A keni hyrë në prehjen e Zotit?
Shkrimtari i Hebrenjve vazhdon të shpjegojë 'pjesën tjetër' të Zotit - “Prandaj, siç thotë Fryma e Shenjtë: "Sot, nëse do ta dëgjoni zërin e Tij, mos u ngurtësoni zemrat tuaja si në rebelim, ditën e gjyqit në shkretëtirë, ku etërit tuaj më provuan, më provuan dhe panë veprat e mia dyzet vjet". Prandaj u zemërova me atë brez dhe thashë: "Ata gjithmonë gabojnë në zemrën e tyre dhe nuk i kanë njohur rrugët e Mia". Kështu që unë jam betuar në zemërimin Tim, "Ata nuk do të hyjnë në prehjen time.'"Kini kujdes, vëllezër, që të mos ketë në ndonjë prej jush një zemër të keqe mosbesimi për t'u larguar nga Zoti i gjallë; por këshilloni njëri-tjetrin çdo ditë, ndërsa quhet 'Sot', që të mos ngurtësohet ndokush nga ju me anë të mashtrimit të mëkatit. Sepse ne jemi bërë pjesëmarrës të Krishtit nëse mbajmë të patundur fillimin e besimit tonë deri në fund, ndërsa thuhet: 'Sot, nëse do ta dëgjoni zërin e Tij, mos i ngurtësoni zemrat tuaja si në rebelim.' " (Hebrenjve 3: 7 15-)
Vargjet e nënvizuara më lart janë cituar nga Psalmi 95. Këto vargje i referohen asaj që ndodhi me izraelitët pasi Zoti i nxori nga Egjipti. Ata duhet të kishin hyrë në Tokën e Premtuar dy vjet pasi u larguan nga Egjipti, por në mosbesim ata u rebeluan kundër Zotit. Për shkak të mosbesimit të tyre, ata endeshin në shkretëtirë derisa brezi që ishte dëbuar nga Egjipti vdiq. Fëmijët e tyre më pas hynë në Tokën e Premtuar.
Izraelitët jobesimë u përqëndruan në paaftësitë e tyre, sesa në aftësitë e Zotit. Hasshtë thënë se vullneti i Zotit nuk do të na çojë kurrë atje ku hiri i Zotit nuk do të na mbajë.
Kjo është ajo që tha Zoti në Psalmi 81 për atë që bëri për bijtë e Izraelit - “Unë ia hoqa shpatullën nga barra; duart e tij u çliruan nga shportat. Ti thirre në telashe dhe unë të çlirova; Unë ju përgjigja në vendin e fshehtë të bubullimës; Unë ju provova në ujërat e Meribah. Dëgjoni, o populli im, dhe unë do t'ju këshilloj! O Izrael, nëse do të më dëgjosh! Nuk do të ketë perëndi të huaj midis jush; as nuk do të adhuroni asnjë zot tjetër. Unë jam Zoti, Perëndia juaj, që ju nxori nga vendi i Egjiptit; hap gojën gjerë, dhe unë do ta mbush. Por populli im nuk do të dëgjonte zërin tim dhe Izraeli nuk do të kishte asnjë nga Mua. Kështu që i dhashë në zemrën e tyre kokëfortë, për të ecur në këshillat e tyre. Oh, sikur populli im të më dëgjonte, dhe Izraeli të ecte në rrugët e mia! " (Psalmi 81: 6-13)
Shkrimtari i Hebrenjve e shkroi këtë letër për besimtarët hebrenj të cilët u tunduan të binin përsëri në legalizmin e Judaizmit. Ata nuk e kuptuan që Jezusi e kishte përmbushur ligjin e Moisiut. Ata u përpoqën të kuptonin se tani ishin nën një besëlidhje të re të hirit, sesa në besëlidhjen e vjetër të punëve. Mënyra 'e re dhe e gjallë' e besimit vetëm në meritat e Krishtit ishte e çuditshme për ata që kishin jetuar për vite me radhë nën rregullat dhe rregulloret e shumta të Judaizmit.
"Sepse ne jemi bërë pjesëmarrës të Krishtit nëse e mbajmë të patundur fillimin e besimit tonë deri në fund ..." Si mund të bëhemi 'pjesëmarrës' të Krishtit?
We 'marrin pjesë' të Krishtit përmes besimit në atë që Ai ka bërë. Romakët na mëson - "Prandaj, pasi jemi justifikuar me anë të besimit, ne kemi paqe me Perëndinë përmes Zotit tonë Jezu Krisht, me anë të të cilit kemi gjithashtu hyrjen me anë të besimit në këtë hir në të cilin qëndrojmë dhe gëzohemi në shpresën e lavdisë së Perëndisë". (Romakëve 5: 1-2)
Zoti dëshiron që ne të hyjmë në prehjen e Tij. Ne mund ta bëjmë këtë vetëm me anë të besimit në meritat e Krishtit, jo përmes ndonjë merite tonën.
Duket kundërintuitive që Zoti do të na donte aq shumë për të bërë gjithçka që është e nevojshme që ne të jetojmë me Të për përjetësinë, por Ai e bëri. Ai dëshiron që ne të besojmë në atë që Ai ka bërë dhe të pranojmë me anë të besimit këtë dhuratë të mahnitshme!