Czy zaufamy Chrystusowi; lub obrażać Ducha łaski?
Autor Listu do Hebrajczyków dalej ostrzegał, „Bo jeśli dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu poznania prawdy, to już nie pozostaje dla nas ofiara za grzechy, ale jakieś straszne oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników. Każdy, kto odrzucił Prawo Mojżesza, umiera bez miłosierdzia na podstawie zeznań dwóch lub trzech świadków. Myślisz, że o wiele gorszej kary zasłuży ten, kto Syna Bożego podeptał, krew przymierza, przez którą został uświęcony, poczytał za rzecz pospolitą i znieważył Ducha łaski? (Hebrajczyków 10: 26-29)
W Starym Przymierzu Żydzi byli zobowiązani do składania ofiar ze zwierząt za swoje grzechy. Autor Listu do Hebrajczyków stara się pokazać Żydom, że Stare Przymierze zostało wypełnione przez Chrystusa. Po śmierci Chrystusa nie było już wymogu składania ofiar ze zwierząt. Obrzędy Starego Przymierza były tylko „typami” lub wzorami rzeczywistości, która miała się urzeczywistnić przez Chrystusa.
Pisał autor Listu do Hebrajczyków „Ale Chrystus przyszedł jako Najwyższy Kapłan przyszłych dóbr, z większym i doskonalszym tabernakulum nie wykonanym rękami, to znaczy nie z tego stworzenia. Nie krwią kozłów i cielców, ale własną krwią wszedł do Miejsca Najświętszego raz na zawsze, otrzymawszy wieczne odkupienie ”. (Hebrajczyków 9: 11-12) Jezus był ostatnią i całkowitą ofiarą Starego Przymierza. Nie było już potrzeby składania ofiar z kóz i cielców.
Dalej uczymy się z tych wersetów, „Jeżeli bowiem krew cielców i kozłów oraz popiół jałówki, którymi pokrapia się nieczystych, uświęca dla oczyszczenia ciała, o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie nieskalanego Bogu, oczyści wasze sumienie od martwych uczynków, aby służyć Bogu żywemu?” (Hebrajczyków 9: 13-14) Uczymy się również„Albowiem zakon, mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz tych rzeczy, nigdy nie może tymi samymi ofiarami, które nieustannie składa rok w rok, doprowadzić tych, którzy się do nich zbliżają, doskonałymi”. (Hebrajczyków 10: 1) Ofiary Starego Przymierza jedynie „zakryły” grzechy ludzi; nie usunęli ich całkowicie.
Ponad 600 lat przed narodzinami Jezusa prorok Jeremiasz pisał o Nowym Przymierzu: „Oto nadchodzą dni, mówi Pan, kiedy zawrę nowe przymierze z domem Izraela i z domem Judy – nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, w którym ich pojmałem rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej, Moje przymierze, które złamali, chociaż byłem ich mężem, mówi Pan. Ale takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Moje prawo włożę w ich umysły i wypiszę je na ich sercach; i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Już nikt nie będzie nauczał bliźniego swego i nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana! Wszyscy bowiem poznają Mnie, od najmniejszego do największego z nich, mówi Pan. Bo odpuszczę im winę, a ich grzechu nie wspomnę więcej”. (Jeremiasza 31: 31-34)
CI Scofield pisał o Nowym Przymierzu, „Nowe Przymierze opiera się na ofierze Chrystusa i zapewnia wieczne błogosławieństwo, w ramach Przymierza Abrahamowego, wszystkim, którzy wierzą. Jest absolutnie bezwarunkowa, a ponieważ nie nakłada na człowieka żadnej odpowiedzialności, jest ostateczna i nieodwracalna”.
Autor Listu do Hebrajczyków w powyższych wersetach ostrzegał Żydów przed poznaniem prawdy o Jezusie i niedojściem do zbawiennej wiary w Niego. Byłoby dla nich, aby zaufać temu, co Jezus zrobił dla nich w swojej zadość czyniącej śmierci, lub stanąć przed sądem za swoje grzechy. Mogli wybrać odzianie się w „sprawiedliwość Chrystusową” lub pozostać odziani we własne uczynki i własną sprawiedliwość, która nigdy nie byłaby wystarczająca. W pewnym sensie, gdyby odrzucili Jezusa, „podeptali” Syna Bożego swoimi stopami. Będą również odnosić się do krwi Nowego Przymierza (krwi Chrystusa), co jest rzeczą powszechną, nie szanując ofiary Jezusa za to, czym naprawdę była.
To samo dotyczy nas dzisiaj. Albo ufamy naszej własnej sprawiedliwości i dobrym uczynkom, aby podobać się Bogu; lub ufamy temu, co Jezus dla nas zrobił. Bóg przyszedł i oddał za nas swoje życie. Czy zaufamy Jemu i Jego dobroci i poddamy Mu naszą wolę i nasze życie?