Պողոսի նամակը հռոմեացիներին. Ես և դու… ամբողջ աշխարհի համար
Իսկ ի՞նչ կասեք Հռոմեացիներին ուղղված Պողոսի նամակի մասին։
Ստորև բերված է Wycliffe Աստվածաշնչի բառարան Հռոմեացիների գրքի մասին. «Ընդհանուր համաձայնությամբ սա Պողոսի գրվածքներից ամենակարևորն է աստվածաբանական տեսանկյունից: Նրա փրկության բացահայտումը լայնածավալ է և մանրամասն՝ իր կիրառման մեջ: Ավետարանի վկայության սկիզբը կայսրության մայրաքաղաքում ծածկված է առեղծվածով: Այն ժամանակ, երբ նա գրում էր, Պողոսը կարող էր խոսել եկեղեցի վաղուց ցանկալի այցելության մասին (Հռոմ. 15: 23Նրա հավատքը հայտնի էր շատ ու լայն (Հռոմ. 1: 8) 1-ի կեսերից անմիջապես առաջst դարում Կլավդիոս կայսրը հրեաներին վտարեց Հռոմից։ Նրանց խառնաշփոթը կարող էր պայմանավորված լինել Հիսուսի՝ որպես Քրիստոսի քարոզչության վերաբերյալ նրանց կատաղի անհամաձայնությամբ։ Ակյուղասը և նրա կինը՝ Պրիսկիղան, այս պահին դուրս եկան և գնացին Կորնթոս: Քանի որ Պողոսն ապրում և աշխատում էր նրանց հետ, նրանք պետք է հավատացյալ լինեին (Գործիքներ 18- ը `2-3) Մայրաքաղաքի ավետարանականացումը չի կարելի վերագրել Պետրոսին, քանի որ նա Պաղեստինում էր մինչև Կլավդիոսի հրամանագիրը (Գործեր 15) Հռոմի եկեղեցուն գրած Պողոսը ոչինչ չունի ասելու Պետրոսի մասին, ինչը ուժեղ ակնարկ է, որ նա չգիտեր այդ ոլորտում Պետրոսի գործունեության մասին: Առավել օգտակար տեղեկատվությունը գալիս է Ամբրոսիաստրից (4th դար) այն իմաստով, որ հռոմեացիները հավատում էին առաքյալից կամ հրաշքից զատ: Նրա վկայությունը կարծես մատնանշում է հրեա քրիստոնյաներին որպես մետրոպոլիայի միսիոներներ, որոնք հավանաբար դարձի են եկել Պենտեկոստեի օրը (Գործք 2։10)… Առաքյալը (Պողոսը) կարծես գտնվում է Կորնթոսում, ինչպես գրում է, քանի որ Ֆիբեին, որը մոտակա Կենքրեայի եկեղեցում աշխատող է, նամակը վստահված է (Հռոմ. 16: 1-2) Քանի որ նա այս ժամանակաշրջանում անցկացրել է ընդամենը երեք ամիս Կորնթոսում (Գործք 20։3), ամսաթիվը կարող է մոտավորապես սահմանվել արդեն մ.թ. 56-ին, Երուսաղեմ մեկնելուց անմիջապես առաջ… Այս նամակն իր բնույթով միանշանակ վարդապետական բնույթ ունի, սակայն չի զուրկ ուսուցանում քրիստոնեական կյանքի համար ուղերձի հետևանքների մասին: Պողոսը բացատրում է ավետարանը փրկության հիմնական բառի առումով, և որ արդարության լույսի ներքո (Հռոմ. 1: 16-17) Արդար Աստված ունի ծրագիր, որով Նա կարող է փրկագնել անարդար աշխարհը արդարության տեսանկյունից, այն է՝ Իր արդար Որդու զոհաբերական մահը: Մեղավոր մարդկանցից պահանջվող հիմնարար պատասխանը հավատքն է, այն ամենով հանդերձ, որ դա հուշում է հնազանդվելու աստվածային կամքին, ինչպես նաև Քրիստոսով փրկության ընդունմանը (Հռոմ. 1։5, 16–17) Այս ծրագիրը հիմնականում այն է, ինչ Աստված օգտագործեց Աբրահամի դեպքում (Հռոմ. 4), ով արդարացավ ավելի շուտ հավատքով, քան գործերով։ Ինչպես հուշում է հրեական և հունարեն հիշատակումը 1։16, նամակը շատ բան ունի ասելու Աստծո աչքում երկու խմբերի մեղավոր վիճակի և առաջարկվող փրկությանը մասնակցելու նրանց ընդհանուր արտոնության մասին»: (Պֆայֆեր 1478-1479 թթ)
Պողոսի հռոմեացիներին ուղղված նամակի սկիզբը
«Պողոսը՝ Հիսուս Քրիստոսի ծառան, կանչված լինելով առաքյալ, բաժանված Աստծո ավետարանին»։ (Հռոմեացիներ 1: 1)
Ի՞նչ նկատի ունի Պողոսը, երբ նա իրեն անվանում է «ծառայողՀիսուս Քրիստոսի՞
Հունարեն բառն այստեղ «ծառայող«իրականում» բառն էստրուկ». https://www.gty.org/library/sermons-library/GTY129/servant-or-slave
Պողոսը ա ստրուկ Հիսուս Քրիստոսի։ Նա գիտեր, որ Հիսուսը Իր Տերն ու Տերն է:
https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=njp.32101074888189&view=1up&seq=7Paul was called to be an ‘apostle.’ https://www.gty.org/library/bibleqnas-library/QA0298/what-is-an-apostle Ուորեն Վեյրսբեն հռոմեացիների մասին իր մեկնաբանության մեջ առաքյալին նկարագրում է որպես «նա, ով լիազորված է հանձնաժողովով. Առաքյալ լինելու համար պետք է տեսած լինեք հարություն առած Հիսուս Քրիստոսին: Պողոսը վերջին կանչված առաքյալն էր: Չնայած մորմոնները պնդում են, որ իրենք այսօր ունեն տասներկու «առաքյալներ», որպես իրենց եկեղեցու առաջնորդներ. չկա որևէ ապացույց, որ նրանցից որևէ մեկը երբևէ տեսել է հարություն առած Հիսուս Քրիստոսին: Ջոզեֆ Սմիթի պնդումը, որ նա տեսել է Հիսուսին և Աստծուն որպես երկու առանձին էակներ, լրիվ հորինվածք էր: Մորմոնիզմի հիմքի վրա իմ կատարած բոլոր հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ Սմիթը օկուլտիզմի մեջ էր և Սիդնի Ռիգդոնի հետ՝ հավատուրաց բապտիստ քարոզիչ, «ստեղծեց» և «ստեղծեց» մորմոնիզմը: Նրանք վերցրին մի գեղարվեստական ձեռագիր, որը գրել էր Սողոմոն Սփալդինգը և դրան ավելացնելով Աստվածաշնչից Սուրբ Գիրք… ստեղծելով «Մորմոնի Գիրքը»:
https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=njp.32101074888189&view=1up&seq=7
https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=hvd.hwypr5&view=1up&seq=7
https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=uc2.ark:/13960/fk20c4sr7t&view=1up&seq=18
Մորմոնների ղեկավարներից ոչ մեկին չի կարելի անվանել «առաքյալներ»: Ոչ մի ապացույց չկա, որ նրանք անձամբ տեսել են Հիսուս Քրիստոսին և հանձնարարվել են Նրա կողմից: Մորմոնիզմը «այլ ավետարան է», ինչպես մյուս ավետարանները, որոնց մասին Պողոսը խոսում է գաղատացիներին ուղղված իր նամակում: Մորմոնիզմը շատ «մարգարեներ» է ունեցել: Սրանք բոլորը եղել են «կեղծ մարգարեներ», քանի որ այն, ինչ նրանք սովորեցնում են, լիովին հակասում է Աստվածաշնչի ուսմունքներին և վարդապետություններին։ Մորմոնները լավ կանեն կարդալ և ուսումնասիրել Նոր Կտակարանը (հատկապես Պողոսի նամակները)՝ հասկանալու համար, թե որն է ճշմարիտ ավետարանը:
Նկատի առեք, թե ինչ ասաց Պողոսը կորնթացիներին. «Ավելին, եղբայրնե՛ր, հայտարարում եմ ձեզ այն ավետարանը, որը ես ձեզ քարոզեցի, որը և դուք ստացաք և որի մեջ կանգնած եք, որով դուք նույնպես փրկված եք, եթե ամուր պահեք այն խոսքը, որը ես ձեզ քարոզեցի, եթե չհավատաք. ապարդյուն. Որովհետև ես ձեզ առաջին հերթին փոխանցեցի այն, ինչ ստացա, որ Քրիստոսը մեռավ մեր մեղքերի համար՝ ըստ Գրքերի, և որ նա երևաց Կեփասի կողմից, ապա՝ տասներկուսի կողմից: Դրանից հետո Նրան միանգամից տեսան ավելի քան հինգ հարյուր եղբայրներ, որոնցից մեծ մասը մնացել է մինչ օրս, բայց ոմանք քնել են: Դրանից հետո Նրան տեսան Հակոբոսը, ապա՝ բոլոր առաքյալները։ Այնուհետև, ամենավերջում, նա երևաց ինձ մոտ, ինչպես ժամանակին ծնվածի պես: Որովհետև ես առաքյալներից ամենափոքրն եմ, որ արժանի չեմ առաքյալ կոչվելու, որովհետև հալածեցի Աստծո եկեղեցին»։ (1 Կոր. 15: 1-9)
Այնքան տարբերվում է կեղծ առաքյալներից, ովքեր հաճախ իրենց նկարագրում են ինքնահավան փայլուն արտահայտություններով, Պողոսն իրեն համարում էր առաքյալներից ամենաքիչը, ով նույնիսկ արժանի չէր առաքյալ կոչվելու: Նա ժամանակին հալածում էր նրանց, ովքեր հավատում էին Հիսուսին։ Գործք Առաքելոցը, որը գրվել է բժիշկ և պատմաբան Ղուկասի կողմից, Պողոսի դարձի մասին արձանագրում է հետևյալը. «Այնուհետև Սավուղը, դեռևս սպառնալիքներ ու սպանություն էր շնչում Տիրոջ աշակերտների դեմ, գնաց քահանայապետի մոտ և նրանից նամակներ խնդրեց Դամասկոսի ժողովարաններին, որպեսզի եթե գտնի Ճանապարհից որևէ մեկին, լինի դա տղամարդ կամ կին. կարող է նրանց կապած բերել Երուսաղեմ։ Երբ նա գնում էր, նա մոտեցավ Դամասկոսին, և հանկարծ երկնքից լույս փայլեց նրա շուրջը: Այնուհետև նա ընկավ գետնին և լսեց մի ձայն, որն ասում էր նրան. «Ո՞վ ես դու, Տէ՛ր»։ Այն ժամանակ Տերն ասաց. «Ես Հիսուսն եմ, որին դու հալածում ես։ Դժվար է քեզ համար ոտքով հարվածել գնդերին»։ Ուստի նա դողալով և զարմացած ասաց. «Տե՛ր, ի՞նչ ես ուզում, որ ես անեմ»։ Այն ժամանակ Տերն ասաց նրան. «Վե՛ր կաց և գնա քաղաք, և քեզ կասեն, թե ինչ պետք է անես»։ Իսկ նրա հետ ճանապարհորդող մարդիկ անխոս կանգնած էին, ձայն էին լսում, բայց ոչ ոքի չէին տեսնում։ Այն ժամանակ Սավուղը վեր կացավ գետնից, և երբ նրա աչքերը բացվեցին, նա ոչ ոքի չտեսավ։ Բայց նրանք բռնեցին նրա ձեռքից և տարան Դամասկոս։ Եվ նա երեք օր մնաց առանց տեսողության, և ոչ կերավ, ոչ խմեց: Դամասկոսում Անանիա անունով մի աշակերտ կար. Տէրը տեսիլքի մէջ ըսաւ անոր. «Անանիա», ան ալ ըսաւ. Տէրն ասաց նրան. «Վե՛ր կաց ու գնա այն փողոցը, որը կոչվում է Ուղիղ, և Հուդայի տանը հարցրու Տարսոնացի Սողոս անունով մեկին, որովհետև ահա նա աղոթում է։ Եվ տեսիլքում նա տեսավ Անանիա անունով մի մարդու, որը ներս է մտնում և իր ձեռքը դնում նրա վրա, որպեսզի նա տեսնի»։ Անանիան պատասխանեց. «Տէ՛ր, շատերէն լսել եմ այս մարդու մասին, թէ ինչքան չարիք է արել քո սրբերին Երուսաղէմում։ Եվ այստեղ նա քահանայապետներից իշխանություն ունի՝ կապելու բոլոր նրանց, ովքեր կանչում են քո անունը»։ Բայց Տերն ասաց նրան. «Գնա, որովհետև նա իմ ընտրյալ անոթն է, որ իմ անունը կրի հեթանոսների, թագավորների և Իսրայելի որդիների առաջ։ Որովհետև ես ցույց կտամ նրան, թե որքան չարչարանքներ պետք է կրի իմ անվան համար»»։ (Գործիքներ 9- ը `1-16)
ՌԵՍՈՒՐՍՆԵՐ:
Եկեղեցի, Rev. Leslie F. Matthew Henry's Commentary. Grand Rapids: Zondervan, 1961 թ.
Պֆայֆեր, Չարլզ Ֆ. և Էվերեթ Ֆ. Հարիսոն: Ուիքլիֆի Աստվածաշնչի մեկնաբանություն. Չիկագո: Moody Press, 1990 թ.
Պֆայֆեր, Չարլզ Ֆ., Հովարդ Ֆ. Վոս և Ջոն Ռիա: Wycliffe Աստվածաշնչի բառարան. Peabody, Hendrickson Publishers, 1975:
Ուոլվորդը, Ջոն Ֆ. և Ռոյ Բ. Զուկը: Աստվածաշնչի գիտելիքի մեկնաբանություն. ԱՄՆ: Վիկտոր Բուքս, 1983 թ.
Wiersbe, Warren W. The Wiersbe Bible Commentary. Կոլորադո Սփրինգս: Վիկտոր Գրքեր, 2007 թ.