Bent u Gods rust ingegaan?

Bent u Gods rust ingegaan?

De schrijver van Hebreeën blijft de 'rust' van God uitleggen - “Daarom, zoals de Heilige Geest zegt: 'Vandaag, als u Zijn stem wilt horen, verhardt uw hart dan niet zoals in de opstand, op de dag van beproeving in de woestijn, waar uw vaderen Mij op de proef stelden, Mij op de proef stelden en Mijn werken veertig jaar zagen.' Daarom was ik boos op die generatie en zei: 'Ze dwalen altijd af in hun hart en ze kennen mijn wegen niet.' Dus zwoer Ik in Mijn toorn: 'Zij zullen Mijn rust niet binnengaan.'”Pas op, broeders, dat er bij niemand van u een boos hart van ongeloof zal zijn in het afwijken van de levende God; maar vermaan elkaar dagelijks, terwijl het 'vandaag' heet, opdat niemand van u verhard wordt door de bedrieglijkheid van de zonde. Want we zijn deelgenoten van Christus geworden als we het begin van ons vertrouwen standvastig houden tot het einde, terwijl er wordt gezegd: 'Vandaag, als je zijn stem hoort, verhard je hart niet zoals in de opstand.'” (Hebreeën 3: 7-15)

De hierboven onderstreepte verzen zijn geciteerd uit Psalm 95. Deze verzen verwijzen naar wat er met de Israëlieten gebeurde nadat God hen uit Egypte had geleid. Twee jaar nadat ze Egypte hadden verlaten, hadden ze het Beloofde Land moeten binnengaan, maar in ongeloof kwamen ze in opstand tegen God. Vanwege hun ongeloof zwierven ze door de wildernis totdat de generatie die uit Egypte was geleid, stierf. Hun kinderen gingen toen naar het Beloofde Land.

De ongelovige Israëlieten concentreerden zich op hun onvermogen, in plaats van op Gods mogelijkheden. Er is gezegd dat de wil van God ons nooit zal leiden waar de genade van God ons niet zal houden.

Dit is wat God erin zei Psalm 81 over wat Hij deed voor de kinderen van Israël – “Ik heb zijn schouder van de last gehaald; zijn handen waren bevrijd van de manden. Je belde in de problemen, en ik verloste je; Ik antwoordde je in de geheime plaats van de donder; Ik heb je getest bij de wateren van Meribah. Luister, mijn volk, en ik zal jullie vermanen! O Israël, als je naar Mij wilt luisteren! Er zal geen vreemde god onder u zijn; noch zult u een vreemde god aanbidden. Ik ben de Heer, uw God, die u uit het land Egypte heeft geleid; doe je mond wijd open en ik zal hem vullen. Maar mijn volk wilde niet naar mijn stem luisteren, en Israël wilde niets van mij hebben. Dus gaf ik ze over aan hun eigen koppige hart, om in hun eigen raad te wandelen. O, dat Mijn volk maar naar Mij zou luisteren, dat Israël Mijn wegen zou bewandelen!” (Psalm 81:6-13)

De schrijver van Hebreeën schreef deze brief aan Joodse gelovigen die in de verleiding kwamen om terug te vallen in het legalisme van het Jodendom. Ze beseften niet dat Jezus de wet van Mozes had vervuld. Ze worstelden om te begrijpen dat ze nu onder een nieuw genadeverbond stonden, in plaats van onder het oude werkverbond. De 'nieuwe en levende' manier van vertrouwen op de verdiensten van Christus alleen was vreemd voor degenen die jarenlang onder de vele regels en bepalingen van het judaïsme hadden geleefd.

"Want wij zijn deelgenoten van Christus geworden als wij het begin van ons vertrouwen standvastig houden tot het einde..." Hoe worden wij 'deelgenoten' van Christus?

We 'deelnemen' van Christus door geloof in wat Hij heeft gedaan. Romeinen leert ons - "Daarom, gerechtvaardigd door het geloof, hebben wij vrede met God door onze Heer Jezus Christus, door wie wij ook door het geloof toegang hebben tot deze genade waarin wij staan, en wij verheugen ons in de hoop op de heerlijkheid van God." (Romeinen 5: 1-2)

God wil dat we Zijn rust binnengaan. Dat kunnen we alleen doen door geloof in de verdiensten van Christus, niet door onze eigen verdiensten.

Het lijkt contra-intuïtief dat God zoveel van ons zou houden om alles te doen wat nodig is om voor eeuwig bij Hem te leven, maar dat deed Hij. Hij wil dat we vertrouwen op wat Hij heeft gedaan en door geloof dit geweldige geschenk aanvaarden!