Խաղաղություն լինի ձեզ հետ
Հիսուսը շարունակեց հայտնվել Իր աշակերտներին Իր հարությունից հետո. «Այնուհետև, նույն օրը երեկոյան, շաբաթվա առաջին օրը, երբ հրեաների վախից դռները փակ էին, որտեղ հավաքված էին աշակերտները, Հիսուսը եկավ, կանգնեց մեջտեղում և ասաց նրանց. «Խաղաղություն ձեզ հետ»: Երբ նա այս ասաց, ցույց տվեց նրանց իր ձեռքերն ու կողը: Այն ժամանակ աշակերտները ուրախացան, երբ տեսան Տիրոջը: Ուստի Յիսուս դարձեալ ըսաւ անոնց. «Խաղաղութիւն ձեզի. Ինչպես Հայրն է ուղարկել ինձ, ես էլ ձեզ եմ ուղարկում»։ Եվ երբ նա այս ասաց, փչեց նրանց վրա և ասաց նրանց. Եթե որևէ մեկի մեղքերը ներես, նա ներված կլինի. եթե որևէ մեկի մեղքը պահես, դրանք կպահվեն»։ (Ջոն 20- ը `19-23) Աշակերտները, ներառյալ բոլոր նրանք, ովքեր հավատում էին, ինչպես նաև նրանք, ովքեր հետագայում կհավատան, «կուղարկվեին»։ Նրանք կուղարկվեին «բարի լուրով» կամ «ավետարանով»: Փրկության գինը վճարվել էր, դեպի Աստված հավերժական ճանապարհը հնարավոր էր դարձել Հիսուսի արածի շնորհիվ: Երբ ինչ-որ մեկը լսում է Հիսուսի զոհաբերության միջոցով մեղքերի ներման այս ուղերձը, յուրաքանչյուր մարդ կանգնած է այն բանի հետ, թե ինչ կանի այս ճշմարտության հետ: Արդյո՞ք նրանք կընդունեն դա և կճանաչե՞ն, որ իրենց մեղքերը ներվել են Հիսուսի մահվան միջոցով, թե՞ կմերժեն այն և կմնան Աստծո հավիտենական դատաստանի ներքո: Պարզ ավետարանի այս հավերժական բանալին և արդյոք ինչ-որ մեկն ընդունում է այն, թե մերժում է այն, որոշում է մարդու հավերժական ճակատագիրը:
Հիսուսն իր մահից առաջ ասաց աշակերտներին. «Խաղաղություն եմ թողնում ձեզ, իմ խաղաղությունը տալիս եմ ձեզ. Ես ձեզ չեմ տալիս, ինչպես աշխարհն է տալիս: Թող սիրտդ չխռովվի, չվախենա»»։ (John 14` 27Ս.Ի. Սքոֆիլդն իր ուսումնասիրական Աստվածաշնչում մեկնաբանում է խաղաղության չորս տեսակները. «Խաղաղություն Աստծո հետ» (Հռոմեացիներ 5:1); այս խաղաղությունը Քրիստոսի գործն է, որի մեջ անհատը մտնում է հավատքով (Եփես. 2:14-17; Հռոմ. 5:1): «Խաղաղություն Աստծուց» (Հռոմ. 1: 7; 1 Կորնթ. 1: 3), որը կարելի է գտնել Պողոսի անունը կրող բոլոր նամակների ողջույնի մեջ, և որն ընդգծում է ամեն իրական խաղաղության աղբյուրը: «Աստծո խաղաղություն» (Փիլիպ. 4:7), ներքին խաղաղություն, այն քրիստոնյայի հոգու վիճակը, ով, խաղաղության մեջ մտնելով Աստծո հետ, իր բոլոր հոգսերը Աստծուն է հանձնել աղոթքի և աղաչանքի միջոցով գոհությամբ (Ղուկ. 7:50; Փիլիպ. 4:6-7); այս արտահայտությունն ընդգծում է շնորհված խաղաղության որակը կամ բնույթը: Եվ խաղաղություն երկրի վրա (Սաղմ. 72: 7; 85: 10; Ես. 9: 6-7; 11: 1-12), համընդհանուր խաղաղություն երկրի վրա հազարամյակի ընթացքում: (Սկոֆիլդ 1319)
Պողոսը Եփեսոսի հավատացյալներին ուսուցանեց. «Որովհետև Նա ինքն է մեր խաղաղությունը, ով երկուսին էլ մեկ դարձրեց և քանդեց բաժանման միջին պատը, իր մարմնում վերացրեց թշնամությունը, այսինքն՝ պատվիրանների օրենքը, որ պարունակվում է արարողություններում, որպեսզի իր մեջ երկուսից մի նոր մարդ ստեղծի, այդպիսով խաղաղություն հաստատելով, և որ նա կարողանա հաշտեցնել նրանց երկուսին Աստծո հետ՝ խաչը մեկ մարմնի մեջ դնելով Աստծո հետ՝ խաչը դնելով Աստծո հետ: Եվ նա եկավ և խաղաղություն քարոզեց ձեզ, որ հեռու էիք և մոտիկներին։ Որովհետև Նրա միջոցով մենք երկուսս էլ մեկ Հոգով մուտք ունենք Հոր մոտ»: (Եփեսացիներ 2` 14-18) Հիսուսի զոհաբերությունը փրկության ճանապարհ բացեց և՛ հրեաների, և՛ հեթանոսների համար:
Անկասկած, մենք ապրում ենք մի օրում, երբ երկրի վրա խաղաղություն չկա։ Այնուամենայնիվ, ես և դու կարող ենք խաղաղություն ունենալ Աստծո հետ, երբ ընդունենք այն, ինչ Հիսուսն արել է մեզ համար: Մեր հավերժական փրկագնման գինը վճարվել է: Եթե մենք հավատքով հանձնվենք Աստծուն՝ վստահելով այն ամենին, ինչ Նա արել է մեզ համար, մենք կարող ենք իմանալ այդ «խաղաղությունը, որ գերազանցում է ամեն հասկացողություն», քանի որ մենք կարող ենք ճանաչել Աստծուն: Մենք կարող ենք Նրա մոտ տանել մեր բոլոր դժվարություններն ու անհանգստությունները և թույլ տալ, որ Նա լինի մեր խաղաղությունը:
Հիշատակում:
Scofield, CI The Scofield Study Bible, Նյու Յորք: Oxford University Press, 2002 թ.
