Vertrouw je op je eigen gerechtigheid of op Gods gerechtigheid?
De schrijver van Hebreeën blijft de Hebreeuwse gelovigen aansporen tot hun geestelijke 'rust' - “Want hij die Zijn rust is ingegaan, heeft ook zelf opgehouden van zijn werken zoals God deed vanuit de zijne. Laten we daarom ijverig zijn om die rust binnen te gaan, opdat niemand valt volgens hetzelfde voorbeeld van ongehoorzaamheid. Want het woord van God is levend en krachtig, en scherper dan enig tweesnijdend zwaard, het dringt zelfs door tot de scheiding van ziel en geest, en van gewrichten en merg, en het is een onderscheider van de gedachten en bedoelingen van het hart. En er is geen schepsel verborgen voor Zijn ogen, maar alle dingen zijn naakt en open voor de ogen van Hem aan wie we rekenschap moeten afleggen. " (Hebreeën 4: 10-13)
Er is niets dat we naar Gods tafel kunnen brengen in ruil voor verlossing. Alleen God's gerechtigheid zal volstaan. Onze enige hoop is om God's gerechtigheid 'aan te doen' door geloof in wat Jezus namens ons heeft gedaan.
Paulus deelde zijn bezorgdheid over zijn mede-joden toen hij aan de Romeinen schreef: “Broeders, mijn hartsverlangen en gebed tot God voor Israël is dat ze gered mogen worden. Want ik getuig van hen dat ze ijver voor God hebben, maar niet volgens kennis. Want zij die onwetend zijn over Gods gerechtigheid, en trachten hun eigen gerechtigheid te vestigen, hebben zich niet onderworpen aan de gerechtigheid van God. Want Christus is het einde van de wet tot gerechtigheid voor iedereen die gelooft. " (Romeinen 10: 1-4)
De eenvoudige boodschap van verlossing door geloof alleen door genade alleen in Christus alleen is waar het bij de protestantse Reformatie om ging. Maar sinds de kerk tot nu toe op de Pinksterdag werd geboren, hebben mensen voortdurend andere vereisten aan deze boodschap toegevoegd.
Zoals de bovenstaande woorden uit Hebreeën zeggen: 'Hij die zijn rust is binnengegaan, heeft zelf ook opgehouden van zijn werken zoals God deed van de zijne.' Als we accepteren wat Jezus voor ons heeft gedaan door in Hem te geloven, stoppen we met het proberen om verlossing op een andere manier te 'verdienen'.
'IJverig zijn' om Gods rust binnen te gaan, klinkt vreemd. Waarom? Omdat redding volledig door de verdiensten van Christus, en niet die van onszelf, tegengesteld is aan hoe onze gevallen wereld werkt. Het lijkt vreemd om niet te kunnen werken voor wat we krijgen.
Paulus vertelde de Romeinen over de heidenen - 'Wat zullen we dan zeggen? Dat heidenen die geen gerechtigheid nastreven, gerechtigheid hebben bereikt, ja, de gerechtigheid van het geloof; maar Israël, dat de wet der gerechtigheid nastreeft, heeft de wet der gerechtigheid niet bereikt. Waarom? Omdat ze het niet door geloof zochten, maar als het ware door werken van de wet. Want ze struikelden over die struikelsteen. Zoals er staat geschreven: 'Zie, ik leg in Sion een struikelsteen en een steen des aanstoots, en wie in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden.' '' (Romeinen 9: 30-33)
Het woord van God is 'levend en krachtig' en 'scherper dan enig tweesnijdend zwaard'. Het is 'doordringend', zelfs tot het punt dat het onze ziel en geest verdeelt. Gods woord is een 'onderscheider' van de gedachten en bedoelingen van ons hart. Het alleen kan 'ons' aan 'ons' onthullen. Het is als een spiegel die onthult wie we werkelijk zijn, wat soms erg pijnlijk is. Het onthult ons zelfbedrog, onze trots en onze dwaze verlangens.
Er is geen schepsel verborgen voor God. We kunnen nergens heen om ons voor God te verstoppen. Er is niets dat Hij niet over ons weet, en het verbazingwekkende is hoeveel Hij van ons blijft houden.
We kunnen onszelf de volgende vragen stellen: Zijn we werkelijk Gods geestelijke rust ingegaan? Beseffen we dat we allemaal op een dag rekenschap aan God zullen afleggen? Zijn we bedekt met God's gerechtigheid door geloof in Christus? Of zijn we van plan om voor Hem te staan en onze eigen goedheid en goede werken te bepleiten?
