Մենք փոքր աստվածներ չենք, և Աստված ինչ-որ անգիտակցական ուժ է:
Հիսուսն ասաց Իր աշակերտ Փիլիպպոսին. «Հավատացեք ինձ, որ ես Հոր մեջ եմ, և Հայրն իմ մեջ է, այլապես հավատացեք Ինձ հանուն գործերի։ Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, ով ինձ հավատում է, այն գործերը, որ ես անում եմ, նա էլ կանի. և դրանից ավելի մեծ գործեր կանի, որովհետև ես գնում եմ իմ Հոր մոտ»»։ (Ջոն 14- ը `11-12Հիսուսը հենց նոր էր ավարտել Ֆիլիպին ասելը, որ Հայրը, ով բնակվում էր Հիսուսի մեջ, անում էր գործերը: Այժմ Հիսուսն ասում է Ֆիլիպին, որ նրանք, ովքեր հավատում են Հիսուսին, ավելի մեծ գործեր կանեն, քան նա: Ինչպե՞ս կարող է դա հնարավոր լինել: Ինչպես Աստծո Հոգին է բնակվում Հիսուսին, այնպես էլ Աստծո Հոգին այսօր բնակվում է հավատացյալների մեջ: Եթե դուք ոգուց ծնված Հիսուս Քրիստոսի հավատացյալ եք, ապա Աստծո Հոգին ձեր մշտական ուղեկիցն է: Աստծո Հոգու զորությամբ հավատացյալը կարող է կատարել Աստծո գործը: Ուրիշներին ծառայելը նշանակում է օգտագործել այն հոգևոր պարգևները, որոնք Աստված տվել է քեզ: Այն ուսուցանում է 1 Կորնթացիս. «Կան պարգևների բազմազանություն, բայց նույն Հոգին: Նախարարությունների տարբերություններ կան, բայց նույն Տերը: Եվ կան գործունեության բազմազանություն, բայց դա նույն Աստվածն է, ով գործում է բոլորի մեջ: Բայց Հոգու դրսևորումը տրված է ամեն մեկին՝ բոլորի շահի համար. Բայց միևնույն Հոգին գործում է այս բոլորը՝ յուրաքանչյուրին անհատապես բաժանելով, ինչպես Նա կամենա»։ (1 Կոր. 12: 4-11) Պենտեկոստեի օրվանից ի վեր, երբ Աստված ուղարկեց Իր Սուրբ Հոգին հավատացյալների համար, միլիոնավոր հավատացյալներ օգտագործել են իրենց հոգևոր պարգևները: Սա տեղի է ունենում այսօր՝ ամբողջ աշխարհում։ Աստված աշխատում է Իր ժողովրդի միջոցով:
Այնուհետև Հիսուսն ասաց Ֆիլիպին. «Եվ ինչ որ խնդրեք իմ անունով, ես կանեմ, որպեսզի Հայրը փառավորվի Որդու մեջ. Եթե որևէ բան խնդրեք Իմ անունով, ես կանեմ դա»»։ (Ջոն 14- ը `13-14) Հիսուսի երկրի վրա եղած ժամանակ Երուսաղեմի տաճարի վարագույրը ներկայացնում էր Աստծո և մարդու բաժանումը։ Հիսուսի խաչվելուց հետո տաճարի վարագույրը երկու մասի պատռվեց՝ վերևից վար: Սա նշանակում էր, թե ինչպես Հիսուսի մահը ճանապարհ բացեց տղամարդկանց և կանանց համար Աստծո ներկայության մեջ մտնելու համար: Եբրայեցիների գրիչը հրեա հավատացյալներին սովորեցրել է. «Ուրեմն, եղբայրնե՛ր, համարձակություն ունենալով մտնել Սրբությունը Հիսուսի արյունով, նոր և կենդանի ճանապարհով, որը Նա նվիրեց մեզ համար վարագույրի, այսինքն՝ իր մարմնի միջով, և ունենալով Աստծո տան վրա Քահանայապետ, եկեք մոտենանք ճշմարիտ սրտով, հավատքի լիակատար վստահությամբ, մեր սրտերը ցողված լինելով մեր չար խղճմտանքից»: (Եբր. 10:19-22) Շնորհի Նոր Ուխտի ներքո մենք կարող ենք մեր խնդրանքներն ուղղակիորեն տանել Աստծուն: Մենք կարող ենք աղոթել Նրան Հիսուսի անունով: Այն, ինչ մենք խնդրում ենք աղոթքում, պետք է լինի Աստծո կամքի համաձայն: Որքան ավելի մոտենանք Հիսուսին, այնքան ավելի շատ կհասկանանք, թե որն է Նրա կամքը մեր կյանքի համար:
Ե՛վ մորմոնիզմը, և՛ Նոր Դարաշրջան շարժումը սովորեցնում են, որ մարդն ունի Աստվածային ես, որը կարող է լուսավորվել դեպի աստվածություն: Այնուամենայնիվ, մենք բոլորս ծնվում ենք ընկած բնությամբ՝ ընկած աշխարհում: Ոչ մի գաղտնի գիտելիք չի արթնացնի որևէ աստվածություն մեր ներսում: Սատանայի սուտը այգում Եվային այն էր, որ նա կարող էր նմանվել Աստծուն, եթե նա լսեր և հնազանդվեր նրան (Սատանային): Որքա՜ն կարևոր է գիտակցել, որ մենք հոգևորապես անօգնական ենք մեզ փրկություն բերելու համար: Միայն վստահելն այն ամենին, ինչ Հիսուսն արեց խաչի վրա, կարող է մեզ հավերժական փրկագնել: Չե՞ք թողնի ինքնափրկության ձեր ձգտումը և չե՞ք դիմի Հիսուս Քրիստոսին: Նա միայնակ է հավատարիմ միջնորդ մեր և Աստծո միջև: Նա հավերժական Քահանայապետ է, ով համբերեց այս կյանքի տառապանքներին: Միայն նրան կարելի է վստահել մեր հավիտենական կյանքը:
