Shkrimtari i Hebrenjve vazhdoi këto fjalë inkurajuese - “Ta mbajmë fort rrëfimin e shpresës sonë pa u lëkundur, sepse Ai që premtoi është besnik. Dhe le ta konsiderojmë njëri-tjetrin për të nxitur dashurinë dhe veprat e mira, duke mos braktisur mbledhjen e vetes, siç bëjnë disa, por duke e këshilluar njëri-tjetrin dhe aq më tepër sa e shihni që Dita po afron.” (Hebrenjve 10: 23 25-)
Cili është 'rrëfimi i shpresës sonë'? Është rrëfimi i faktit se vdekja dhe ringjallja e Jezusit është shpresa jonë për jetën e përjetshme. Të gjitha jetët tona fizike do të marrin fund. Po në lidhje me jetën tonë shpirtërore? Vetëm nëse lindim shpirtërisht nga Perëndia nëpërmjet besimit në atë që Jezusi ka bërë për ne, ne mund të marrim jetën e përjetshme.
Jezusi, duke iu lutur Atit, tha për jetën e përjetshme - “Dhe kjo është jeta e përjetshme, që të të njohin ty, të vetmin Perëndi të vërtetë, dhe Jezu Krishtin që ke dërguar.” (Gjoni 17: 3)
Jezusi i mësoi Nikodemit - “Me siguri, unë po ju them, nëse dikush nuk ka lindur nga uji dhe nga Shpirti, ai nuk mund të hyjë në mbretërinë e Perëndisë. Ajo që ka lindur nga mishi është mish dhe ajo që ka lindur nga Fryma është frymë ”. (Gjoni 3: 5-6)
Zoti është besnik. Pali i mësoi Timoteut - “Kjo është një thënie besnike, sepse nëse kemi vdekur me Të, do të jetojmë edhe ne me Të. Nëse durojmë, do të mbretërojmë edhe me Të. Nëse ne e mohojmë Atë, Ai gjithashtu do të na mohojë. Nëse ne jemi të pabesë, Ai mbetet besnik; Ai nuk mund ta mohojë vetveten.” (2 Timoteut 2: 11-13)
Pali i inkurajoi romakët - “Prandaj, duke u shfajësuar me anë të besimit, ne kemi paqe me Perëndinë me anë të Zotit tonë Jezu Krisht, nëpërmjet të cilit edhe ne kemi akses me anë të besimit në këtë hir në të cilin qëndrojmë dhe gëzohemi në shpresën e lavdisë së Perëndisë. Dhe jo vetëm kaq, por edhe ne mburremi në mundime, duke ditur se shtrëngimi prodhon këmbëngulje; dhe këmbëngulja, karakteri; dhe karakteri, shpresa.” (Romakëve 5: 1-4)
Besimtarët hebrenj po inkurajoheshin të ecnin përpara në besimin e tyre në Krishtin, në vend të besimit të tyre në ligjin e besëlidhjes së vjetër. Përgjatë letrës drejtuar hebrenjve, atyre u tregohej se Judaizmi i Dhiatës së Vjetër kishte marrë fund nëpërmjet Jezu Krishtit duke përmbushur të gjithë qëllimin e ligjit. Ata po paralajmëroheshin gjithashtu që të mos besonin përsëri në aftësinë e tyre për të mbajtur ligjin e Moisiut, në vend që të besonin në atë që Krishti kishte bërë për ta.
Ata duhet të konsideronin njëri-tjetrin në mënyrë që të shfaqeshin dashuria dhe veprat e tyre të mira për njëri-tjetrin. Ata gjithashtu duhej të mblidheshin së bashku dhe të këshillonin ose mësonin njëri-tjetrin, veçanërisht kur e shihnin Ditën që po afrohej.
Cilës Dite i referohej shkrimtari i Hebrenjve? Dita e Zotit. Ditën kur Zoti kthehet në tokë si Mbret i Mbretërve dhe Zot i Zotërve.