តើអ្នកកំពុងតែព្យាយាមសមនឹងការសង្គ្រោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកហើយមិនអើពើនឹងអ្វីដែលព្រះបានធ្វើរួចហើយឬ?

តើអ្នកកំពុងតែព្យាយាមសមនឹងការសង្គ្រោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកហើយមិនអើពើនឹងអ្វីដែលព្រះបានធ្វើរួចហើយឬ?

ព្រះយេស៊ូវបានបន្ដបង្រៀននិងលួងលោមពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គមុនពេលគេឆ្កាងទ្រង់ - ហើយនៅថ្ងៃនោះអ្នកនឹងមិនសួរអ្វីពីខ្ញុំឡើយ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាទូលសូមពីព្រះបិតាក្នុងនាមខ្ញុំព្រះអង្គមុខជាប្រទានអោយអ្នករាល់គ្នាមិនខាន។ រហូតមកដល់ពេលនេះអ្នកមិនបានសួរអ្វីក្នុងនាមខ្ញុំទេ។ ចូរសូមនោះអ្នកនឹងបានទទួលដើម្បី ឲ្យ អំណររបស់អ្នកបានពេញ។ ខ្ញុំបាននិយាយសេចក្ដីទាំងនេះប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាពាក្យប្រៀបប្រដូច។ បន្ដិចទៀតខ្ញុំនឹងនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាយ៉ាងច្បាស់ ៗ អំពីព្រះបិតាខ្ញុំមិនប្រើប្រស្នាទៀតទេ។ នៅគ្រានោះកាលណាអ្នករាល់គ្នាទូលសូមអ្វីៗពីព្រះបិតាក្នុងនាមខ្ញុំខ្ញុំមិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំនឹងអង្វរព្រះអង្គអោយអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ដ្បិតព្រះបិតាមានព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានស្រឡាញ់ខ្ញុំហើយជឿថាខ្ញុំចេញពីព្រះជាម្ចាស់មក។ ខ្ញុំបានចេញពីព្រះបិតាមកក្នុងលោកនេះ។ ខ្ញុំចាកចេញពីលោកនេះហើយទៅឯព្រះវរបិតាវិញ› ។ ពួកសិស្សទូលព្រះអង្គថា៖ «ឥឡូវនេះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ ៗ មកយើងខ្ញុំហើយព្រះអង្គមិនប្រើប្រស្នាទៀតទេ។ ឥឡូវនេះយើងដឹងច្បាស់ថាអ្នកដឹងអ្វីៗទាំងអស់ហើយមិនចាំបាច់ឱ្យនរណាម្នាក់សួរអ្នកទេ។ តាមរយៈនេះយើងជឿថាអ្នកមកពីព្រះមែន› ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ឥឡូវនេះអ្នករាល់គ្នាជឿមែនឬ! ពិតមែនហើយពេលវេលានឹងមកដល់ឥឡូវនេះអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយម្នាក់ៗទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនហើយនឹងទុកអោយខ្ញុំនៅម្នាក់ឯង។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមិននៅម្នាក់ឯងទេមានព្រះបិតាគង់នៅជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំនិយាយប្រាប់ដូច្នេះដើម្បីអោយអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ដរួមជាមួយខ្ញុំ។ នៅលើពិភពលោកអ្នកនឹងមានទុក្ខព្រួយ។ តែចូរមានចិត្ដរីករាយខ្ញុំបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ»។ (John 16: 23-33)

បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់និង ៤០ ថ្ងៃបង្ហាញអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់និងបង្រៀនពួកគេអំពីនគររបស់ព្រះ (កិច្ចការ ១៧: ២៤) គាត់បានឡើងទៅឯព្រះវរបិតា។ ពួកសិស្សមិនអាចនិយាយទៅកាន់ព្រះយេស៊ូទល់មុខគ្នាទៀតទេប៉ុន្តែអាចអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាដោយនូវព្រះនាមរបស់ទ្រង់។ ដូចជាសម្រាប់ពួកគេពេលនោះដែរគឺសម្រាប់យើងសព្វថ្ងៃនេះព្រះយេស៊ូវជាសម្តេចសង្ឃដ៏ខ្ពស់បំផុតរបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ហើយទូលអង្វរជំនួសយើងនៅចំពោះព្រះវរបិតា។ ពិចារណាអ្វីដែលហេព្រើរបង្រៀន - “ មានបូជាចារ្យជាច្រើនផងដែរពីព្រោះពួកគេត្រូវបានរារាំងមិនអោយស្លាប់។ ប៉ុន្តែគាត់ដោយសារតែគាត់បន្តជារៀងរហូតមានបព្វជិតភាពដែលមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន។ ដូច្នេះគាត់ក៏អាចជួយសង្គ្រោះដល់អ្នកដែលមករកព្រះតាមរយៈគាត់ដែរពីព្រោះគាត់តែងតែរស់នៅដើម្បីអង្វរជំនួសពួកគេ។(ហេព្រើរ ៥: ៧-៩)

ក្នុងនាមជាអ្នកជឿយើងអាចចូលទៅក្នុងព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធហើយអង្វរជំនួសអ្នកដទៃ។ យើងអាចអង្វរព្រះមិនមែនផ្អែកលើគុណធម៌ណាមួយរបស់យើងទេតែពឹងផ្អែកតែលើគុណសម្បត្តិនៃការលះបង់ដែលបានបញ្ចប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានផ្គាប់ព្រះហឬទ័យព្រះនៅក្នុងសាច់ឈាម។ យើងកើតមកជាសត្វដែលធ្លាក់ចុះ។ ត្រូវការសេចក្ដីប្រោសលោះខាងវិញ្ញាណនិងខាងរូបកាយ។ ការប្រោសលោះនេះត្រូវបានរកឃើញតែនៅក្នុងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើ។ សូមពិចារណាអំពីការស្តីបន្ទោសយ៉ាងខ្លាំងរបស់ប៉ុលចំពោះពួកកាឡាទី។ «ឱពួកកាឡាទីដ៏ល្ងីល្ងើអើយ! តើនរណាបានបំភ័យអ្នកអោយមិនប្រតិបត្តិតាមសេចក្ដីពិតដែលព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដសោយទិវង្គតនៅកណ្ដាលចំណោមអ្នកដែលត្រូវគេឆ្កាងនោះ? ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដឹងសេចក្ដីមួយប៉ុណ្ណោះសូមបងប្អូនប្រាប់ខ្ញុំមើល៍តើបងប្អូនបានទទួលព្រះវិញ្ញាណមកពីគេប្រព្រឹត្ដតាមក្រឹត្យវិន័យឬមកពីជឿដំណឹងល្អដែលបងប្អូនបានស្ដាប់? (កាឡាទី ៦: ១-៦) ប្រសិនបើអ្នកកំពុងធ្វើតាមដំណឹងល្អឬសាសនាការងារសូមគិតអំពីអ្វីដែលប៉ូលបានប្រាប់ពួកកាឡាទី - «អស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្ដតាមក្រិត្យវិន័យគឺនៅក្រោមបណ្តាសា។ ដ្បិតមានចែងទុកមកថាៈ«អ្នកណាមិនប្រតិបត្ដិតាមអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរវិន័យយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនទេនោះអ្នកនោះត្រូវបណ្ដាសាហើយ! ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់បានរាប់ជាសុចរិតដោយសារក្រឹត្យវិន័យនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ទេដ្បិត«មនុស្សសុចរិតនឹងរស់ដោយសារជំនឿ»។ ប៉ុន្ដែក្រឹត្យវិន័យមិនមែនជាជំនឿទេប៉ុន្ដែ man អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្ដតាមអ្នកនោះនឹងរស់ដោយសារពួកគេ› ។ ព្រះគ្រិស្ដបានរំដោះយើងអោយរួចពីបណ្ដាសានៃក្រឹត្យវិន័យហើយបានទទួលបណ្ដាសាសំរាប់យើង (ដ្បិតមានចែងទុកមកថាៈ«មនុស្សណាដែលព្យួរលើឈើនោះត្រូវបណ្ដាសាហើយ!) (កាឡាទី ៦: ១-៦)

ការព្យាយាមធ្វើល្អការសង្គ្រោះខ្លួនឯងគឺជាការខ្ជះខ្ជាយពេលវេលា។ យើងត្រូវយល់អំពីសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះហើយមិនស្វែងរកសេចក្តីសុចរិតរបស់យើងនៅចំពោះព្រះក្រៅពីសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ។ ប៉ូលបានបង្រៀននៅរ៉ូម - «តែឥឡូវនេះភាពសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្រៅពីក្រឹត្យវិន័យត្រូវបានបង្ហាញអោយឃើញច្បាស់ដោយសក្ខីភាពរបស់ក្រឹត្យវិន័យនិងក្នុងគម្ពីរព្យាការីព្រមទាំងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរតាមរយៈជំនឿលើព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដសំរាប់មនុស្សទាំងអស់និងអ្នកដែលជឿ។ សម្រាប់ការមិនមានភាពខុសគ្នា; ព្រោះមនុស្សទាំងអស់បានធ្វើបាបហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះដែលបានរាប់ជាសុចរិតដោយព្រះគុណរបស់ទ្រង់តាមរយៈការប្រោសលោះដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ។ (រ៉ូម៉ាំង 3: 21-24)

សាសនាភាគច្រើនបង្រៀនថាបុរសតាមរយៈការខិតខំរបស់គាត់អាចផ្គាប់ចិត្តព្រះហើយជាលទ្ធផលទទួលបានសេចក្ដីសង្រ្គោះផ្ទាល់ខ្លួន។ ដំណឹងល្អពិតនិងសាមញ្ញឬជាដំណឹងល្អគឺថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសព្វព្រះហឬទ័យព្រះសម្រាប់យើង។ យើងអាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះដោយសារតែអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើ។ ការជាប់និងអន្ទាក់នៃសាសនាតែងតែនាំមនុស្សអោយដើរតាមរូបមន្តសាសនាថ្មីៗ។ មិនថាវាជាយ៉ូសែបស៊្មីធ, ម៉ូហាំម៉ី, អេលជី G. White, Taze Russell, L. Ron Hubbard, Mary Baker Eddy ឬជាស្ថាបនិកនៃនិកាយឬសាសនាថ្មីក៏ដោយ។ ពួកគេម្នាក់ៗផ្តល់នូវរូបមន្តឬមាគ៌ាខុសៗគ្នាទៅកាន់ព្រះ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាទាំងនេះជាច្រើនត្រូវបានគេណែនាំអំពីដំណឹងល្អនៅគម្ពីរសញ្ញាថ្មីប៉ុន្តែមិនពេញចិត្តនឹងវាហើយសម្រេចចិត្តបង្កើតសាសនាផ្ទាល់ខ្លួន។ យ៉ូសែបស៊្មីធនិងលោក Muhammad ត្រូវបានគេសរសើរថាបាននាំយកបទគម្ពីរថ្មី។ សាសនាគ្រីស្ទសាសនាជាច្រើនដែលកើតចេញពីកំហុសរបស់ស្ថាបនិកដើមរបស់ពួកគេនាំឱ្យមនុស្សត្រឡប់ទៅរកការអនុវត្តន៍គម្ពីរសញ្ញាចាស់ផ្សេងៗដែលដាក់បន្ទុកលើពួកគេដែលគ្មានប្រយោជន៍។