Autor Listu do Hebrajczyków kontynuował te zachęcające słowa – „Trzymajmy się niewzruszenie wyznania naszej nadziei, bo wierny jest Ten, który obiecał. I uważajmy jedni na drugich, aby pobudzać miłość i dobre uczynki, nie opuszczając naszych wspólnych zgromadzeń, jak to jest w zwyczaju niektórych, ale napominając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie zbliżający się Dzień”. (Hebrajczyków 10: 23-25)
Czym jest „wyznanie naszej nadziei”? Jest to wyznanie faktu, że śmierć i zmartwychwstanie Jezusa jest naszą nadzieją na życie wieczne. Nasze fizyczne życie dobiegnie końca. A co z naszym życiem duchowym? Tylko wtedy, gdy duchowo narodzimy się z Boga poprzez wiarę w to, co Jezus dla nas uczynił, możemy mieć udział w życiu wiecznym.
Jezus, modląc się do Ojca, powiedział o życiu wiecznym – „A to jest życie wieczne, aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś”. (Jana 17: 3)
Jezus nauczał Nikodema – „Zaprawdę, powiadam wam, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się narodziło z ciała, jest ciałem, a to, co się narodziło z Ducha, jest duchem ”. (John 3: 5-6)
Bóg jest wierny. Paweł nauczał Tymoteusza – „Prawdziwa to mowa: bo jeśli z Nim umarliśmy, z Nim też żyć będziemy. Jeśli wytrwamy, z Nim też królować będziemy. Jeśli my się Go zaprzemy, On również się nas zaprze. Jeśli jesteśmy niewierni, On pozostaje wierny; Nie może zaprzeć się samego siebie”. (2 Tymoteusza 2: 11-13)
Paweł zachęcał Rzymian – „Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której trwamy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. I nie tylko to, ale chlubimy się także uciskami, wiedząc, że ucisk rodzi wytrwałość; i wytrwałość, charakter; i charakter, nadzieja”. (Rzymianie 5: 1-4)
Hebrajscy wierzący byli zachęcani do pójścia naprzód w wierze w Chrystusa, zamiast w wierze w prawo starego przymierza. W całym liście do Hebrajczyków pokazywano im, że starotestamentowy judaizm dobiegł końca dzięki Jezusowi Chrystusowi, który wypełnił cały cel prawa. Ostrzegano ich również, aby nie ufali swojej zdolności do przestrzegania prawa Mojżesza, zamiast ufać temu, co Chrystus dla nich uczynił.
Mieli brać pod uwagę jedni drugich, aby mogła się okazać ich miłość i dobre uczynki względem siebie. Mieli także spotykać się razem i napominać lub uczyć się nawzajem, zwłaszcza gdy widzieli zbliżający się Dzień.
Do jakiego dnia odnosił się autor Listu do Hebrajczyków? Dzień Pana. Dzień, w którym Pan powróci na ziemię jako Król królów i Pan panów.