آیا ما به مسیح اعتماد خواهیم کرد؟ یا توهین به روح فیض؟
نویسنده عبرانیان همچنین هشدار داد، «زیرا اگر پس از دریافت معرفت حقیقت، عمداً گناه کنیم، دیگر قربانی برای گناهان باقی نمی‌ماند، بلکه انتظار ترسناکی از داوری و خشم آتشینی که دشمنان را می‌بلعد. هر کس شریعت موسی را رد کرده باشد به شهادت دو یا سه شاهد بدون رحم می میرد. آیا فکر می کنید از چه مجازاتی بدتر، آیا کسی که پسر خدا را زیر پا گذاشته، خون عهدی را که به موجب آن او را تقدیس کرده است، و به روح فیض توهین کرده، شایسته شمرده می شود؟» (عبرانیان 10: 26-29)
بر اساس عهد عتیق، یهودیان موظف بودند برای گناهان خود قربانی قربانی کنند. نویسنده کتاب عبرانیان در تلاش است تا به یهودیان نشان دهد که عهد عتیق توسط مسیح محقق شده است. پس از مرگ مسیح دیگر هیچ الزامی برای قربانی کردن حیوانات وجود نداشت. احکام عهد عتیق فقط «انواع» یا الگوهایی از واقعیت بودند که از طریق مسیح به وجود می آمدند.
نویسنده عبرانیان نوشت "اما مسیح به عنوان كاهن اعظم چیزهای خوب آینده آمد ، با خیمه بزرگتر و كامل تر كه با دست ساخته نشده است ، یعنی از این آفرینش نیست. نه با خون بزها و گوساله ها ، بلکه با خون خود ، یک بار برای همیشه وارد مقدس ترین مکان شد و فدیه ابدی به دست آورد. " (عبرانیان 9: 11-12) عیسی آخرین و کامل قربانی عهد عتیق بود. دیگر نیازی به قربانی بز و گوساله نبود.
از این آیات بیشتر می آموزیم «زیرا اگر خون گاوها و بزها و خاکستر تلیسه که نجس را می‌پاشند، برای تطهیر جسم تقدیس می‌کند، چقدر بیشتر خون مسیح که به‌واسطه روح ابدی خود را بی‌عیب به خدا تقدیم کرد، پاک خواهد شد. وجدان شما از مرده برای خدمت به خدای زنده عمل می کند؟» (عبرانیان 9: 13-14) ما هم یاد می گیریم"زیرا قانون، داشتن سایه ای از چیزهای خوب آینده، و نه تصویری از چیزها، هرگز نمی تواند با همین قربانی هایی که پیوسته سال به سال ارائه می کنند، کسانی را که به آنها نزدیک می شوند کامل کند." (عبرانیان 10: 1) قربانی های عهد عتیق فقط گناهان مردم را «پوشانده» می کند. آنها را به طور کامل حذف نکردند.
بیش از 600 سال قبل از تولد عیسی، ارمیا نبی در مورد عهد جدید نوشت: خداوند می‌گوید: «اینک روزهایی می‌آیند که با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهد جدیدی خواهم بست – نه بر اساس عهدی که با پدران ایشان در روزی که ایشان را گرفتم بستم. خداوند می‌گوید، دستی که ایشان را از سرزمین مصر بیرون می‌آورم، عهد من را که شکستند، هر چند من برای ایشان شوهر بودم. خداوند می‌گوید، اما این عهدی است که پس از آن روزها با خاندان اسرائیل خواهم بست. و من خدای آنها خواهم بود و آنها قوم من خواهند بود. دیگر هر کس به همسایه خود و هر کس برادر خود را تعلیم ندهد و بگوید: "خداوند را بشناسید" زیرا خداوند می گوید که همه مرا خواهند شناخت، از کوچکترین تا بزرگترشان. زیرا گناه ایشان را خواهم بخشید و گناه ایشان را دیگر به خاطر نخواهم آورد.» (ارمیا 31: 31-34)
سی اسکافیلد در مورد میثاق جدید نوشت، «عهد جدید بر قربانی مسیح استوار است و برکت ابدی را، تحت عهد ابراهیمی، برای همه ایمانداران تضمین می‌کند. مطلقاً بدون قید و شرط است و چون هیچ مسئولیتی بر عهده انسان نیست، قطعی و غیر قابل برگشت است.»
نویسنده عبرانیان در آیات فوق به یهودیان هشدار می‌داد که درباره عیسی حقیقت گفته شده است و تا آخر راه به ایمان نجات‌بخش به او نرسیده‌اند. برای آنها این است که به کاری که عیسی در مرگ کفاره خود برای آنها انجام داد اعتماد کنند یا به خاطر گناهانشان محاکمه شوند. آنها می‌توانستند لباس «عدالت مسیح» را بپوشند، یا در اعمال خود و عدالت خود باقی بمانند که هرگز کافی نیست. به یک معنا، اگر آنها عیسی را طرد می کردند، پسر خدا را زیر پاهای خود «لگدمال می کردند». آنها همچنین در مورد خون عهد جدید (خون مسیح) هستند، یک چیز رایج، بدون احترام به قربانی عیسی برای آنچه واقعا بود.
امروز برای ما هم همینطور است. یا به عدالت و اعمال نیک خود برای رضایت خداوند اعتماد کنیم. یا به کاری که عیسی برای ما انجام داده اعتماد داریم. خدا آمد و جانش را برای ما داد. آیا به او و خیر او اعتماد خواهیم کرد و اراده و جان خود را به او تسلیم خواهیم کرد؟