Чалавек смутку - і, Цар каралёў ...
Апостал Ян пачаў сваё гістарычнае евангелле з наступнага: «На пачатку было Слова, і Слова было ў Бога, і Слова было Бог. Ён быў на пачатку ў Бога. Усё праз Яго сталася, і без Яго нішто не сталася з таго, што сталася. У Ім было жыццё, і жыццё было святлом для людзей. І святло ў цемры свеціць, і цемра не агарнула яго». (Джон 1: 1-5) За 700 гадоў да нараджэння Ісуса прарок Ісая апісаў пакутуючага Слугу, які аднойчы прыйдзе на зямлю - «Ён пагарджаны і адкінуты людзьмі, Чалавек смутку і спазнаны смуткам. І мы як бы схавалі ад Яго абліччы нашы; Ім пагарджалі, і мы не шанавалі Яго. Безумоўна, Ён узяў нашы пакуты і панёс нашы смуткі; але мы лічылі Яго пабітым, пабітым Богам і прыгнечаным. Але Ён быў паранены за нашы правіны, Ён быў пакутаваны за нашы беззаконні; кара за супакой наш была на Ім, і ранамі Ягонымі мы аздаравіліся». (Ісая 53: 3-5)
З аповеду Яна мы даведаемся, як споўнілася прароцтва Ісаі – «Тады Пілат узяў Езуса і бічаваў Яго. І жаўнеры, сплёўшы вянок з церняў, усклалі Яму на галаву, і апранулі Яго ў пурпуру. Тады яны сказалі: "Вітай, Цар Юдэйскі!" І білі Яго рукамі. Тады Пілат зноў выйшаў і сказаў ім: «Вось, я выводжу Яго да вас, каб вы ведалі, што я не знаходжу ў Ім ніякай віны». Затым выйшаў Езус у цярновым вянку і ў пурпуровым адзенні. І сказаў ім Пілат: вось Чалавек! «Таму першасьвятары і слугі, убачыўшы Яго, закрычалі, кажучы: «Укрыжуй Яго, укрыжуй Яго!» Пілат сказаў ім: вазьміце Яго вы і ўкрыжуйце, бо я не знаходжу ў Ім ніякай віны. Юдэі адказалі Яму: у нас ёсць закон, і паводле нашага закону Ён павінен памерці, бо зрабіў Сябе Сынам Божым. Таму Пілат, пачуўшы гэтае слова, яшчэ больш спалохаўся і зноў увайшоў у прэторыю, і сказаў Езусу: адкуль Ты? Але Езус не адказаў яму. Тады Пілат сказаў Яму: Ты не да мяне гаворыш? Хіба Ты не ведаеш, што я маю ўладу ўкрыжаваць Цябе і ўладу адпусціць Цябе?» Езус адказаў: Ты не мог бы мець ніякай улады нада Мною, калі б яна не была дадзена табе звыш. Таму большы грэх мае той, хто выдаў Мяне табе». З таго часу Пілат імкнуўся вызваліць Яго, але Юдэі крычалі, кажучы: «Калі адпусціш Яго, ты не сябар цэзару». Хто робіць сябе каралём, той выступае супраць цэзара». Пілат, пачуўшы гэтыя словы, вывеў Езуса і сеў на судовым месцы на месцы, якое завецца Брук, а па-габрэйску Габата. Быў жа дзень падрыхтоўкі да Пасхі, каля шостай гадзіны. І сказаў Юдэям: вось Цар ваш! Але яны закрычалі: Прэч Яго! Укрыжуй Яго!» Сказаў ім Пілат: Цара вашага ўкрыжаваць? Першасвятары адказалі: Няма ў нас цара, акрамя кесара!» (Ян 19: 1-15)
Пра Ісуса таксама прарочылі ва ўсіх Псалмах; гэтыя псальмы называюцца месіянскімі псальмамі. У наступных псальмах гаворыцца аб адкіданні Езуса як габрэямі, так і язычнікамі: «Ворагі мае ліхасловяць пра мяне: калі ён памрэ і імя ягонае загіне?» (Псальма 41: 5); «Увесь дзень яны перакручваюць мае словы; усе іх думкі супроць мяне на зло».(Псальма 56: 5); «Чужым я стаў для братоў маіх і чужым для дзяцей маці». (Псальма 69: 8); «Камень, які адкінулі будаўнікі, стаў вуглавым каменем. Гэта было ад Госпада; гэта дзіўна ў нашых вачах». (Псальма 118: 22-23) Евангелле ад Мацвея дадаткова ілюструе жорсткасць, якой быў падвергнуты Ісус - «Тады салдаты правіцеля завялі Езуса ў прэторыю і сабралі вакол Яго ўвесь гарнізон. І яны распранулі Яго і апранулі на Яго пурпуровую вопратку. Скруціўшы вянок з церняў, усклалі Яму на галаву, а ў правую руку - трысціну. І схілілі перад Ім калені і кпілі з Яго, кажучы: "Вітай, Кароль Юдэйскі!" Тады плявалі на Яго, бралі трысціну і білі Яго па галаве». (Мэцью 27: 27-30)
Ахвяра Езуса адкрыла шлях да вечнага збаўлення кожнаму, хто прыйдзе да Яго з верай. Хаця габрэйскія рэлігійныя лідэры адкінулі свайго Караля, Езус працягвае любіць Свой народ. Аднойчы ён вернецца як Кароль каралёў і Пан над уладарамі. Разгледзім наступныя словы Ісаі - «Слухайце Мяне, о берагі, і сцеражыцеся, народы здалёк! Госпад паклікаў Мяне з улоньня; з матрыцы Маёй маці Ён згадаў імя Маё. І Ён зрабіў вусны Мае, як востры меч; у ценю рукі Сваёй Ён схаваў Мяне і зрабіў Мяне паліраваным стрыжнем; у сагайдзе Сваім Ён схаваў Мяне.»…Так кажа Гасподзь, Адкупіцель Ізраіля, Сьвяты іхні, таму, кім пагарджаюць людзі, таму, кім ненавідзіць народ, да Слугі валадараў: каралі ўбачаць і паўстануць, князі таксама пакланяцца Госпаду, вернаму, Сьвятому Ізраілеваму, і Ён выбраў Цябе.»…«Нават палонныя моцных будуць узятыя, і здабыча страшных вызвалена; бо Я буду спрачацца з тым, хто спрачаецца з вамі, і выратую дзяцей вашых. Тых, што прыгнятаюць вас, буду карміць іхнім целам, і яны будуць напівацца сваёй крывёю, як салодкім віном. Усякая плоць спазнае, што Я, Гасподзь, Збаўца твой і Адкупіцель твой, Моцны Якаў». (Isaiah 49)
