ការរួចខ្លួនដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ពិភពលោក…
រៀបរាប់អំពីព្រះយេស៊ូវអ្នកនិពន្ធហេព្រើរបន្ត - «ដូច្នេះនៅពេលដែលកូន ៗ បានបរិភោគសាច់និងឈាមព្រះអង្គក៏មានចំណែកដូចគ្នាដែរគឺតាមរយៈសេចក្ដីស្លាប់ទ្រង់នឹងបំផ្លាញអ្នកដែលមានអំណាចនៃសេចក្ដីស្លាប់គឺអារក្សហើយដោះលែងអ្នកដែលខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់។ ទាំងអស់ជីវិតរបស់ពួកគេជាប់នឹងទាសភាព។ ត្បិតលោកពិតជាមិនផ្តល់ជំនួយដល់ពួកទេវតាទេប៉ុន្តែលោកបានផ្តល់ជំនួយដល់ពូជរបស់អ័ប្រាហាំ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាទ្រង់ត្រូវតែធ្វើដូចជាបងប្អូនរបស់ទ្រង់ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ដើម្បី ឲ្យ គាត់អាចជាសម្តេចសង្ឃដែលមានសេចក្តីមេត្តាករុណានិងស្មោះត្រង់ក្នុងរឿងទាំងឡាយដែលទាក់ទងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីធ្វើយញ្ញបូជាសំរាប់អំពើបាបរបស់ប្រជាជន។ ដោយព្រោះព្រះអង្គផ្ទាល់បានរងទុក្ខហើយត្រូវបានល្បួងព្រះអង្គអាចជួយដល់អស់អ្នកដែលត្រូវបានល្បួងបាន។ (ហេព្រើរ ៥: ៧-៩)
ព្រះដែលជាវិញ្ញាណត្រូវតែ«គ្របបាំងខ្លួនគេ»ជាសាច់ឈាមហើយចូលទៅក្នុងការបង្កើតដែលបានធ្លាក់ចុះរបស់ទ្រង់ដើម្បីជួយសង្គ្រោះយើង។
តាមរយៈមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូលោកបានបំផ្លាញអំណាចនៃការស្លាប់របស់សាថានលើមនុស្សជាតិ។
ដោយសរសេរអំពីដំណើររស់ឡើងវិញប៉ូលបានរំtheកពួកកូរិនថូស «ត្បិតខ្ញុំបានប្រគល់ដល់អ្នកមុននូវអ្វីដែលខ្ញុំបានទទួល៖ ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសំរាប់អំពើបាបរបស់យើងយោងទៅតាមបទគម្ពីរហើយថាគាត់ត្រូវបានគេបញ្ចុះហើយគាត់បានរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបីយោងទៅតាមបទគម្ពីរហើយគាត់ត្រូវបានគេមើលឃើញ ដោយកេផាស, បន្ទាប់មកដោយដប់ពីរនាក់។ បន្ទាប់មកព្រះអង្គបានលេចមកអោយបងប្អូនជាងប្រាំរយនាក់ឃើញក្នុងពេលជាមួយគ្នា។ ក្នុងចំណោមបងប្អូនទាំងនោះមានភាគច្រើននៅរស់នៅឡើយតែមានអ្នកខ្លះបានទទួលមរណភាពផុតទៅ។ បន្ទាប់ពីនោះមកលោកយ៉ាកុបត្រូវបានគេមើលឃើញបន្ទាប់មកសាវ័កទាំងអស់។ (កូរិនថូសទី ១ ១: ១៨-២៥)
យើងទាំងអស់គ្នាកើតមកក្រោមទោសប្រហារជីវិតខាងវិញ្ញាណនិងខាងរូបកាយ។ យើងបានឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះទាំងខាងវិញ្ញាណនិងខាងរូបកាយរហូតដល់យើងទទួលយកការទូទាត់របស់ព្រះគ្រីស្ទសំរាប់យើង។ ប្រសិនបើយើងកើតពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ដោយសារជំនឿលើអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើងយើងនឹងបានជួបជុំគ្នាខាងវិញ្ញាណជាមួយទ្រង់វិញហើយនៅពេលនៃការសុគតរបស់យើងយើងនឹងបានជួបជុំជាមួយទ្រង់វិញ។ ប៉ូលបានបង្រៀនរ៉ូម - “ ដោយដឹងថាបុរសចំណាស់របស់យើងបានជាប់ឆ្កាងជាមួយនឹងទ្រង់ដើម្បី ឲ្យ រូបកាយនៃអំពើបាបត្រូវបានលុបចោលដោយយើងមិនត្រូវធ្វើជាខ្ញុំបំរើនៃអំពើបាបទៀតឡើយ។ ដ្បិតអ្នកដែលស្លាប់មិនទាក់ទាមនឹងបាបទៀតទេ។ ប្រសិនបើយើងស្លាប់រួមជាមួយព្រះគ្រិស្ដយើងក៏ជឿថាយើងនឹងមានជីវិតរស់រួមជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ដោយដឹងថាព្រះគ្រិស្ដដែលរស់ឡើងវិញក៏មិនត្រូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដែរ។ សេចក្តីស្លាប់លែងមានអំណាចលើព្រះអង្គទៀតហើយ។ ចំពោះការសុគតដែលទ្រង់បានសោយទិវង្គតនោះទ្រង់បានសុគតដើម្បីធ្វើបាបម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែជីវិតដែលទ្រង់មានព្រះជន្មរស់គឺរស់សំរាប់ព្រះ” ។ (រ៉ូម៉ាំង 6: 6-10)
លោកយេស៊ូជាសម្ដេចសង្ឃដ៏ស្មោះត្រង់និងស្មោះត្រង់។ គាត់បានបង់ថ្លៃសម្រាប់ការប្រោសលោះពេញលេញរបស់យើងហើយអ្វីដែលគាត់បានជួបប្រទះនៅលើផែនដីបានផ្តល់ឱ្យគាត់នូវសមត្ថភាពក្នុងការយល់ច្បាស់ពីអ្វីដែលយើងឆ្លងកាត់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងរួមទាំងការសាកល្បងនិងការល្បួងទាំងអស់ដែលយើងប្រឈមមុខ។
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបង្ហាញថាយើងជាអ្នកណាហើយយើងជានរណា។ ហេព្រើរ ៥: ៧-៩ បង្រៀនយើង - «ត្បិតព្រះបន្ទូលនៃព្រះគឺរស់ហើយពូកែនិងមុតជាងដាវណាដែលមុតពីរដាវទៅទៀតគឺចាក់ដល់ការចែកព្រលឹងនិងវិញ្ញាណសន្លាក់និងខួរឆ្អឹងខ្នងហើយជាអ្នកស្គាល់គំនិតនិងចេតនារបស់បេះដូង។ គ្មានអ្វីដែលលាក់កំបាំងពីព្រះនេត្ររបស់ព្រះអង្គទេអ្វីៗទាំងអស់នៅអាក្រាតនិងបើកចំហចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះអង្គដែលយើងត្រូវទទួលយក។ បើថាយើងមានមហាបូជាចារ្យមួយយ៉ាងធំដែលបានយាងកាត់ស្ថានបរមសុខគឺព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់សូមឱ្យយើងកាន់ខ្ជាប់នូវអំពើបាបរបស់យើង។ យើងមិនមានមហាបូជាចារ្យដែលមិនអាចយោគយល់នឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងបានទេប៉ុន្ដែព្រះជាម្ចាស់បានល្បងលយើងមើលឃើញថាគ្មាននរណាអាចប្រព្រឹត្ដអំពើបាបបានឡើយ។ ដូច្នេះចូរយើងចូលមកបល្ល័ង្កនៃព្រះគុណដោយក្លាហានដើម្បីយើងអាចទទួលបានសេចក្តីមេត្តាករុណានិងស្វែងរកព្រះគុណដើម្បីជួយនៅពេលមានសេចក្តីត្រូវការ។
ប្រសិនបើយើងទទួលយកនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើងយើងអាចចូលទៅកាន់បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណជាកន្លែងនៃសេចក្តីមេត្តាជាជាងបល្ល័ង្កនៃការជំនុំជំរះ។
