ភស្ដុតាងនៃអ្វីដែលបានសង្ឃឹមទុក
បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ព្រះយេស៊ូវបានបន្តរៀបចំសិស្សរបស់ទ្រង់សម្រាប់កិច្ចបំរើ - «ពេលថូម៉ាសហៅភ្លោះជាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងដប់ពីរមិនបាននៅជាមួយពួកគេទេនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានមក។ សិស្សឯទៀតៗប្រាប់គាត់ថា៖ «យើងបានឃើញព្រះអម្ចាស់»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានឃើញស្នាមដែកគោលនៅលើព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គទេហើយក៏យកម្រាមដៃដាក់ទៅក្នុងដែកគោលហើយដាក់ដៃខ្ញុំនៅត្រង់កន្លែងនោះផង។ ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមកពួកសិស្សជួបជុំគ្នានៅក្នុងផ្ទះសាជាថ្មីលោកថូម៉ាសក៏នៅជាមួយដែរ។ ពេលព្រះយេស៊ូយាងមកទ្វារក៏បិទទ្វារហើយឈរនៅកណ្ដាលចំណោមពួកគេទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «សូមអោយអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ដ! »។ បន្ទាប់មកទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ថូម៉ាសថា៖ ចូរយកម្រាមដៃមកទីនេះហើយមើលដៃខ្ញុំ។ ហើយទៅដល់ដៃរបស់អ្នកនៅទីនេះហើយដាក់វានៅខាងខ្ញុំ។ កុំជឿ! កុំជឿឡើយ› ។ លោកថូម៉ាសទូលព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអង្គពិតជាព្រះអម្ចាស់និងជាព្រះរបស់ទូលបង្គំមែន! »។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «អ្នកជឿមកពីអ្នកបានឃើញខ្ញុំអ្នកជឿទេ។ អ្នកណាមិនបានឃើញហើយជឿទៀតនោះមានសុភមង្គលហើយ!” ។ (John 20: 24-29) ព្រះយេស៊ូវជ្រាបពីអ្វីដែលថូម៉ាសត្រូវការដើម្បីជឿហើយទ្រង់សុខចិត្តបង្ហាញភស្តុតាងដែលគាត់ត្រូវការ។ ព្រះយេស៊ូវបានចង្អុលទៅថូម៉ាសថាដោយសារគាត់បានឃើញទ្រង់គាត់ជឿ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកដែលនឹងមិនបានឃើញព្រះយេស៊ូប៉ុន្តែអ្នកដែលនឹងជឿ។
វាបង្រៀននៅក្នុងគម្ពីរហេព្រើរថាសេចក្តីជំនឿគឺជាខ្លឹមសារនៃអ្វីដែលសង្ឃឹមសម្រាប់ជាភស្តុតាងនៃអ្វីដែលយើងមិនបានឃើញ (ហេព្រើរ 11: 1) ។ វាក៏ប្រាប់យើងផងដែរថាបើគ្មានជំនឿវាមិនអាចទៅរួចទេដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ (ហេព្រើរ 11: 6) ។ ពេលយើងពិចារណាថាជំនឿគឺជា evidence ភស្ដុតាងនៃអ្វីដែលយើងមិនបានឃើញ› តើជំនឿនិងភស្ដុតាងជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា? ដូច្នេះជារឿយៗនៅពេលយើងគិតអំពីជំនឿយើងមិនគិតអំពីភស្តុតាងទេ។ វាស្ទើរតែហាក់ដូចជាពួកគេផ្តាច់មុខ។ ពេញ ១១ នាក់th ជំពូកហេព្រើរ ("សាលនៃសេចក្តីជំនឿ") យើងត្រូវបានផ្តល់ឧទាហរណ៍នៃសេចក្តីជំនឿឬភស្តុតាងនៃអ្វីដែលមិនបានឃើញ: ណូអេបានរៀបចំទូកមួយ; លោកអប្រាហាំចាកចេញពីស្រុកកំណើតទៅទាំងមិនដឹងខ្លួនទៅណាឡើយ។ ឪពុកម្ដាយរបស់គាត់បានលាក់លោកម៉ូសេ។ លោកម៉ូសេបានចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប; រ៉ាហាបបានទទួលអ្នកស៊ើបការណ៍។ លអ្វីដែលអតីតអ្នកជឿទាំងនេះបានធ្វើគឺជាភស្ដុតាងនៃព្រះហស្តផ្ទាល់របស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ហេព្រើរជំពូក ១១ ក៏ផ្ដល់ភស្ដុតាងថែមទៀតអំពីអ្វីដែលអ្នកជឿទាំងនេះបានធ្វើដែរគឺពួកគេបានបង្ក្រាបរាជាណាចក្រនានា។ បានធ្វើការសុចរិត; ទទួលបានការសន្យា; ឈប់មាត់តោ; បញ្ឈប់អំពើហិង្សានៃភ្លើង; បានរត់គេចពីគែមនៃដាវ; ចេញពីភាពទន់ខ្សោយត្រូវបានធ្វើឱ្យរឹងមាំ; ក្លាយជាមនុស្សអង់អាចក្នុងសមរភូមិ។ ងាកទៅរកការហោះហើរនៃកងទ័ពរបស់ជនបរទេស។ បានទទួលមនុស្សស្លាប់របស់ពួកគេឱ្យរស់ឡើងវិញ។ ត្រូវគេធ្វើទារុណកម្មចំអកវាយដំដាក់គុកគប់នឹងដុំថ្មនិងត្រូវគេសម្លាប់ដោយដាវ។ វង្វេងនៅក្នុងចៀម ត្រូវបានគេទុរ្ភិក្សរងទុក្ខនិងធ្វើទារុណកម្ម (ហេព្រើរ ៥: ៧-៩).
ជំនឿរបស់យើងមិនតែងតែនាំទៅរកភាពជោគជ័យខាងរូបកាយលើឧបសគ្គនៃជីវិតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញការបង្ហាញជំនឿលើព្រះអាច នាំឲ្យមាន ការបៀតបៀននិងទុក្ខវេទនាផ្សេងៗ។ ពាក្យឆ្ងាយពីសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ល្ងង់ខ្លៅនិងមិនពិតនៃដំណឹងល្អភាពរុងរឿងដូចជាលោកយ៉ូអែលអូស្ទេនអធិប្បាយដូចជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេស៊ូវ - «ប្រសិនបើមនុស្សលោកស្អប់អ្នករាល់គ្នាចូរដឹងថាគេបានស្អប់ខ្ញុំមុនស្អប់អ្នករាល់គ្នាទៅទៀត។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាកើតមកពីលោកីយ៍លោកីយ៍មុខជាស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា។ ប៉ុន្តែអ្នកមិនមែនជារបស់ពិភពលោកទេប៉ុន្តែខ្ញុំបានជ្រើសរើសអ្នកចេញពីពិភពលោកដូច្នេះពិភពលោកស្អប់អ្នក។ ចូរនឹកចាំពាក្យដែលខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាអ្នកបំរើមិនធំជាងម្ចាស់ឡើយបើគេបៀតបៀនខ្ញុំគេមុខជាបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាមិនខាន។ ប្រសិនបើគេកាន់តាមពាក្យខ្ញុំគេមុខជាប្រតិបត្ដិតាមពាក្យរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ ប៉ុន្ដែគេប្រព្រឹត្ដអំពើទាំងនោះចំពោះអ្នករាល់គ្នាព្រោះតែនាមខ្ញុំហើយគេពុំបានស្គាល់ព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមកទេ។ (John 15: 18-21)
ថូម៉ាសចង់ឃើញនិងប៉ះភស្ដុតាងដែលបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះអម្ចាស់ដែលបានរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ដែលត្រូវគេឆ្កាង។ យើងដើរដោយជំនឿជំនឿលើអ្វីដែលបានបង្ហាញឱ្យយើងដឹងអំពីព្រះយេស៊ូ។ សូមកុំឱ្យយើងខកចិត្តនិងខកចិត្តនៅពេលដែលភស្តុតាងនៅក្នុងជីវិតនៃព្រះហស្តនៃព្រះរបស់យើងមិនមែនជាផ្លូវដ៏រ៉ូមែនទិកឬផ្លូវឥដ្ឋពណ៌លឿងដែលយើងអាចសង្ឃឹមបាន។
