Błogosławione Nowe Przymierze
Pisarz Listu do Hebrajczyków wyjaśnił wcześniej, w jaki sposób Jezus jest Pośrednikiem nowego przymierza (Nowego Testamentu), poprzez swoją śmierć dla odkupienia występków w ramach pierwszego przymierza, a następnie wyjaśnia: „Gdzie bowiem jest testament, musi być też z konieczności śmierć spadkodawcy. Bo testament obowiązuje po śmierci człowieka, ponieważ nie ma on żadnej mocy za życia spadkodawcy. Dlatego nawet pierwsze przymierze nie było poświęcone bez krwi. Gdy Mojżesz przekazał wszystkie przykazania zgodnie z Prawem całemu ludowi, wziął krew cieląt i kozłów z wodą, szkarłatną wełną i hizopem, pokropił zarówno samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: krew przymierza, które Bóg ci nakazał”. Następnie podobnie pokropił krwią zarówno przybytek, jak i wszystkie naczynia służby. A zgodnie z Prawem prawie wszystko jest oczyszczone krwią, a bez przelania krwi nie ma odpuszczenia”. (Hebrajczyków 9: 16-22)
Nowy Testament lub Nowe Przymierze można lepiej zrozumieć poprzez zrozumienie, czym było Stare Przymierze lub Stary Testament. Po tym, jak dzieci Izraela stały się niewolnikami w Egipcie, Bóg zapewnił wyzwoliciela (Mojżesza), ofiarę (baranka paschalnego) i cudowną moc wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu. Scofield pisze „W wyniku ich wykroczeń (Gal. 3:19) Izraelici zostali teraz objęci ścisłą dyscypliną prawa. Prawo naucza: (1) niesamowita świętość Boga (Wj 19:10-25); (2) ogromna grzeszność grzechu (Rzym. 7:13; 1Tym. 1:8-10); (3) konieczność posłuszeństwa (Jer. 7:23-24); (4) powszechność upadku człowieka (Rz 3:19-20); oraz (5) cud łaski Bożej w zapewnieniu drogi zbliżenia się do Niego przez figuralną ofiarę krwi, wyczekiwanie Zbawiciela, który stanie się Barankiem Bożym, aby zgładzić grzech świata (Jan 1:29). być świadkami Prawa i Proroków (Rzym. 3:21).”
Prawo nie zmieniło przepisów ani nie uchyliło obietnicy Bożej danej w przymierzu Abrahamowym. Nie została podana jako droga do życia (czyli środek usprawiedliwienia), ale jako zasada życia dla ludu już w przymierzu Abrahama i objętego krwawą ofiarą. Jednym z jej celów było wyjaśnienie, w jaki sposób czystość i świętość powinny „charakteryzować” życie ludu, którego prawo narodowe było jednocześnie prawem Bożym. Funkcją prawa były ograniczenia dyscyplinarne i korekta, aby trzymać Izrael w szachu dla ich własnego dobra, aż do przyjścia Chrystusa. Izrael źle zinterpretował cel prawa i szukał sprawiedliwości poprzez dobre uczynki i obrzędy, ostatecznie odrzucając własnego Mesjasza. (Leszczynska 113)
Scofield pisze dalej – „Przykazania były »służbą potępienia« i »śmierci«; obrzędy dawały arcykapłana przedstawiciela ludu u Pana; a w ofiarach przykrycie ich grzechów w oczekiwaniu na krzyż. Chrześcijanin nie podlega warunkowemu Mojżeszowemu przymierzu uczynków, zakonowi, ale bezwarunkowemu Nowemu Przymierzu łaski”. (Leszczynska 114)
Rzymianie tak cudownie uczą nas błogosławieństwa odkupienia przez krew Chrystusa – „Ale teraz objawia się sprawiedliwość Boża oprócz Prawa, będąc świadkiem Prawa i Proroków, nawet sprawiedliwość Boża, poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa, wszystkim wierzącym. Bo nie ma różnicy; wszyscy bowiem zgrzeszyli i nie mają chwały Bożej, będąc usprawiedliwieni Jego łaską poprzez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg przedstawił jako przebłaganie Swoją krwią, przez wiarę, aby okazać Swoją sprawiedliwość, ponieważ w Jego wyrozumiałość Bóg przeszedł nad grzechami, które zostały wcześniej popełnione, aby w chwili obecnej zademonstrować Swoją sprawiedliwość, aby był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa ”. (Rzymianie 3: 21-26) To jest ewangelia. Jest to dobra nowina o odkupieniu przez wiarę jedynie z łaski tylko w Chrystusie. Bóg nie daje nam tego, na co wszyscy zasługujemy – wiecznej śmierci, ale daje nam życie wieczne dzięki swojej łasce. Odkupienie przychodzi tylko przez krzyż, nie możemy nic do niego dodać.
Referencje:
Scofield, CI The Scofield Study Bible. Nowy Jork: Oxford University Press, 2002.
