សេចក្តីសញ្ញាថ្មីដែលមានពរ

សេចក្តីសញ្ញាថ្មីដែលមានពរ

អ្នកនិពន្ធហេព្រើរពីមុនបានពន្យល់ពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវជាអ្នកសម្រុះសម្រួលនៃកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី (សញ្ញាថ្មី) តាមរយៈការសុគតរបស់ទ្រង់សម្រាប់ការលោះនៃការរំលងដែលស្ថិតនៅក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងទី ១ ហើយបន្ដពន្យល់ - សម្រាប់កន្លែងណាដែលមានសក្ខីបទវាត្រូវតែមានមរណភាពនៃអ្នកធ្វើតេស្ត៍នេះដែរ។ ចំពោះសក្ខីកម្មគឺមានជាធរមានបន្ទាប់ពីបុរសបានស្លាប់ទៅហើយព្រោះវាគ្មានអំណាចទាល់តែសោះខណៈដែលអ្នកធ្វើតេស្ត៍រស់។ ដូច្នេះសូម្បីតែសម្ពន្ធមេត្រីមុនក៏មិនបានឧទ្ទិសថ្វាយដោយគ្មានឈាមដែរ។ លោកម៉ូសេបានយកច្បាប់វិន័យសំរាប់ប្រជាជនទាំងអស់តាមក្រឹត្យវិន័យគឺលោកយកឈាមគោឈ្មោលនិងឈាមពពែរោមចៀមពណ៌ក្រហមនិងមូសហ៊ីបមកប្រោះទឹកនិងសៀវភៅប្រជាជនទាំងមូល។ ឈាមនៃសម្ពន្ធមេត្រីដែលព្រះបានបង្គាប់មកអ្នក› ។ បន្ទាប់មកលោកប្រោះឈាមទាំងពន្លានិងគ្រឿងបរិក្ខារទាំងប៉ុន្មានរបស់ក្រសួង។ តាមក្រឹត្យវិន័យអ្វីៗស្ទើរតែទាំងអស់បានបរិសុទ្ធដោយសារឈាមហើយបើគ្មានការបង្ហូរឈាមទេក៏គ្មានការលើកលែងទោសដែរ។ (ហេព្រើរ ៥: ៧-៩)

គម្ពីរសញ្ញាចាស់ឬសេចក្ដីសញ្ញាថ្មីត្រូវបានយល់កាន់តែច្បាស់ដោយការយល់អំពីអ្វីដែលជាសេចក្ដីសញ្ញាចាស់ឬសញ្ញាចាស់។ បន្ទាប់ពីកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានក្លាយជាទាសករនៅស្រុកអេស៊ីបព្រះបានប្រទានអ្នករំដោះ (ម៉ូសេ) យញ្ញបូជា (កូនចៀមសំរាប់បុណ្យរំលង) និងអំណាចដ៏អស្ចារ្យដើម្បីនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីប។ Scofield សរសេរ «ដោយសារលទ្ធផលនៃការរំលងរបស់ពួកគេ (កាឡ។ ៣: ១៩) ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឥឡូវនេះត្រូវបានដាក់នៅក្រោមវិន័យដ៏តឹងរឹងនៃច្បាប់។ ច្បាប់បង្រៀន៖ (១) ភាពបរិសុទ្ធដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ (និក្ខមនំ ១៩: ១០-២៥); (២) បាបហួសហេតុនៃបាប (រ៉ូម ៧: ១៣; ១ ធី។ ១: ៨-១០); (៣) ភាពចាំបាច់នៃការគោរពប្រតិបត្តិ (យេ។ ៧: ២៣-២៤); (៤) ភាពសាកលនៃភាពបរាជ័យរបស់មនុស្ស (រ៉ូម ៣: ១៩-២០); និង (៥) ភាពអស្ចារ្យនៃព្រះគុណរបស់ព្រះក្នុងការផ្តល់មធ្យោបាយទៅរកព្រះអង្គតាមរយៈការថ្វាយយញ្ញបូជាធម្មតាដោយទន្ទឹងរងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលនឹងក្លាយជាកូនចៀមនៃព្រះដែលនឹងលះបង់អំពើបាបរបស់ពិភពលោក (យ៉ូហាន ១:២៩) ។ ត្រូវបានធ្វើជាសាក្សីដោយច្បាប់និងពួកហោរា (រ៉ូម ៣: ២១) ។

ច្បាប់មិនបានផ្លាស់ប្តូរបទប្បញ្ញត្តិឬលុបចោលការសន្យារបស់ព្រះដូចមានចែងនៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងអ័ប្រាហាំទេ។ វាមិនត្រូវបានផ្តល់ជាផ្លូវទៅកាន់ជីវិត (នោះគឺជាមធ្យោបាយនៃការរាប់ជាសុចរិត) ប៉ុន្តែជាក្បួននៃការរស់នៅរបស់ប្រជាជនដែលមានរួចហើយនៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់អ័ប្រាហាំហើយគ្របដណ្តប់ដោយយញ្ញបូជាឈាម។ គោលបំណងមួយរបស់វាគឺដើម្បីបង្ហាញ ឲ្យ ឃើញច្បាស់ពីរបៀបដែលភាពបរិសុទ្ធនិងភាពបរិសុទ្ធគួរ“ សម្គាល់” ជីវិតរបស់ប្រជាជនដែលមានច្បាប់ជាតិនៅពេលដំណាលគ្នានឹងច្បាប់របស់ព្រះ។ មុខងារនៃច្បាប់គឺការដាក់វិន័យនិងការកែតម្រង់ដើម្បីធ្វើឱ្យអ៊ីស្រាអែលត្រួតត្រាភាពល្អរបស់ខ្លួនរហូតដល់ព្រះគ្រិស្ដគួរតែមក។ អ៊ីស្រាអែលបកស្រាយខុសគោលបំណងនៃច្បាប់ហើយស្វែងរកសេចក្ដីសុចរិតដោយការប្រព្រឹត្ដល្អនិងពិធីបរិសុទ្ធនៅទីបំផុតបដិសេធមេស្ស៊ីរបស់ពួកគេ។ (Scofield ១៣១៩)

Scofield សរសេរបន្ថែមទៀត - «បទបញ្ញត្តិគឺជា 'ការកាត់ទោស› និង' សេចក្ដីស្លាប់› ។ ក្នុងពិធីជប់លៀងដែលមហាបូជាចារ្យជាតំណាងប្រជាជនជាមួយព្រះអម្ចាស់។ ហើយនៅក្នុងយញ្ញបូជានោះជាគម្របសំរាប់អំពើបាបរបស់គេក្នុងការរង់ចាំឈើឆ្កាង។ គ្រីស្ទបរិស័ទមិនស្ថិតនៅក្រោមកតិកាសញ្ញានៃការបំពេញការងារដែលជាល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃច្បាប់ទេតែស្ថិតនៅក្រោមកតិកាសញ្ញាថ្មីដែលគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃព្រះគុណ” ។ (Scofield ១៣១៩)

រ៉ូមដ៏អស្ចារ្យបង្រៀនយើងពីពរនៃការប្រោសលោះតាមរយៈព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ «តែឥឡូវនេះភាពសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្រៅពីក្រឹត្យវិន័យត្រូវបានបង្ហាញអោយឃើញច្បាស់ដោយសក្ខីភាពរបស់ក្រឹត្យវិន័យនិងក្នុងគម្ពីរព្យាការីព្រមទាំងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរតាមរយៈជំនឿលើព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដសំរាប់មនុស្សទាំងអស់និងអ្នកដែលជឿ។ សម្រាប់ការមិនមានភាពខុសគ្នា; មនុស្សទាំងអស់បានប្រព្រឹត្ដអំពើបាបហើយខ្វះមិនដល់សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គ។ តាមរយៈព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូដែលព្រះអង្គបានបូជាព្រះជន្មទុកជាយញ្ញបូជាលោះដោយព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គដោយសារជំនឿនិងបង្ហាញអោយមនុស្សបានសុចរិតដោយសារព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់បានរំលងអំពើបាបដែលបានប្រព្រឹត្ដកាលពីមុនដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះអង្គនៅពេលនេះដើម្បីបង្ហាញថាព្រះអង្គពិតជាសុចរិតនិងជាអ្នកដែលមានជំនឿលើព្រះយេស៊ូ។ (រ៉ូម៉ាំង 3: 21-26) នេះគឺជាដំណឹងល្អ។ វាគឺជាដំណឹងល្អនៃការប្រោសលោះតាមរយៈជំនឿតែម្នាក់គត់ដោយសារព្រះគុណតែមួយគត់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទតែមួយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនប្រទានឱ្យយើងនូវអ្វីដែលយើងទាំងអស់គ្នាសមនឹងទទួលបាននោះទេគឺការស្លាប់អស់កល្បជានិច្ចប៉ុន្តែទ្រង់បានប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់យើងតាមរយៈព្រះគុណរបស់ទ្រង់។ ការប្រោសលោះមានតែតាមរយៈឈើឆ្កាងគ្មានអ្វីដែលយើងអាចបន្ថែមលើវាបានទេ។

សេចក្តីយោង:

Scofield, CI ព្រះគម្ពីរ Scofield សិក្សាព្រះគម្ពីរ។ ញូវយ៉ក៖ សារព័ត៌មានសាកលវិទ្យាល័យអូកហ្វដឆ្នាំ ២០០២ ។