An diùlt sinn Iosa, no an diùlt sinn sinn fhìn?
Bhrath Iudas Iosa a thug Iosa an grèim - “An uairsin chuir saighdearan agus an caiptean agus oifigearan nan Iùdhaich an grèim air Ìosa agus cheangail iad e. Agus thug iad air falbh e gu Annas an toiseach, oir b ’esan athair-cèile Caiphas a bha na àrd-shagart a’ bhliadhna sin. A-nis b ’e Caiphas a chomhairlich dha na h-Iùdhaich gu robh e iomchaidh gum bàsaicheadh aon duine airson nan daoine. Agus lean Sìm Peadar Iosa, agus mar sin rinn deisciobal eile. A-nis bha an deisciobal sin aithnichte don àrd-shagart, agus chaidh e còmhla ri Ìosa a-steach do chùirt an àrd-shagairt. Ach sheas Peadar aig an doras a-muigh. An uairsin chaidh an deisciobal eile, a bha eòlach air an àrd-shagart, a-mach agus bhruidhinn e rithe a bha a ’cumail an dorais, agus a thug a-steach Peadar. An uairsin thuirt an nighean searbhanta a chùm an doras ri Peadar,‘ Chan eil thu cuideachd mar aon de na daoine seo. deisciobail, a bheil thu? ' Thuirt e, 'Chan eil mi.' A-nis sheas na searbhantan agus na h-oifigearan a rinn teine gual an sin, oir bha e fuar, agus bhlàthaich iad iad fhèin. Agus sheas Peadar còmhla riutha agus bhlàthaich e e fhèin. An uairsin dh ’fhaighnich an t-àrd-shagart Iosa mu a dheisciobail agus a theagasg. Fhreagair Ìosa e, ‘Bhruidhinn mi gu fosgailte ris an t-saoghal. Bha mi an-còmhnaidh a ’teagasg anns na sionagogan agus anns an teampall, far am bi na h-Iùdhaich an-còmhnaidh a’ coinneachadh, agus ann an dìomhaireachd cha tuirt mi dad. Carson a dh ’iarras tu orm? Faighnich don fheadhainn a chuala mi na thuirt mi riutha. Gu dearbh tha fios aca dè a thuirt mi. ' Agus nuair a bha e air na rudan sin a ràdh, bhuail fear de na h-oifigearan a bha na sheasamh Iosa le pailme a làmh, ag ràdh, ‘A bheil thu a’ freagairt an àrd-shagairt mar sin? ' Fhreagair Iosa e, ‘Ma bhruidhinn mi olc, thoir fianais air an olc; ach ma tha, carson a tha thu gam bhualadh? ' An uairsin chuir Annas e ceangailte ri Caiphas an àrd-shagart. A-nis sheas Sìm Peadar agus bhlàthaich e e fhèin. Mar sin thuirt iad ris, 'Chan eil thu cuideachd mar aon de a dheisciobail, a bheil thu?' Chaidh e às àicheadh agus thuirt e, 'Chan eil mi!' Thuirt aon de sheirbheisich an àrd-shagairt, a bha càirdeach dha leis an do chuir a chluas Peadar dheth, ‘Nach fhaca mi thu sa ghàrradh còmhla ris? ' Chaidh Peadar às àicheadh a-rithist; agus anns a ’bhad ghairm ròc.” (John 18: 12-27)
Bha Iosa air ro-innse an dà chuid a bhrath agus mar a dhiùlt Peadar e - “Thuirt Sìm Peadar ris,“ A Thighearna, càit a bheil thu a ’dol? Fhreagair Ìosa e, ‘Far a bheil mi a’ dol chan urrainn dhut mo leantainn a-nis, ach leanaidh tu mise às deidh sin. ' Thuirt Peadar ris, ‘A Thighearna, carson nach urrainn dhomh do leantainn a-nis? Cuiridh mi sìos mo bheatha air do sgàth. ' Fhreagair Ìosa e, ‘An cuir thu do bheatha sìos air mo sgàth-sa? Gu deimhinn, tha mi ag ràdh ribh, nach èigh an ròc gus an do dhiùlt thu mi trì tursan. '” (John 13: 36-38)
Dè a bheir oirnn a bhith a ’diùltadh Iosa mar a rinn Peadar? Gun teagamh, nuair a chaidh Peadar às àicheadh Iosa, is dòcha gu robh cosgais Pheadair ga chomharrachadh fhèin le Ìosa glè mhòr. Is dòcha gu robh Peadar den bheachd gun deidheadh a chur an grèim agus a mharbhadh nam biodh e air a bhith onarach mu bhith mar aon de dheisciobail Ìosa. Dè bhios gar cumail bho bhith gar comharrachadh fhèin le Ìosa? A bheil a ’chosgais dìreach ro àrd airson ar pàigheadh? Am b ’fheàrr leinn siubhal air rathad nas fhasa?
Beachdaich air na sgrìobh Warren Wiersbe - “Cho luath‘ s a nì sinn ceangal ri Iosa Crìosd agus nuair a dh ’aidich sinn e, tha sinn mar phàirt de chogadh. Cha do thòisich sinn an cogadh; Dh ’ainmich Dia cogadh air Satan (Gen. 3: 15)… Is e an aon dòigh anns an urrainn do chreidmheach teicheadh bho chòmhstri ach a bhith a’ diùltadh Crìosd agus a ’toirt buaidh air an fhianais aige, agus bhiodh seo na pheacadh. An uairsin bhiodh an creidmheach a ’cogadh ri Dia agus leis fhèin. Bidh sinn mì-thuigse agus geur-leanmhainn eadhon leis an fheadhainn as fhaisge oirnn, ach chan fhaod sinn leigeil le seo buaidh a thoirt air an fhianais againn. Tha e cudromach gum bi sinn a ’fulang air sgàth Ìosa, agus air sgàth fìreantachd, agus chan ann air sgàth gu bheil sinn fhìn duilich a bhith a’ fuireach còmhla… Feumaidh gach creidmheach an co-dhùnadh a dhèanamh aon uair agus gu h-iomlan gus Crìosd a ghràdhachadh gu h-àrd agus a chrois a ghabhail agus Crìosd a leantainn… Chan eil ‘a’ chrois a ghiùlan ’a’ ciallachadh a bhith a ’cur prìne air ar lapel no a’ cur stiogair air a ’chàr againn. Tha e a ’ciallachadh a bhith ag aideachadh Crìosd agus a bhith umhail dha a dh’ aindeoin nàire agus fulangas. Tha e a ’ciallachadh a bhith a’ bàsachadh gu fèin-obrachail gach latha… Chan eil talamh meadhanach ann. Ma dhìonas sinn na h-ùidhean againn fhìn, bidh sinn air chall; ma gheibh sinn bàs gu fèin agus ma tha sinn beò airson na h-ùidhean aige, bidh sinn nar buannaichean. Leis gu bheil còmhstri spioradail do-sheachanta san t-saoghal seo, carson nach bàsaich thu gu fèin agus leigeil le Crìosd am blàr a bhuannachadh dhuinne agus annainn? Gu dearbh, tha an fhìor chogadh a-staigh - fèin-thoileachas an aghaidh ìobairt. ” (Siorruidh 33)
Às deidh aiseirigh Ìosa, chaidh co-chomann Pheadair leis a thoirt air ais. Dh ’fhaighnich Iosa do Pheadar trì tursan an robh gaol aige air. A ’chiad dà uair chleachd Iosa an gnìomhair Grèigeach agapao airson gràdh, a ’ciallachadh gràdh domhainn diadhaidh. An treas uair chleachd Iosa an gnìomhair Grèigeach Phileo, a ’ciallachadh gaol eadar caraidean. Fhreagair Peadar trì tursan leis a ’ghnìomhair Phileo. Anns an irioslachd aige, cha b ’urrainn do Pheadar freagairt a thoirt do sgrùdadh Ìosa le bhith a’ cleachdadh am facal nas làidire airson gaol - agapao. Bha fios aig Peadar gu robh e dèidheil air Ìosa, ach bha e a-nis nas mothachail air na laigsean aige fhèin. Chuir Dia fòcas air Peadar air a ’mhinistrealachd le bhith ag innse do Phàdraig - 'beathaich mo chaoraich.'
Le bhith gar ceangal fhèin ri Iosa thig diùltadh agus geur-leanmhainn, ach tha neart Dhè gu leòr airson ar toirt troimhe!
GOIREASAN:
Wiersbe, Warren W., Aithris a ’Bhìobaill Wiersbe. Springs Colorado: David C. Cook, 2007.
