Na wie soek jy?
Maria Magdalena is na die graf waar Jesus na sy kruisiging geplaas is. Nadat sy besef het dat sy liggaam nie daar is nie, hardloop sy en vertel die ander dissipels. Nadat hulle by die graf gekom het en gesien het dat Jesus se liggaam nie daar was nie, het hulle na hul huise teruggekeer. Johannes se evangelieverslag vertel wat daarna gebeur het - 'Maar Maria het buite by die graf gestaan en huil, en terwyl sy ween, het sy neergebuig en na die graf gekyk. En sy sien twee engele in wit sit, die een aan die hoof en die ander aan die voete, waar die liggaam van Jesus gelê het. Toe sê hulle vir haar: Vrou, waarom ween jy? Sy antwoord hulle: Omdat hulle my Here weggeneem het, weet ek nie waar hulle Hom neergelê het nie. ' En nadat sy dit gesê het, draai sy om en sien Jesus daar staan en weet nie dat dit Jesus is nie. Jesus sê vir haar: 'Vrou, waarom huil jy? Na wie soek jy? ' Sy het gedink dat hy die tuinier was, en vir Hom gesê: Meneer, as U Hom weggevoer het, vertel my waar U Hom neergelê het, en ek sal Hom wegneem. Jesus sê vir haar: 'Maria!' Sy draai om en sê vir Hom: 'Rabboni!' (Dit wil sê, Meester). Jesus antwoord haar: Hou nie aan My vas nie, want Ek het nog nie opgevaar na my Vader nie; maar gaan na my broers en sê vir hulle: Ek vaar op na my Vader en u Vader en na my God en u God. Maria Magdalena het gekom en die dissipels vertel dat sy die Here gesien het en dat Hy hierdie dinge met haar gespreek het. ” (John 20: 11-18) Veertig dae lank tussen Jesus se opstanding en hemelvaart verskyn Hy aan sy volgelinge by tien verskillende geleenthede, waarvan die eerste keer aan Maria Magdalena verskyn het. Sy was een van sy volgelinge nadat Hy sewe demone uit haar gedryf het.
Op die dag van sy opstanding verskyn Hy ook aan twee dissipels wat op pad was na 'n dorpie met die naam Emmaus. Aanvanklik het hulle nie besef dat dit Jesus was wat saam met hulle geloop het nie. Jesus het hulle gevra: '' Watter soort gesprekke voer u met mekaar as u loop en hartseer is? '' (Luke 24: 17). Hulle vertel toe vir Jesus wat in Jerusalem gebeur het, hoe 'Jesus van Nasaret', 'n 'profeet' wat magtig is in daad en woord voordat God deur die owerpriesters en heersers oorgelewer is en tot die dood veroordeel en gekruisig is. Hulle het gesê dat hulle hoop dat dit hierdie Jesus van Nasaret is wat Israel gaan verlos. Hulle het aan Jesus vertel hoe die vroue Jesus se graf leeg gevind het en deur engele aan hulle gesê is dat Hy lewe.
Toe ontmoet Jesus hulle met 'n sagte bestraffing - 'O o dwase en traag om te glo in alles wat die profete gespreek het! Moes die Christus nie hierdie dinge ly en in sy heerlikheid ingaan nie? '” (Luke 24: 25-26) Lukas se evangelieverslag vertel ons verder wat Jesus volgende gedoen het - 'En by Moses en al die profete begin Hy hulle in die hele Skrif die dinge rakende Homself uitlê.' (Luke 24: 27) Jesus het die 'ontbrekende stukke' vir hulle bymekaargebring. Tot op daardie tydstip het hulle nog nie die verband gelê oor hoe Jesus vervul wat in die Ou Testament voorspel is nie. Nadat Jesus hulle geleer het, geseën en brood gebreek het, het hulle na Jerusalem teruggekeer. Hulle het by die ander apostels en dissipels aangesluit en hulle vertel wat gebeur het. Jesus verskyn toe aan almal en sê vir hulle: '' Vrede vir jou ... waarom is jy bekommerd? En waarom ontstaan daar twyfel in u harte? Kyk na my hande en my voete dat dit Ek self is. Hanteer My en kyk, want 'n gees het geen vlees en bene soos Ek sien nie. '' (Luke 24: 36-39) Hy sê toe vir hulle: '' Dit is die woorde wat Ek tot u gespreek het toe ek nog by u was, sodat alle dinge moet vervul word wat geskrywe is in die Wet van Moses en die Profete en die Psalms aangaande My. ' En Hy het hulle begrip geopen, sodat hulle die Skrifte kon verstaan. ” (Luke 24: 44-45)
Jesus Christus bring die Ou Testament en die Nuwe Testament saam. Hy is die waarheid waaroor daar in die Ou Testament geprofeteer is, en sy geboorte, lewe, bediening, dood en opstanding wat in die Nuwe Testament geopenbaar is, is 'n vervulling van wat in die Ou Testament voorspel is.
Dikwels neem valse profete mense terug na die Ou Testament en probeer mense onder verskillende dele van Moses se wet, wat in Christus vervul is, plaas. In plaas daarvan om op Jesus en Sy genade te fokus, beweer hulle dat hulle 'n nuwe manier tot redding gevind het; kombineer dikwels genade met werke. Daar is dwarsdeur die Nuwe Testament waarskuwings hieroor. Dink aan Paulus se sterk teregwysing aan die Galasiërs wat in hierdie dwaling verval het - 'O, dwase Galasiërs! Wie het jou betower dat jy nie die waarheid moet gehoorsaam nie, voor wie se oë Jesus Christus duidelik as gekruisig onder jou uitgebeeld is? Dit wil ek net by u leer: het u die Gees ontvang deur die werke van die wet of deur die verhoor van die geloof? ' (Galasiërs 3: 1-2) Valse profete verdraai ook die waarheid oor Jesus Christus self. Dit is die fout waarmee Paulus die Kolossense behandel het. Hierdie fout het later ontwikkel in die dwaalleer genaamd Gnostisisme. Dit het geleer dat Jesus ondergeskik was aan die Godheid, en dit het sy verlossingswerk onderwaardeer. Dit het Jesus 'n 'mindere' wese as God gemaak; hoewel die Nuwe Testament duidelik leer dat Jesus volkome mens en volkome God was. Dit is die fout wat vandag in die Mormonisme gevind word. Jehovah se Getuies ontken ook die goddelikheid van Jesus en leer dat Jesus die Seun van God was, maar nie volkome God nie. Op die dwaling van die Kolossense reageer Paulus met die volgende toeligting oor Jesus: 'Hy is die beeld van die onsienlike God, die eersgeborene van die ganse skepping. Want deur Hom is alle dinge geskep wat in die hemel en op die aarde is, sigbaar en onsigbaar, hetsy trone of heerskappye of owerhede of magte. Alle dinge is deur Hom en vir Hom geskep. En Hy is voor alle dinge, en in Hom bestaan alle dinge. En Hy is die hoof van die liggaam, die kerk, wat die begin is, die eersgeborene uit die dode, sodat Hy in alles die voorrang kan hê. Want dit het die Vader behaag dat alle volheid in Hom sou woon. En deur Hom alle dinge met Homself te versoen, deur Hom, of dit op aarde of in die hemel is, wat vrede gemaak het deur die bloed van sy kruis. ” (Kolossense 1: 15-20)
