გული გამიმკვრივდა, თუ გჯერა?
ებრაელთა მწერალმა თამამად უთხრა ებრაელებს ”დღეს, თუ მის ხმას გაიგონებთ, ნუ გამიმკვრივებთ გულებს, როგორც ამბოხების დროს.” შემდეგ მან რამდენიმე კითხვა მოჰყვა - „ვისთვის, ვინც გაიგო, აჯანყდა? მართლაც, ყველა როდი გამოვიდა ეგვიპტიდან, მოსეს ხელმძღვანელობით? ახლა ვისზე იყო ის გაბრაზებული ორმოცი წლის განმავლობაში? არ იყო მათთან, ვინც შესცოდა, ვისი ცხედრებიც უდაბნოში დაეცა? და ვის შეჰფიცა მან, რომ ისინი მის შესასვლელში არ შევლენ, მაგრამ მათ, ვინც არ ემორჩილებიან? ” (ებრაელთა 3: 15-18) შემდეგ ასკვნის - ”ასე რომ, ჩვენ ვხედავთ, რომ მათ არ შეეძლოთ შემოსვლა ურწმუნოების გამო.” (ებრაელები 3: 19)
ღმერთმა უთხრა მოსეს - ”... მე ნამდვილად დავინახე ეგვიპტეში მყოფი ჩემი ხალხის ჩაგვრა და მათი ტირილი მოვისმინე მათი ხელმძღვანელების გამო, რადგან მე ვიცი მათი მწუხარება. მე ჩამოვედი, რომ ეგვიპტელებს ხელი გამოვართვა და ამ ქვეყნიდან კარგი და დიდ ქვეყანაში, რძითა და თაფლით მიედინებულ ქვეყანაში bring (გამოსვლა 3: 7-8)
მას შემდეგ, რაც ისრაელები ეგვიპტეში მონობისგან გაათავისუფლეს, მათ პრეტენზიები დაიწყეს. ისინი ჩიოდნენ, რომ ფარაონის ჯარისკაცები კლავდნენ მათ; ღმერთმა წითელი ზღვა გაყო. მათ არ იცოდნენ რას დალევდნენ; ღმერთმა წყალი მიაწოდა მათ. მათ ეგონათ, რომ შიმშილით მოკვდებოდნენ; ასე რომ, ღმერთმა მანანა გამოაგზავნა მათ საჭმელად. მათ სურდათ ხორცის ჭამა; ღმერთმა მწყერი გამოგზავნა.
ღმერთმა უთხრა მოსეს კადეშ ბარნეაში - ”გაგზავნეთ კაცები ქანაანის ქვეყნის დასაზვერად, რომელსაც მე ვაჩუქებ ისრაელის ძეებს…” (რიცხვი 13: 2 ა) შემდეგ მოსემ უთხრა კაცებს ”… ადი ამ გზით სამხრეთით და ადი მთაზე და ნახე როგორია ქვეყანა: ძლიერი თუ სუსტი არიან მასში მცხოვრები ხალხი, ცოტანი თუ ბევრი; კარგია თუ ცუდი მიწა, სადაც ისინი ცხოვრობენ; ჰგავს თუ არა მათ დასახლებულ ქალაქებს ბანაკები ან ციხესიმაგრეები; მიწა მდიდარია თუ ღარიბი; და არის იქ ტყეები თუ არა. გაბედეთ. და მოიტანე მიწის ნაყოფი “. (რიცხვი 13: 17-20)
ნაყოფიერი მიწა იყო! როდესაც ეშკოლის ხეობაში მივიდნენ, მოჭრეს ყურძნის ერთი მტევანი ტოტი, რომელიც იმდენად დიდი იყო, რომ ორი კაცი ძელზე უნდა აეტანა.
ჯაშუშებმა მოსეს აუწყეს, რომ ხალხი ძლიერია და ქალაქები გამაგრებული და დიდი. ქალებმა ისრაელებს შესთავაზა, რომ ისინი სასწრაფოდ წამოსულიყვნენ და დაეუფლებინათ ეს ქვეყანა, მაგრამ დანარჩენმა ჯაშუშებმა უთხრეს: 'ჩვენ ხალხის წინააღმდეგ წასვლა არ შეგვიძლია, რადგან ისინი ჩვენზე ძლიერები არიან'. მათ ხალხს უთხრეს, რომ ეს მიწა იყო ქვეყანა, რომელიც შთანთქავს მის მცხოვრებლებს, და რომ ზოგიერთი ადამიანი გიგანტი იყო.
ურწმუნოებით ისრაელებმა მოსეს და აარონს უჩივლეს - „ეგ რომ ეგვიპტის მიწაზე გვეღუპა! ან თუ ჩვენ ამ უდაბნოში დავიხოცებოდით! რატომ მოგვიყვანა უფალმა ამ მიწაზე მახვილით ჩავვარდნისთვის, რომ ჩვენი ცოლი და შვილები მსხვერპლნი გახდნენ? ჩვენთვის უკეთესი არ იქნება ეგვიპტეში დაბრუნება? ” (რიცხვი 14: 2b-3)
მათ განიცადეს ღვთის განუწყვეტლივი უზრუნველყოფა მას შემდეგ, რაც ისინი ეგვიპტის მონობიდან განდევნეს, მაგრამ არ სჯეროდათ, რომ ღმერთს მათი უსაფრთხოდ აღება შეეძლო აღთქმულ ქვეყანაში.
ისევე, როგორც ისრაელებს არ სჯეროდათ, რომ ღმერთს შეეძლო მათი უსაფრთხოდ აღთქმულ მიწაზე მიყვანა, ჩვენ თვითონ მივდივართ მარადისობაში ღმერთის გარეშე, თუ არ გვჯერა, რომ იესოს მსხვერპლშეწირვა საკმარისია ჩვენი მარადიული გამოსყიდვისთვის.
პავლემ რომაელებში დაწერა - „ძმებო, ჩემი გულის სურვილი და ლოცვა ღმერთისადმი ისრაელისადმი ის არის, რომ ისინი გადარჩნენ. რადგან მათ ვამოწმებ, რომ ღვთისადმი ენთუზიაზმი აქვთ, მაგრამ ცოდნის მიხედვით არა. რადგან ისინი არ იცნობენ ღვთის სიმართლეს და ცდილობენ საკუთარი სიმართლის დამკვიდრებას, არ დაემორჩილნენ ღვთის სიმართლეს. ქრისტე არის კანონის აღსასრული კანონის სიმართლე ყველასთვის, ვისაც სწამს. მოსე წერს კანონის სიმართლეს, რომელიც ამბობს: 'კაცი, ვინც ამ საქმეს აკეთებს, მისით იცოცხლებს'. მაგრამ რწმენის სიმართლე ასე მეტყველებს: 'ნუ იტყვი შენს გულში: ვინ ავიდა ზეცად?' (ანუ ქრისტეს ზემოდან ჩამოყვანა) ან, 'ვინ ჩამოვა უფსკრულში?' (ეს არის ქრისტეს მკვდრეთით აღდგომა). მაგრამ რას ამბობს? სიტყვა შენთან ახლოს არის, შენს პირში და შენს გულში ”(ეს არის რწმენის სიტყვა, რომელსაც ჩვენ ვქადაგებთ): რომ თუ შენს პირით აღიარებ უფალ იესოსა და გულით გჯერა, რომ ღმერთმა იგი მკვდრეთით აღადგინა , თქვენ გადაარჩენთ. რადგან გულით სწამს სიმართლის, და პირით აღიარებს ხსნას. საღვთო წერილში ნათქვამია: 'ვინც მას ირწმუნებს, არ შერცხვება.' რადგან არ არსებობს განსხვავება ებრაელსა და ბერძნულს შორის, რადგან ერთი და იგივე უფალი მდიდარია ყველასთვის, ვინც მას ეძახის. ვინაიდან „ვინც უფლის სახელს მოიხმობს, გადაარჩენს“. (რომაელები 10: 1-13)