Czy wyszedłeś z cienia prawa do rzeczywistości Nowego Testamentu łaski?

Czy wyszedłeś z cienia prawa do rzeczywistości Nowego Testamentu łaski?

Pisarz Listu do Hebrajczyków nadal rozróżnia Nowe Przymierze (Nowy Testament) od Starego Przymierza (Stary Testament) – „Albowiem zakon, mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nigdy nie może przez te same ofiary, które składają rok po roku, uczynić tych, którzy zbliżają się do doskonałości. Czy wtedy nie przestaliby być ofiarowani? Albowiem czciciele, raz oczyszczeni, nie będą mieli więcej świadomości grzechów. Ale w tych ofiarach co roku jest przypomnienie grzechów. Nie jest bowiem możliwe, aby krew wołów i kozłów mogła zgładzić grzechy. Dlatego, kiedy przyszedł na świat, powiedział: „Ofiary i daru nie chciałeś, ale przygotowałeś dla Mnie ciało. W całopaleniach i ofiarach za grzech nie miałeś upodobania. Wtedy powiedziałem: „Oto przyszedłem – w tomie księgi napisano o mnie – aby pełnić Twoją wolę, o Boże”. (Hebrajczyków 10: 1-7)

Termin „cień” powyżej odnosi się do „bladego odbicia”. Prawo nie objawiło Chrystusa, ujawniło naszą potrzebę Chrystusa.

Prawo nigdy nie miało zapewnić zbawienia. Prawo zwiększyło potrzebę Tego, który przyjdzie i wypełni prawo. Uczymy się od Rzymian – „Dlatego z uczynków zakonu żadne ciało nie będzie usprawiedliwione w Jego oczach, bo przez zakon jest poznanie grzechu”. (Rzymian 3: 20)

Nikt nie został uczyniony „doskonałym” lub kompletnym pod Starym Przymierzem (Stary Testament). Doskonałość lub dopełnienie naszego zbawienia, uświęcenia i odkupienia można znaleźć tylko w Jezusie Chrystusie. W Starym Przymierzu nie było możliwości wejścia do Bożej obecności.

Ciągła potrzeba krwawych ofiar ze zwierząt pod Starym Przymierzem ujawniła, że ​​te ofiary nigdy nie mogą usunąć grzechu. Tylko pod Nowym Przymierzem (Nowym Testamentem) grzech zostanie usunięty, ponieważ Bóg nie będzie już pamiętał naszych grzechów.

Stare Przymierze (Stary Testament) było przygotowaniem do przyjścia Jezusa na świat. Ujawniał, jak poważny był grzech, wymagający ciągłego przelewania krwi zwierząt. Ujawnił również, jak święty był Bóg. Aby Bóg mógł wejść do społeczności ze swoim ludem, musiała nastąpić doskonała ofiara.

Pisarz Listu do Hebrajczyków cytowany powyżej z Psalmu 40, psalmu mesjańskiego. Jezus potrzebował ciała, aby mógł ofiarować samego siebie jako naszą wieczną ofiarę za grzech.

Wielu Hebrajczyków odrzuciło Jezusa. Jan napisał – „Przyszedł do swoich, a Jego własni Go nie przyjęli. A tym, którzy Go przyjęli, tym dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w Jego imię, którzy urodzili się nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli człowieka, ale od Boga. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas, a my widzieliśmy Jego chwałę, chwałę jednorodzonego Ojca, pełnego łaski i prawdy”. (John 1: 11-14)

Jezus przyniósł światu łaskę i prawdę – „Albowiem prawo zostało nadane przez Mojżesza, ale łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa”. (Jana 1: 17)

Scofield pisze „Łaska jest 'życzliwością i miłością Boga, naszego Zbawiciela... nie przez uczynki sprawiedliwości, które uczyniliśmy... usprawiedliwieni Jego łaską'. Łaska jako zasada jest więc przeciwstawiona prawu, zgodnie z którym Bóg żąda od ludzi sprawiedliwości, tak jak pod łaską daje ludziom sprawiedliwość. Prawo jest związane z Mojżeszem i uczynkami; łaskę z Chrystusem i wiarą. Zgodnie z prawem posłuszeństwu towarzyszą błogosławieństwa; łaska obdarza błogosławieństwami jako darmowy dar. W pełni łaska rozpoczęła się od służby Chrystusa, która obejmowała Jego śmierć i zmartwychwstanie, ponieważ przyszedł On umrzeć za grzeszników. W poprzedniej dyspensacji okazało się, że prawo jest bezsilne, aby zapewnić sprawiedliwość i życie grzesznemu rodzajowi. Przed krzyżem zbawienie człowieka odbywało się przez wiarę, opartą na zadość czyniącej ofierze Chrystusa, oczekiwaną przez Boga; teraz jest wyraźnie objawione, że zbawienie i sprawiedliwość otrzymuje się przez wiarę w ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela, a świętość życia i dobre uczynki są owocem zbawienia. Przed przyjściem Chrystusa istniała łaska, o czym świadczy zapewnienie ofiary za grzeszników. Różnica między dawnym wiekiem a obecnym wiekiem nie jest zatem kwestią braku łaski i jakiejś łaski, ale raczej tego, że dzisiaj panuje łaska, w tym sensie, że jedyna Istota, która ma prawo sądzić grzeszników, siedzi teraz na tron łaski, nie przypisując światu ich wykroczeń”. (Scofielda, 1451)

Referencje:

Scofield, CI The Scofield Study Bible. Nowy Jork: Oxford University Press, 2002.