…Ale ten Człowiek…

…Ale ten Człowiek…

Pisarz Listu do Hebrajczyków nadal odróżnia stare przymierze od nowego przymierza – „Wcześniej mówiąc: 'Ofiary i ofiary, całopaleń i ofiar za grzech, których nie chciałeś ani nie miałeś z nich upodobania' (które są składane zgodnie z prawem), następnie powiedział: 'Oto przychodzę, aby czynić Twoje wola, o Boże. Zabiera pierwszego, aby ustanowić drugi. Dzięki tej woli zostaliśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. I każdy kapłan stoi codziennie, służąc i składając wielokrotnie te same ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić grzechów. Ale ten Człowiek, po złożeniu jednej ofiary za grzechy na zawsze, zasiadł po prawicy Boga, czekając, aż Jego wrogowie staną się Jego podnóżkiem. Albowiem jedną ofiarą udoskonalił na zawsze tych, którzy mają być uświęceni”. (Hebrajczyków 10: 8-14)

Powyższe wersety zaczyna się od cytowania przez pisarza Listu do Hebrajczyków Psalm 40:6-8 - „Ofiary i ofiary nie chciałeś; moje uszy otworzyłeś. całopalenia i ofiary za grzech nie żądałeś. Wtedy powiedziałem: „Oto przychodzę; w zwoju księgi napisano o mnie. Cieszę się, że mogę pełnić Twoją wolę, o mój Boże, a Twoje prawo jest w moim sercu'”. Bóg usunął stare przymierze prawa z jego nieustannym systemem ofiar i zastąpił je nowym przymierzem łaski, które stało się skuteczne poprzez ofiarę Jezus Chrystus. Paweł nauczał Filipian – „Niech ten umysł będzie w was, który był także w Chrystusie Jezusie, który będąc w postaci Bożej, nie uważał rabunku za równe Bogu, ale pozbawił się reputacji, przyjmując postać sługi, i przychodzący na podobieństwo ludzi. A będąc znalezionym z wyglądu jako człowiek, uniżył się i stał się posłuszny aż do śmierci, nawet śmierci krzyżowej". (Phil. 2: 5–8)

Jeśli ufasz, że potrafisz żyć zgodnie z religijnym systemem praw, zastanów się, co Jezus dla ciebie zrobił. Oddał swoje życie, aby zapłacić za twoje grzechy. Nie ma nic pomiędzy. Albo ufasz zasługom Jezusa Chrystusa, albo własnej sprawiedliwości. Jako upadłe stworzenia wszyscy nie jesteśmy w stanie. Wszyscy potrzebujemy niezasłużonej Bożej łaski, tylko Jego łaski.

„Dzięki tej woli”, zgodnie z wolą Chrystusa, wierzący zostali „uświęceni”, „uświęceni” lub oddzieleni od grzechu dla Boga. Paweł nauczał Efezjan: „Tak więc mówię i oświadczam w Panu, abyście już więcej nie postępowali tak, jak inni poganie postępują w próżności swego umysłu, mając zaciemniony rozum, będąc odsuniętymi od życia Bożego z powodu ignorancja, która jest w nich, z powodu ślepoty ich serc; którzy będąc przestarzałymi, oddali się rozpuście, aby z chciwością czynić wszelkie nieczystości. Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa, jeśli rzeczywiście Go posłuchaliście i byliście przez Niego pouczeni, jak prawda jest w Jezusie, że odkładacie w swoim poprzednim postępowaniu starca, który psuje się pod wpływem zwodniczych pożądliwości, i odnowić się w duchu swego umysłu i przyoblec się w nowego człowieka, który został stworzony według Boga w prawdziwej sprawiedliwości i świętości”. (Eph. 4: 17–24)

Nieustanne ofiary ze zwierząt, które składali kapłani Starego Testamentu, jedynie „zakrywały” grzech; nie zabrali jej. Ofiara, którą Jezus złożył dla nas, ma moc całkowitego usunięcia grzechu. Chrystus siedzi teraz po prawicy Boga, wstawiając się za nami – „Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez Niego przychodzą do Boga, ponieważ żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi. Albowiem pasował nam taki Najwyższy Kapłan, który jest święty, niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników i stał się wyższy niż niebiosa; który nie potrzebuje codziennie, jak ci arcykapłani, składania ofiar, najpierw za własne grzechy, a potem za grzechy ludu, gdyż uczynił to raz na zawsze, kiedy ofiarował samego siebie. Albowiem Prawo ustanawia na arcykapłanów ludzi, którzy mają słabości, ale słowo przysięgi, które przyszło po Prawie, powołuje Syna, który został udoskonalony na wieki”. (Hebrajczyków 7: 25-28)