនេះនឹងត្រូវទទួលបានដោយដាវ! (ថែនណឺ ៣-៤)
Ibn Warraq បានសរសេរអំពីលោក Muhammad - “ ចរិតលក្ខណៈរបស់ Mohammed នៅក្នុងជីវប្រវត្តិរបស់ Ibn Ishaq គឺមិនអំណោយផលខ្លាំងណាស់។ ដើម្បីទទួលបាននូវការបញ្ចប់របស់គាត់គាត់និយាយពីការមិនចេះនិយាយហើយគាត់បានយល់ព្រមពីភាពមិនគួរឱ្យជឿស្រដៀងគ្នានៅលើផ្នែកនៃអ្នកប្រកាន់ខ្ជាប់របស់គាត់នៅពេលអនុវត្តចំណាប់អារម្មណ៍របស់គាត់។ គាត់រកប្រាក់បានច្រើនបំផុតពីដំណើរកម្សាន្តរបស់មេកាសប៉ុន្តែកម្រតម្រូវវាណាស់។ គាត់រៀបចំការធ្វើឃាតនិងការសម្លាប់រង្គាលលក់ដុំ។ អាជីពរបស់គាត់ជាជនផ្តាច់ការនៃមេឌីណាគឺមេចោរប្លន់ដែលសេដ្ឋកិច្ចនយោបាយមាននៅក្នុងការធានានិងបែងចែកការលួចប្លន់ការចែកចាយរបស់អ្នកក្រោយត្រូវបានអនុវត្តតាមគោលការណ៍ដែលមិនបានបំពេញតាមគំនិតយុត្តិធម៌របស់អ្នកដើរតាមគាត់។ គាត់គឺជាខ្លួនគាត់ដែលជា libertine ដែលគ្មានកូនកាត់ហើយលើកទឹកចិត្តឱ្យមានចំណង់ចំណូលចិត្តដូចគ្នាចំពោះអ្នកដើរតាមគាត់។ ចំពោះអ្វីក៏ដោយដែលគាត់ធ្វើគាត់ត្រៀមរៀបចំដើម្បីសុំការអនុញ្ញាតពីអាទិទេព។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយវាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការស្វែងរកគោលលទ្ធិណាមួយដែលគាត់មិនបានត្រៀមបោះបង់ចោលដើម្បីទទួលបាននូវការបញ្ចប់នយោបាយ។ (Warraq ១០៣)
ទាំងយ៉ូសែបស្ម៊ីធ, មូហាំម៉ាត់, សម្តេចប៉ាបហ្វ្រង់ស័រឬអ្នកដឹកនាំសាសនាដទៃទៀតមិនអាចផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវជីវិតអស់កល្បជានិច្ចបានទេ។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទតែមួយគត់អាចធ្វើការនេះបាន។ តើអ្នកនឹងមិនងាកមករកព្រះយេស៊ូវនៅថ្ងៃនេះទេហើយទុកចិត្តលើអ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកមានចំពោះទ្រង់។ តើអ្នកនឹងដើរតាមមាគ៌ារបស់មនុស្សមានបាបទៅរកការសង្គ្រោះទេ? អ្នកប្រហែលជាមិនបញ្ចប់កន្លែងដែលអ្នកគិតថាអ្នកនឹងធ្វើនោះទេ។ អ្នកប្រហែលជាបានទទួលយកភាពងងឹតដូចជាពន្លឺ។ តើអ្នកនឹងស្លាប់នៅក្នុងអំពើបាបរបស់អ្នកហើយឈរមុនពេលដែលព្រះទុកចិត្តលើកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដើម្បីផ្គាប់ចិត្តទ្រង់ទេ? ឬតើអ្នកនឹងផ្ទេរការជឿទុកចិត្តរបស់អ្នកទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះតាមរយៈជីវិតការស្លាប់និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់? ប្រសិនបើយើងឈរនៅចំពោះព្រះដោយសេចក្តីសុចរិតរបស់យើងនោះយើងនឹងទទួលបានការដាក់ទណ្ឌកម្មជារៀងរហូត។ ប្រសិនបើយើងស្លៀកពាក់ដោយសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះយើងនឹងក្លាយជាចំណែកនៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។
ឯកសារយោង:
Tanner, Jerald និង Sandra Tanner ។ មរមន - ស្រមោលឬភាពពិត? ទីក្រុងសលត៍លេកៈក្រសួងបង្គោលភ្លើងហ្វារយូថាហ៍ឆ្នាំ ២០០៨ ។
Warraq, Ibn ។ ដំណើរស្វែងរកប្រវត្តិសាស្ត្រមូហាំម៉ាត់។ អាម័រស្តាត៖ ប្រូមេទីសឆ្នាំ ២០០០ ។
