Аўтар Паслання да Габрэяў працягнуў гэтыя абнадзейлівыя словы: «Будзем цвёрда трымацца вызнання нашай надзеі без ваганняў, бо Той, Хто абяцаў, верны. І будзем думаць адзін пра аднаго, каб пабуджаць любоў і добрыя ўчынкі, не адмаўляючыся ад збораў нашых, як у некаторых звыкла, але заахвочваючы адзін аднаго, і тым больш, чым больш вы бачыце, што набліжаецца гэты дзень». (Габрэі 10: 23-25)
Што такое «вызнанне нашай надзеі»? Гэта вызнанне таго, што смерць і ўваскрасенне Езуса з’яўляюцца нашай надзеяй на вечнае жыццё. Усё наша фізічнае жыццё скончыцца. Што з нашым духоўным жыццём? Толькі калі мы духоўна народжаныя ад Бога праз веру ў тое, што Езус зрабіў для нас, мы можам прыняць удзел у вечным жыцці.
Езус, молячыся да Айца, сказаў пра вечнае жыццё – «А гэта жыццё вечнае, каб пазналі Цябе, адзінага праўдзівага Бога, і пасланага Табою Езуса Хрыста». (Джон 17: 3)
Езус вучыў Нікадэма – «Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі хто не народзіцца з вады і Духа, не можа ўвайсці ў Валадарства Божае. Народжанае ад цела ёсць цела, а народжанае ад Духа ёсць дух». (Джон 3: 5-6)
Бог верны. Павел вучыў Цімафея - «Праўдзівае слова: калі мы памерлі з Ім, дык і ажывем з Ім. Калі вытрываем, будзем і валадарыць з Ім. Калі мы адрачэмся ад Яго, і Ён адрачэцца ад нас. Калі мы няверныя, Ён застаецца верным; Ён не можа адмовіцца ад сябе». (2 Цімафею 2: 11-13)
Павел заахвочваў рымлян - «Такім чынам, апраўдаўшыся вераю, мы маем мір з Богам праз Пана нашага Езуса Хрыста, праз якога праз веру маем доступ да гэтай ласкі, у якой стаім і хвалімся надзеяй на хвалу Божую. І не толькі гэта, але мы таксама хвалімся ў пакутах, ведаючы, што скруха спараджае стойкасць; і настойлівасць, характар; і характар, надзея». (Рымляне 5: 1-4)
Габрэйскіх вернікаў заахвочвалі ісці наперад у сваёй веры ў Хрыста, а не ў веры ў закон Старога Запавету. Ва ўсім лісце да габрэяў ім паказвалі, што старазапаветны юдаізм прыйшоў да канца праз тое, што Ісус Хрыстос выканаў усю мэту закона. Іх таксама папярэджвалі аб тым, што яны не вераць у сваю здольнасць выконваць закон Майсея, а не ў тое, што Хрыстос зрабіў для іх.
Яны павінны былі ўлічваць адзін аднаго, каб выявілася іх любоў і добрыя ўчынкі адно да аднаго. Яны таксама павінны былі сустракацца разам і заклікаць або вучыць адзін аднаго, асабліва калі яны бачылі набліжэнне Дня.
Які дзень меў на ўвазе аўтар Паслання да Габрэяў? Дзень Гасподні. Дзень, калі Гасподзь вернецца на зямлю як Цар цароў і Пан над гаспадарамі.