Korzenie współczesnego pentekostalizmu… Nowy dzień Pięćdziesiątnicy czy nowy ruch oszustwa?
Jezus nadal udzielał swoim uczniom pouczeń i pocieszenia - „Wciąż mam ci wiele do powiedzenia, ale teraz nie możesz tego znieść. Kiedy jednak przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę; bo nie będzie przemawiał od siebie, ale powie wszystko, co usłyszy; a On powie ci, co nadejdzie. On mnie uwielbi, bo z Mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest Moje. Dlatego powiedziałem, że On mnie weźmie i wam oznajmi ”. (John 16: 12-15)
Kiedy Jezus powiedział te słowa do swoich uczniów, nie zrozumieli jeszcze, co śmierć i zmartwychwstanie Jezusa oznaczać będzie nie tylko dla narodu żydowskiego, ale dla całego świata. Scofield interpretuje powyższe wersety jako „wstępne uwierzytelnienie” przez Jezusa Pisma Nowego Testamentu. Jezus „nakreślił” elementy objawienia Nowego Testamentu: 1. To byłby historyczny (Duch przyniesie im wszystko, co Jezus im powiedział - Jana 14: 26). 2. To byłby doktrynalny (Duch nauczyłby ich wszystkich rzeczy - Jana 14: 26). i 3. To byłby proroczy (Duch powiedziałby im, że mają nadejść - Jana 16: 13)(Leszczynska 1480).
Rozważ ostrzeżenie Pawła skierowane do Tymoteusza w liście do niego o tym, jak ważne jest dla nas Pismo Święte - „Ale źli ludzie i oszuści będą się coraz gorzej, oszukiwać i oszukiwać. Ale musicie trwać w rzeczach, których się nauczyliście i byliście pewni, wiedząc, od kogo się ich nauczyliście, i że od dzieciństwa znacie Pisma Święte, które są w stanie uczynić was mądrymi do zbawienia poprzez wiarę w Chrystusa Jezus. Całe Pismo jest natchnione przez Boga i przynosi pożytek doktrynie, napomnieniu, naprawie, pouczeniu o sprawiedliwości, aby mąż Boży był kompletny i dobrze wyposażony do każdego dobrego dzieła ”. (2 Tym. 3: 13–17)
Po Jego zmartwychwstaniu, kiedy przebywał ze swoimi uczniami w Jerozolimie, z Dziejów Apostolskich dowiadujemy się, co Jezus im powiedział: „A gdy się z nimi zgromadzili, przykazał im, aby nie wychodzili z Jerozolimy, ale czekali na obietnicę Ojca”, którą - powiedział - słyszeliście ode Mnie; bo Jan prawdziwie chrzcił wodą, ale wy za kilka dni zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym '”. (Działa 1: 4-5) Jezus przyłączył się do swoich naśladowców poprzez chrzest Duchem Świętym. Słowo „ochrzczony” w tym kontekście oznacza „łącząc się z”. (Walvoord 353)
Współczesny ruch zielonoświątkowy rozpoczął się w małej szkole biblijnej w Kansas w 1901 roku, a jego założyciel, Charles Fox Parham, został uznany za „nową” Pięćdziesiątnicę. Uczniowie, po przestudiowaniu Dziejów Apostolskich, doszli do wniosku, że mówienie językami jest „prawdziwym” znakiem chrztu w Duchu. Twierdzono, że po nałożeniu rąk i modlitwie młoda kobieta imieniem Agnes Ozman mówiła po chińsku przez trzy dni, a następnie inni uczniowie mówili co najmniej w dwudziestu różnych językach. Istnieją jednak różne wersje tego, co naprawdę się wydarzyło. Języki, którymi podobno mówili, nigdy nie zostały zweryfikowane jako języki rzeczywiste. Kiedy zapisywali te „języki”, okazały się niezrozumiałe, a nie rzeczywiste. Parham twierdził, że może wysyłać misjonarzy do innych krajów bez żadnego szkolenia językowego; jednak kiedy to zrobił, żaden z tubylców nie był w stanie ich zrozumieć. Z czasem sam Parham został zdyskredytowany. Przepowiedział, że jego nowy ruch „wiary apostolskiej” (przez wielu uważany wówczas za kult) będzie się masowo rozwijał, ale wkrótce został zmuszony do zamknięcia swojej szkoły biblijnej. Niektórzy z jego zwolenników pobili na śmierć niepełnosprawną kobietę w Syjonie w stanie Illinois, próbując „wypędzić z niej demona reumatyzmu”. Młoda dziewczyna w Teksasie zmarła po tym, jak jej rodzice szukali uzdrowienia poprzez służbę Parhama, a nie poprzez leczenie. To wydarzenie doprowadziło Parhama do opuszczenia Kansas i udania się do Teksasu, gdzie poznał Williama J. Seymoura, 35-letniego Afroamerykanina, który został zwolennikiem Parhama. Seymour zainicjował później Azusa Street Revival w 1906 roku w Los Angeles. Parham został później aresztowany w San Antonio pod zarzutem sodomii. (MacArthura 19-25)
MacArthur poruszył ważną kwestię dotyczącą Parhama, pisząc: „Podobnie jak większość kaznodziejów związanych z ruchem Świętości w tamtych czasach, Parham pociągały doktryny marginalne, nowatorskie, skrajne lub całkowicie niekonwencjonalne”. (Kaczmarek 25). Parham opowiadał się również za innymi nieortodoksyjnymi ideami, takimi jak idea, że niegodziwcy zostaną całkowicie unicestwieni i nie będą cierpieć wiecznych mąk; różne idee uniwersalistyczne; niezwykły widok upadłej natury człowieka i niewoli grzechu; idea, że grzesznicy mogą odkupić się własnymi wysiłkami i pomocą Bożą; a uświęcenie było gwarancją fizycznego uzdrowienia, negując potrzebę jakiegokolwiek leczenia. Parham był także nauczycielem anglo-izraelizmu, idei, według której rasy europejskie wywodzą się z dziesięciu plemion Izraela. Parham wspierał także Ku Klux Klan i ideę, że Anglosasi byli rasą panów. (MacArthura 25-26)
Rzucając wyzwanie współczesnemu zielonoświątkowcom, MacArthur wskazuje, że pierwotny dzień Pięćdziesiątnicy nie wynikał z niewłaściwej wizji zbawienia ani nie powodował sprzecznych ze sobą relacji naocznych świadków. Dar języków w dniu Pięćdziesiątnicy pozwolił uczniom mówić w znanych językach, głosząc ewangelię. (MacArthura 27-28)
ZASOBY:
MacArthur, John. Dziwny ogień. Nelson Books: Nashville, 2013.
Scofield, CI, wyd. The Scofield Study Bible. Oxford University Press: Nowy Jork, 2002.
Walvoord, John F. i Zuck, Roy B. The Bible Knowledge Commentary. Victor Books: USA, 1983.
