តើអ្នកបានត្រូវលាងសំអាតដោយឈាមរបស់កូនចៀមហើយឬនៅ?
ពាក្យចុងក្រោយរបស់លោកយេស៊ូគឺ“វាត្រូវបានបញ្ចប់។ បន្ទាប់មកគាត់បានឱនក្បាលចុះហើយលះបង់ស្មារតីរបស់គាត់។ យើងរៀនពីកំណត់ហេតុដំណឹងល្អរបស់ចនពីអ្វីដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់ - ហេតុនេះហើយបានជា, ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃរៀបចំ, ដើម្បីកុំអោយមានសាកសពនៅលើឈើឆ្កាងនៅថ្ងៃសប្ប័ទ (ព្រោះថ្ងៃនោះជាថ្ងៃដ៏ខ្ពស់) ជនជាតិយូដាបានសុំលោកពីឡាត់អោយបាក់ជើងហើយនាំយកទៅ។ ។ ពេលនោះពួកទាហាននាំគ្នាមកវាយបំបាក់ជើងអ្នកទីមួយនិងអ្នកទោសទីពីរដែលជាប់លើឈើឆ្កាងជាមួយព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពួកគេមករកព្រះយេស៊ូវហើយឃើញថាទ្រង់បានសុគតរួចហើយនោះពួកគេមិនបានបំបាក់ជើងរបស់គាត់ទេ។ ប៉ុន្ដែទាហានម្នាក់បានចាក់លំពែងរបស់គាត់ត្រង់លំពែងហើយឈាមនិងទឹកក៏ហូរចេញមកភ្លាម។ សិស្សម្នាក់ដែលបានឃើញធ្វើជាបន្ទាល់អំពីហេតុការណ៍នេះហើយសក្ខីភាពរបស់គាត់ពិតប្រាកដមែន។ ហើយគាត់ដឹងថាគាត់និយាយការពិតដូច្នេះអ្នកនឹងជឿ។ ហេតុការណ៍នេះកើតឡើងស្របតាមសេចក្ដីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរមកថា៖ «គ្មានឆ្អឹងណាមួយរបស់លោកត្រូវបាក់បែកឡើយ»។ មានអត្ថបទគម្ពីរមួយទៀតចែងថា៖ «គេនាំគ្នាមើលអ្នកដែលគេចាក់ទម្លុះ»។ បន្ទាប់មកលោកយ៉ូសែបជាអ្នកស្រុកអើរីម៉ាថេជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូដែរតែមិនហ៊ានចេញមុខទេព្រោះខ្លាចជនជាតិយូដាហើយសុំអោយលោកពីឡាតយកព្រះសពព្រះយេស៊ូ។ លោកពីឡាតអនុញ្ញាតអោយ។ គាត់ក៏ទៅយកព្រះ សពព្រះ យេស៊ូ។ លោកនីកូដេមដែលមកគាល់ព្រះយេស៊ូទាំងយប់កាលពីមុនក៏បានមកដែរ។ លោកយកជ័រល្វីងទេសលាយនឹងគ្រឿងក្រអូបប្រមាណជាកន្លះហាបមកផង។ បន្ទាប់មកគេយកព្រះសពព្រះយេស៊ូមករុំនឹងសំពត់ស្នបអប់គ្រឿងក្រអូបតាមទំនៀមទម្លាប់ពិធីបញ្ចុះសពរបស់ជនជាតិយូដា។ នៅកន្លែងគេឆ្កាងព្រះយេស៊ូមានសួនឧទ្យានមួយក្នុងសួននោះមានផ្នូរមួយថ្មីពុំទាន់ដែលដាក់សពណានៅឡើយ។ គេដាក់ព្រះយេស៊ូនៅទីនោះព្រោះថ្ងៃរបស់ជនជាតិយូដារៀបចំដ្បិតផ្នូរនៅជិតនោះហើយ។ (យ៉ូហាន ១៩: ៣១-៤២)
ព្រះយេស៊ូវដែលជាកូនចៀមនៃព្រះបានលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ដោយស្ម័គ្រចិត្តសម្រាប់អំពើបាបនៃពិភពលោក។ យ៉ូហានបាទីស្ទបានថ្លែងនៅពេលគាត់បានឃើញព្រះយេស៊ូវ - “ មើល! កូនចៀមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលដកបាបចេញពីលោកីយ៍ (យ៉ូហាន ១: ២៩ ខ)។ ដូចកូនចៀមនៃព្រះដែលត្រូវគេសម្លាប់នៅបុណ្យរំលងឆ្អឹងរបស់លោកយេស៊ូមិនបានត្រូវបាក់ទេ។ និក្ខមនំ ១២: ៤៦ ផ្តល់ការណែនាំជាក់លាក់ដែលឆ្អឹងរបស់កូនចៀមដែលត្រូវថ្វាយជាយញ្ញបូជាមិនត្រូវបាក់។ នៅក្រោមកតិកាសញ្ញាចាស់ឬច្បាប់របស់ម៉ូសេមានតំរូវការឥតឈប់ឈរនៃការបូជាសត្វដើម្បីគ្របបាំងអំពើបាប។ គោលបំណងមួយនៃកតិកាសញ្ញាចាស់គឺបង្ហាញបុរសនិងស្ត្រីថាចាំបាច់ត្រូវបង់ថ្លៃដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ។ ត្រូវតែមានការលះបង់ដែលបានធ្វើ។ ពិធីសាសនានៃកតិកាសញ្ញាចាស់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជា“ស្រមោលអ្វីដែលត្រូវមក។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាយញ្ញបូជាដ៏អស់កល្បចុងក្រោយបង្អស់។
សំបុត្រទៅកាន់ហេព្រើរនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបញ្ជាក់ពីការផ្លាស់ប្តូររវាងកតិកាសញ្ញាចាស់និងកតិកាសញ្ញាថ្មី។ ពិធីបរិសុទ្ធនិងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៃកតិកាសញ្ញាចាស់មានតែ“ប្រភេទ។ លោកមហាបូជាចារ្យបានចូលក្នុងទីសក្ការៈនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធតែមួយដងក្នុងមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះហើយបានធ្វើដូច្នេះដោយការបូជាឈាមដែលត្រូវបានថ្វាយសម្រាប់ខ្លួនគាត់និងអំពើបាបដែលមនុស្សបានធ្វើដោយមិនដឹងខ្លួន។ (ហេព្រើរ ១១: ៦)។ នៅពេលនោះវាំងននរវាងព្រះនិងមនុស្សនៅតែមាននៅឡើយ។ រហូតដល់ការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូនោះវាំងនននៃព្រះវិហារត្រូវបានរហែកហើយវិធីថ្មីសម្រាប់មនុស្សចូលទៅជិតព្រះដែលបានបង្កើតមក។ វាបង្រៀនជាហេព្រើរ - “ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបង្ហាញការនេះថាផ្លូវចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈបំផុតមិនទាន់បានសម្តែង ឲ្យ ឃើញនៅឡើយទេខណៈដែលត្រសាលដំបូងឈរនៅឡើយ។ នេះជានិមិត្តរូបសម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្នដែលទាំងអំណោយនិងយញ្ញបូជាត្រូវបានផ្តល់ដែលមិនអាចធ្វើឱ្យគាត់ដែលបំពេញកិច្ចបំរើបានល្អឥតខ្ចោះទាក់ទងនឹងមនសិការ» (ហេព្រើរ ៩: ៨-៩)។ សូមពិចារណាពីអព្ភូតហេតុនៃអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើក្នុងនាមជាកូនចៀមនៃព្រះដែលត្រូវគេសម្លាប់ដើម្បីដកយកអំពើបាបរបស់ពិភពលោក - «ប៉ុន្តែព្រះគ្រីស្ទបានយាងមកក្នុងនាមជាសម្ដេចសង្ឃនៃការល្អ ៗ ដែលនឹងមកដោយមានរោងឧបោសថកាន់តែធំនិងឥតខ្ចោះមិនមែនជារបស់ដែលបានបង្កើតនោះទេ។ មិនមែនដោយឈាមពពែនិងឈាមកូនគោទេតែដោយឈាមរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ទ្រង់បានចូលក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុតដោយបានទទួលការប្រោសលោះអស់កល្បជានិច្ច» (ហេព្រើរ ៩: ៨-៩)។ ហេព្រើរបង្រៀនថែមទៀត - «ប្រសិនបើឈាមគោបានិងឈាមពពែនិងផេះរបស់គោញីប្រោះមនុស្សមិនបរិសុទ្ធធ្វើពិធីជំរះសាច់អោយបានបរិសុទ្ធនោះតើព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រិស្ដយ៉ាងណាទៅទៀតគឺតាមរយៈព្រះដ៏អស់កល្បជានិច្ចដែលបានថ្វាយខ្លួនដោយគ្មានអាសនៈដល់ព្រះជាម្ចាស់។ សតិសម្បជញ្ញៈរបស់អ្នកពីការស្លាប់ដើម្បីបម្រើព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់? ហើយដោយសារមូលហេតុនេះគាត់ជាអ្នកសម្រុះសម្រួលនៃកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីតាមរយៈសេចក្ដីស្លាប់ដើម្បីលោះការរំលងនៃការរំលងដែលស្ថិតនៅក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងទី ១ ដើម្បី ឲ្យ អ្នកដែលត្រូវបានហៅអាចទទួលបានការសន្យានៃមរតកដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច» (ហេព្រើរ ៩: ៨-៩).
តើអ្នកកំពុងជឿជាក់លើ“ សាសនា” របស់អ្នកដើម្បីធ្វើអោយខ្លួនអ្នកគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះឬទេ? តើអ្នកកំពុងព្យាយាមធ្វើល្អនៅស្ថានសួគ៌ទេ? ឬក៏អ្នកមិនទទួលស្គាល់ថាមានព្រះ។ អ្នកប្រហែលជាបានបង្កើតគោលការណ៍សីលធម៌ផ្ទាល់ខ្លួនដែលអ្នកព្យាយាមរស់នៅ។ តើអ្នកធ្លាប់គិតពីព្រះយេស៊ូវហើយតើគាត់ជាអ្នកណាទេ? តើព្រះអាចស្រឡាញ់ពិភពលោកខ្លាំងដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ចាត់ព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់អោយសងថ្លៃលោះបាបរបស់អ្នកហើយឬ? ព្រះគម្ពីរទាំងមូលថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវ។ វាបង្ហាញពីការព្យាករណ៍អំពីការយាងមកកំណើតការបម្រើការសុគតនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់។ គម្ពីរសញ្ញាចាស់ទាយអំពីព្រះយេស៊ូវនិងការយាងមករបស់ទ្រង់ហើយគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបង្ហាញភស្តុតាងថាទ្រង់បានយាងមកនិងបំពេញបេសកកម្មរបស់ទ្រង់។
គ្រីស្ទសាសនាមិនមែនជាសាសនាទេវាជាទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ជាព្រះដែលបានប្រទានជីវិតនិងដង្ហើមដល់យើងទាំងអស់។ ការពិតគឺថាយើងអស់សង្ឃឹមក្នុងការជួយសង្គ្រោះខ្លួនយើងសំអាតខ្លួនឬសមនឹងការប្រោសលោះរបស់យើងផ្ទាល់។ តម្លៃពេញលេញនិងពេញលេញត្រូវបានបង់សម្រាប់ការប្រោសលោះអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងដោយអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ។ តើយើងនឹងទទួលស្គាល់ទេ? ទាំងយ៉ូសែបនៃអារីម៉ាថេនិងនីកូដេមបានទទួលស្គាល់ថាព្រះយេស៊ូវជានរណា។ ពីសកម្មភាពរបស់ពួកគេយើងឃើញថាពួកគេបានដឹងថាកូនចៀមបុណ្យរំលងរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមកដល់ហើយ។ គាត់បានស្លាប់ហើយ។ តើយើងនឹងស្គាល់ដូចជាលោកយ៉ូហានបាទីស្ទបានធ្វើដែរឬទេគឺជាកូនចៀមនៃព្រះដែលបានយាងមកដើម្បីដកយកអំពើបាបរបស់ពិភពលោក? តើយើងនឹងធ្វើអ្វីនៅថ្ងៃនេះជាមួយនឹងការពិតនេះ?
