ተስፋ በተሞላው የእምነት አዳራሽ መሄዳችንን ስንቀጥል… አብርሃም ቀጣዩ አባላችን ነው - “አብርሃም በተጠራ ጊዜ ርስት አድርጎ ወደ ሚቀበለው ስፍራ ለመውጣት በእምነት ታዘዘ። ወዴትም እንደሚሄድ ሳያውቅ ወጣ። በባዕድ አገር እንደሚሆን በተስፋው ምድር በእምነት ተቀመጠ፥ የዚያንም የተስፋ ቃል አብረውት ከሚወርሱ ከይስሐቅና ከያዕቆብ ጋር በድንኳን ተቀመጠ። መሠረት ያላትን እግዚአብሔር የሠራትንና የሠራትን ከተማ ይጠባበቅ ነበርና። ( እብራውያን 11:8-10 )
አብርሃም ይኖር የነበረው በከለዳውያን ዑር ነበር። ለናናር፣ ለጨረቃ አምላክ የተሰጠች ከተማ ነበረች። ከዚህ እንማራለን። ዘፍጥረት 12: 1-3 - “እግዚአብሔርም አብራምን አለው፡- ከአገርህ ከቤተሰብህ ከአባትህም ቤት ተለይተህ ወደማሳይህ ምድር ውጣ። ታላቅ ሕዝብ አደርግሃለሁ; እባርክሃለሁ ስምህንም አከብራለሁ; ለበረከትም ትሆናለህ። የሚባርኩህን እባርካለሁ፥ የሚረግሙህንም እረግማለሁ። የምድርም ወገኖች ሁሉ በአንተ ይባረካሉ።
ከአዳምና ከሔዋን ዘመን ጀምሮ ወንዶችና ሴቶች እውነተኛውን አምላክ ያውቁ ነበር። ነገር ግን እርሱን አላከበሩትም እናም ለበረከቱ አመስጋኞች አልነበሩም። የጣዖት አምልኮ ወይም የሐሰት አማልክትን ማምለክ ሙሉ በሙሉ መበስበስን አስከትሏል። በሮሜ ውስጥ ከጳውሎስ እንማራለን- “እውነትን በዓመፃ በሚከለክሉ ሰዎች በኃጢአተኝነታቸውና በዓመፃቸው ሁሉ ላይ የእግዚአብሔር ቍጣ ከሰማይ ይገለጣልና፤ ለእግዚአብሔር ሊታወቅ የሚቻለው በእነርሱ ግልጥ ነውና፤ እግዚአብሔር ገልጦላቸዋልና። የማይታየው ባሕርይው ዓለም ከተፈጠረ ጀምሮ ከተሠሩት ታውቆ የዘላለም ኃይሉና አምላክነቱ ግልጥ ሆኖ ይታያልና፤ ስለዚህም ምክንያት የላቸውም፤ እግዚአብሔርን ቢያውቁም እንደ አምላክ አላከበሩትምና። አሁን ያመሰግኑ ነበር ነገር ግን በአሳባቸው ከንቱ ሆኑ ሰነፎችም ልባቸው ጨለመ። ጥበበኞች ነን ሲሉ ደንቆሮ ሆኑ የማይጠፋውንም የእግዚአብሔር ክብር በሚጠፋ ሰው መስለው ወፎችና ባለ አራት እግር አራዊትም ተንቀሳቃሽም መስለው ለወጡ። (ሮሜ 1 18-23)
እግዚአብሔር አብርሃምን የመጀመሪያውን አይሁዳዊ ጠርቶ አዲስ ነገር ጀመረ። እግዚአብሔር አብርሃምን በዙሪያው ይኖርበት ከነበረው ሙስና ራሱን እንዲለይ ጠርቶታል - “አብራምም እግዚአብሔር እንደ ተናገረው ሄደ ሎጥም ከእርሱ ጋር ሄደ። አብራምም ከካራን በወጣ ጊዜ የሰባ አምስት ዓመት ሰው ነበረ። ( ዘፍጥረት 12:4 )
እውነተኛ እምነት በስሜት ላይ የተመሰረተ ሳይሆን በእግዚአብሔር ቃል ላይ ነው። ከዚህ እንማራለን። ሮሜ 10 17 - እንግዲያስ እምነት ከመስማት ነው መስማትም በእግዚአብሔር ቃል ነው።
ዕብራውያን የተጻፈው በኢየሱስ ላይ ባላቸው እምነት ለሚጠራጠሩ አይሁዳውያን ነው። ብዙዎቹ ኢየሱስ ብሉይ ኪዳንን እንደፈፀመ እና በሞቱ እና በትንሳኤው አዲስ ቃል ኪዳን እንዳቋቋመ ከመታመን ይልቅ ወደ ብሉይ ኪዳን ህጋዊነት መመለስ ይፈልጋሉ።
ዛሬ በምን ታምነዋለህ? ከሀይማኖት (ሰው ሰራሽ ህግጋት፣ፍልስፍና እና ራስን ከፍ ከፍ ማድረግ) በኢየሱስ ክርስቶስ ብቻ ወደ እምነት ተለውጠዋል። የዘላለም መዳን የሚገኘው በክርስቶስ በማመን ብቻ በጸጋው ብቻ ነው። በክርስቶስ የተጠናቀቀ ሥራ ላይ በማመን ከእግዚአብሔር ጋር ግንኙነት ገብተሃል? አዲስ ኪዳን የሚጠራን ይህንን ነው። ዛሬ ልባችሁን ለእግዚአብሔር ቃል አትከፍቱም…
ኢየሱስ ከመሞቱ በፊት ሐዋርያቱን በእነዚህ ቃላት አጽናንቷቸዋል፡- "'ልባችሁ አይታወክ; በእግዚአብሔር ታምናለህ በእኔም ደግሞ እመኑ። በአባቴ ቤት ብዙ መኖሪያ አለ; ባይሆን ኖሮ እነግርህ ነበር። ቦታ ላዘጋጅልህ እሄዳለሁ። ሄጄም ስፍራ ባዘጋጅላችሁ ሁለተኛ እመጣለሁ ወደ እኔ እወስዳችኋለሁ። እኔ ባለሁበት እናንተ ደግሞ እንድትሆኑ ነው። እኔ ወደምሄድበት ታውቃለህ፣ መንገዱንም ታውቃለህ። ቶማስም። ጌታ ሆይ፥ ወደምትሄድበት አናውቅም፤ እንዴትስ መንገዱን እናውቃለን? አለው። ኢየሱስም እኔ መንገድና እውነት ሕይወትም ነኝ አለው። በእኔ በኩል ካልሆነ በቀር ወደ አብ የሚመጣ የለም።' (ዮሐ 14 1-6)
