Hawwe jo jo hert ferhurde, of leauwe jo?
De skriuwer fan Hebreeërs fertelde de Hebreeërs mei moed "Hjoed, as jo Syn stim hearre, ferhurd jo hert dan net lykas yn 'e reboelje." Hy folge doe ferskate fragen op - "Hwent wa hat, nei't er heard hat, reboelje? Wisten it net allegear dy't út Egypte kamen, laat troch Mozes? No mei wa wie Hy fjirtich jier lilk? Wie it net mei dejingen dy't sûndige, waans liken yn 'e woastenije foelen? En oan wa swarde Hy dat se net yn syn rêst komme soene, mar oan dejingen dy't net harke? " (Hebreeërs 3: 15-18) Hy beslút dan - "Dat wy sjogge dat se net koene yngean fanwegen ongeloof." (Hebreeërs 3: 19)
God hie Mozes ferteld - "... Ik haw grif de ûnderdrukking sjoen fan myn folk dy't yn Egypte is, en har gerop heard fanwegen har taakmasters, want ik ken har fertriet. Dat ik bin delkommen om se te rêden út 'e hân fan' e Egyptners en har út dat lân op te bringen nei in goed en grut lân, nei in lân dat streamt fan molke en huning ... " (Eksodus 3: 7-8)
Neidat de Israeliten lykwols waarden befrijd fan slavernij yn Egypte, begûnen se te klagen. Se klagen dat de soldaten fan Farao se soene deadzje; dus, God dielde de Reade See. Se wisten net wat se drinke soene; dus, God levere wetter foar har. Se tochten dat se fan honger stjerre soene; sa stjoerde God manna foar har om te iten. Se woene fleis ite; sa stjoerde God kwartels.
God fertelde Mozes by Kadesesh Barnea - "Stjoer manlju om it lân Kanaän te bespionearjen, dat ik de bern fan Israel jou ..." (Num. 13: 2a) Doe fertelde Mozes de manlju “... Gean dizze kant op yn it Suden, en gean op nei de bergen, en sjoch hoe't it lân is: oft de minsken dy't dêryn wenje sterk of swak binne, min of folle; oft it lân dêr't se yn wenje goed of min is; oft de stêden dy't se bewenne binne as kampen as bolwurken binne; oft it lân ryk of earm is; en oft d'r bosken binne of net. Wês moedich. En bring wat fan 'e frucht fan it lân. ” (Num. 13:17-20)
It wie in fruchtber lân! Doe't se yn 'e Fallei fan Eskol kamen, kapten se in tûke mei ien tros druven, dy't sa grut wie dat se troch twa manlju op in peal moasten wurde droegen.
De spionnen melden Mozes dat it folk yn it lân sterk wie, en dat de stêden fersterke en grut wiene. Kaleb stelde de Israëliten foar om fuortendaliks op te gean en it lân yn besit te nimmen, mar de oare spionnen seine: 'Wy kinne net tsjin it folk op, om't se sterker binne as wy.' Se fertelden it folk dat it lân in lân wie 'dat syn bewenners ferslacht', en dat guon fan 'e manlju reuzen wiene.
Yn ûnleauwe klagen de Israeliten Mozes en Aäron - "As wy mar stoarn wiene yn it lân Egypte! Of as wy mar yn dizze wyldernis stoarn wiene! Wêrom hat de Heare ús nei dit lân brocht om troch it swurd te fallen, dat ús froulju en bern slachtoffer wurde soene? Soe it net better wêze dat wy weromgean nei Egypte? " (Num. 14:2b-3)
Se hiene Gods trochgeande foarsjenning foar har meimakke nei't se út Egyptyske slavernij waarden laat, mar leauden net dat God har feilich koe meinimme yn it Beloofde Lân.
Krekt sa't de Israeliten net leauden dat God se feilich yn it Beloofde Lân liede koe, liede wy ússels yn in ivichheid sûnder God as wy net leauwe dat it offer fan Jezus genôch is om ús ivige ferlossing te fertsjinjen.
Paulus skreau yn Romeinen - "Bruorren, myn hertstocht en gebed ta God foar Israel is dat se wurde bewarre. Want ik tsjûgje se dat se in iver foar God hawwe, mar net neffens kennis. Hwent hja binne ûnkundich oer Gods gerjuchtichheit, en siikje har eigen gerjochtichheit to festigjen, hawwe har net oan 'e gerjuchtichheit fan God ûnderworpen. Hwent Christus is de ein fan 'e wet ta gerjochtichheit foar elkenien dy't leaut. Want Mozes skriuwt oer de gerjochtigheid dy't út 'e wet is:' De man dy't dy dingen docht, sil derfan libje. ' Mar de gerjochtichheid fan it leauwe sprekt op dizze manier: 'Sis net yn jo hert: Wa sil opkomme nei de himel?' (dat is, om Kristus fan boppen del te bringen) of: 'Wa sil yn' e ôfgrûn delkomme? ' (dat is om Christus út 'e deaden op te bringen). Mar wat seit it? It wurd is by jo, yn jo mûle en yn jo hert '(dat is it wurd fan it leauwe dat wy preekje): dat as jo mei jo mûle de Heare Jezus belide en yn jo hert leauwe dat God Him opwekke hat út' e deaden , jo sille wurde bewarre. Hwent mei it hert leaut men oan gerjuchtichheit, en mei de mûle wurdt bikend makke ta heil. Want de Skrift seit: 'Wa't yn Him leaut, sil net beskamme wurde.' Hwant d'r is gjin ûnderskie tusken Joad en Gryksk, hwant deselde Heare is ryk foar allegear dy't Him oanroppe. Want 'wa't de namme fan' e Heare oanropt, sil behâlden wurde. '" (Romeinen 10: 1-13)