გახდა ღმერთი თქვენი თავშესაფარი?

გახდა ღმერთი თქვენი თავშესაფარი?

გასაჭირის დროს ფსალმუნებს ჩვენთვის უამრავი კომფორტის და იმედი გვაქვს. განვიხილოთ 46-ე ფსალმუნი - ”ღმერთი არის ჩვენი თავშესაფარი და ძალა, რომელიც დღეს უდიდესი დახმარებაა გასაჭირში. ამიტომ ჩვენ არ შეგვეშინდება, მიუხედავად იმისა, რომ დედამიწა მოიხსნება და მიუხედავად იმისა, რომ მთები ზღვის შუაგულში იქნება გადატანილი; მართალია, მისი წყლები ტრიალებს და შეშფოთებულია, მაგრამ მთები კანკალებენ მისი შეშუპებით. ” (ფსალმუნები 46: 1-3)

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს გარშემო არის არეულობა და უბედურება… თვით ღმერთი ჩვენი თავშესაფარია. ფსალმუნები 9: 9 გვითხარი - ”უფალი ასევე იქნება თავშესაფარი დაჩაგრულთა თავშესაფარი, უბედურ შემთხვევებში”.

უმეტესი დროით ჩვენ ვამაყობთ იმისთვის, რომ ვიყოთ ძლიერი, სანამ ცხოვრებაში არ მომხდარა რამე და არ გამოავლენს იმას, თუ რამდენად სუსტი ვართ სინამდვილეში.

პავლეს ჰქონდა 'ხორცით ეკალი ’, რომელიც მას დაეხმარა, რომ შეემცირებინა იგი. თავმდაბლობა აცნობიერებს, თუ რამდენად უღირსნი ვართ და რამდენად ძლიერი და უზენაესი ღმერთი ვართ. პავლემ იცოდა, რომ ნებისმიერი ძალა ჰქონდა ღვთისგან და არა საკუთარი თავისგან. პავლემ კორინთელთა მიმართ თქვა - ”ამიტომ სიამოვნებას ვიღებ სისუსტეებზე, საყვედურებში, საჭიროებებში, დევნაში, გასაჭირში, ქრისტეს გულისთვის. როდესაც მე სუსტი ვარ, მაშინ ძლიერი ვარ ”. (2 კორ. 12: 10)

ხშირად ნათქვამია, რომ ჩვენ საკუთარ თავზე უნდა მივიდეთ, სანამ ღმერთთან ურთიერთობას შევიტანთ. Რატომ არის ეს? ჩვენ გაცრუებულნი გვჯერა, რომ ჩვენ ვაკონტროლებთ და ვართ საკუთარი ცხოვრების ოსტატი.

ეს დღევანდელი სამყარო გვასწავლის, რომ ვიყოთ მთლიანად თვითკმაყოფილი. ჩვენ ვამაყობთ იმაზე, თუ რას ვაკეთებთ და ვის ვგრძნობთ საკუთარ თავს. მსოფლიო სისტემა გვაბრკოლებს სხვადასხვა სურათებით, რომლითაც მას სურს საკუთარი თავის ნიმუში. ის გზავნის შეტყობინებებს, მაგალითად, თუ თქვენ იყიდით ეს ან ის, თქვენ ნახავთ სიხარულს, სიმშვიდეს და ბედნიერებას, ან თუ ამ ცხოვრებით ცხოვრობთ, კმაყოფილი დარჩებით.

რამდენმა ჩვენგანმა მოიცვა ამერიკული ოცნება, როგორც განხორციელების სიცოცხლისუნარიანი გზა? ამასთან, სოლომონის მსგავსად, მრავალი ჩვენგანი იღვიძებს ჩვენს უკანასკნელ წლებში და აცნობიერებს, რომ 'ამ' სამყაროს რამ არ მოგვცემს იმას, რაც მათ პირობა დადეს.

ამქვეყნად მრავალი სხვა სახარება გვაძლევს რაღაცას, რისი გაკეთებაც შეგვიძლია ღვთის მოწონების დამსახურებისთვის. ისინი ყურადღებას არ აქცევს ღმერთს და იმას, რაც მან გააკეთა ჩვენთვის და დააყენა იგი ჩვენზე, ან ვინმესზე. ეს სხვა სახარებები ცრუ 'გვაძლიერებს' ჩვენს აზრს, რომ ღვთის კეთილგანწყობა შეგვიძლია. ისევე, როგორც პავლეს დღეს იუდაიზატორებს სურდათ, რომ ახალ მორწმუნეებს კანონის დაბრუნებისკენ მოუწიათ დაბრუნება, დღეს ცრუ მასწავლებლებმაც გვინდა, რომ ვიფიქროთ, რომ შეგვიძლია ღმერთს ვასიამოვნოთ. თუ მათ შეუძლიათ დაგვანახონ, რომ ჩვენი მარადიული სიცოცხლე დამოკიდებულია იმაზე, თუ რას ვაკეთებთ, მაშინ მათ შეუძლიათ ძალზედ დაკავებულნი იყვნენ იმაში, რაც გვეუბნებიან.

ახალი აღთქმა მუდმივად გვაფრთხილებს, რომ ლეგალიზმის ხაფანგში ჩავარდნით ან დამსახურებაზე დამყარებული ხსნა მივიღოთ. ახალი აღთქმა აქცენტს აკეთებს იმაზე, თუ რა საკმარისია იესომ ჩვენთვის. იესომ გაათავისუფლა 'მკვდარი საქმეებისგან', რომ ღვთის სულით ვცხოვრობთ.

რომაელთაგან ვიგებთ - ”აქედან გამომდინარე, დავასკვნათ, რომ ადამიანი გამართლებულია რწმენით, კანონის მოქმედებისაგან”. (Რომი. 3: 28) რწმენა რაში? რწმენა, თუ რა გააკეთა იესომ ჩვენთვის.

ჩვენ ღმერთთან ურთიერთობაში შევდივართ იესო ქრისტეს წყალობით - ”რადგან ყველამ შესცოდა და არ დააკლდა ღვთის დიდება, რომელიც თავისუფლდება მისი მადლით თავისუფლდება გამოსყიდვით, რომელიც ქრისტე იესოშია”. (Რომი. 3: 23-24)

თუ თქვენ ცდილობთ ღვთის კეთილგანწყობის მიღებას ზოგიერთი სისტემის მეშვეობით, ისმინეთ ის, რაც პავლემ უთხრა გალატელებს, რომლებიც კანონში ჩადებულნი იყვნენ - ”იმის ცოდნა, რომ ადამიანი არ არის გამართლებული კანონის მოქმედებით, არამედ იესო ქრისტეს რწმენით, ჩვენც კი გვწამდა ქრისტე იესო, რომ შეიძლება გავამართლოთ ქრისტეს რწმენით და არა კანონის საქმეებით; რადგან კანონის საქმეებით ვერ ხერხდება რაიმე ხორცი გამართლება. მაგრამ, თუ ქრისტეს გამართლებას ვცდილობთ, ჩვენც ცოდვილნი ვიპოვნოთ ცოდვები, მაშასადამე, ქრისტე ცოდვის მინისტრია? რა თქმა უნდა არა! თუკი კვლავ ვაშენებ იმ ნივთებს, რომლებიც მე დავანგრიე, მე თვითონ ვაყენებ დამნაშავედ. რადგან მე კანონის მეშვეობით მოვკვდი იმ კანონის თანახმად, რომ მე ღმერთის ცხოვრება შემეძლო. ” (გალ. 2: 16-19)

პავლემ, რადგან იყო ამაყი ფარისეველი, რომელიც ეძებდა საკუთარი თვით სამართლიანობას ფარისეულის სამართლებრივი სისტემის მეშვეობით, იძულებული გახდა დაეტოვებინა ეს სისტემა, მხოლოდ მისი ქრისტეს რწმენით, მხოლოდ მადლის მეშვეობით ხსნის თავის ახალ გაგებას.

პავლე თამამად უთქვამს გალატელებს - ”მაშ ასე, იდგეთ იმ თავისუფლებაში, რომლითაც ქრისტე განგთავისუფლდა და კვლავ ნუ იქნებით ურთიერთობა ბატონობის უღლით. მე, პავლე, გეტყვით თქვენ, რომ თუ წინადაცვეთილი გახდებით, ქრისტე არაფერს მოგცემთ. მე კიდევ ერთხელ ვამოწმებ ყველა ადამიანს, ვინც წინადაცვედება, რომ ის არის მოვალე, რომ დაიცვას მთელი კანონი. თქვენ გაქრა ქრისტესგან, ვინც ცდილობთ სამართლიანად გაამართლოთ; შენ დაეწიე მადლი. ” (გალ. 5: 1-4)

ასე რომ, თუ ჩვენ ღმერთს ვიცნობთ და მხოლოდ მას ვენდობით, რისი გაკეთებაც მან ჩვენთვის იესო ქრისტეს მეშვეობით, შეიძლება მასში დავისვენოთ. 46 ფსალმუნებიც გვეუბნება - ”იყავი ისევ და იცოდე, რომ მე ვარ ღმერთი; მე ამაღლდება ხალხებს შორის, მე ამაღლდები დედამიწაზე! ” (ფსალმუნები 46: 10) ის ღმერთია, ჩვენ არ ვართ. არ ვიცი, რას მოიტანს ხვალ?

როგორც მორწმუნეები, ჩვენ ვცხოვრობთ ჩვენი დაცემული ხორცისა და ღვთის სულის მუდმივი კონფლიქტში. ჩვენი თავისუფლებით შეიძლება ვიაროთ ღვთის სულით. შეიძლება ამ უბედურებების დროს ჩვენმა უფრო სრულყოფილად მოგვმართოს ღმერთზე დაყრდნობით და გსიამოვნოს ნაყოფი, რომელიც მხოლოდ მისი სულიდან მოდის - ”მაგრამ სულის ნაყოფი არის სიყვარული, სიხარული, მშვიდობა, სულგრძელობა, სიკეთე, სიკეთე, ერთგულება, სიმდაბლე, თვითკონტროლი. ამის წინააღმდეგ არ არსებობს კანონი. ” (გალ. 5: 22-23)