آیا از سایه های قانون به واقعیت عهد جدید فیض بیرون آمده اید؟
نویسنده عبرانیان همچنان میثاق جدید (عهد جدید) را از عهد عتیق (عهد عتیق) متمایز می کند - "زیرا قانون ، داشتن سایه ای از اتفاقات خوب آینده ، و نه تصویری از چیزها ، هرگز نمی تواند با این فداکاری ها که سال به سال پیوسته ارائه می دهند ، کسانی را که نزدیک می شوند کامل کند. آیا در این صورت آنها پیشنهاد خود را متوقف نمی کردند؟ زیرا نمازگزاران ، پس از تصفیه ، دیگر از گناهان آگاهی ندارند. اما در آن قربانی ها هر سال یادآوری گناهان وجود دارد. زیرا ممکن نیست که خون گاوها و بزها گناهان را از بین ببرد. بنابراین ، هنگامی که به جهان آمد ، گفت: قربانی و قربانی را نمی خواستی ، بلکه جسمی را که برای من آماده کرده ای. در قربانی های سوختنی و قربانی برای گناه ، هیچ لذتی نداشتید. سپس گفتم ، "اینک ، من آمده ام - در جلد کتابی که از من نوشته شده است - خداوندا ، اراده خود را انجام دهم." (عبرانیان 10: 1-7)
اصطلاح "سایه" در بالا به "بازتاب کم رنگ" اشاره دارد. قانون مسیح را آشکار نکرد ، نیاز ما به مسیح را آشکار کرد.
این قانون هرگز برای نجات نبوده است. قانون نیاز به کسی را که می آید و قانون را اجرا می کند افزایش داد. ما از رومی ها یاد می گیریم - بنابراین ، با اعمال شریعت ، هیچ جسمی در نظر او عادل نخواهد بود ، زیرا علم قانون ، گناه است. " (رومیان 3: 20)
هیچ کس تحت عهد عتیق (عهد عتیق) "کامل" یا کامل نشده است. کمال یا تکمیل نجات ، تقدیس و رستگاری ما فقط در عیسی مسیح یافت می شود. هیچ راهی برای ورود به محضر خدا تحت عهد عتیق وجود نداشت.
نیاز مستمر به قربانی شدن خون حیوانات تحت عهد عتیق نشان داد که چگونه این قربانی ها هرگز نمی توانند گناه را حذف کنند. تنها تحت عهد جدید (عهد جدید) گناه برداشته می شود ، زیرا خدا دیگر گناهان ما را به خاطر نخواهد آورد.
عهد عتیق (عهد عتیق) آمادگی ورود عیسی به جهان بود. این نشان داد که گناه چقدر جدی است و مستلزم ریختن مداوم خون حیوانات است. همچنین نشان داد که خدا چقدر مقدس بود. برای اینکه خدا با قوم خود مشارکت داشته باشد ، باید یک فداکاری کامل انجام شود.
نویسنده عبرانیان از مزمور 40 ، مزمور مسیحایی ، در بالا نقل قول کرد. عیسی به بدن نیاز داشت تا بتواند خود را به عنوان قربانی ابدی ما برای گناه تقدیم کند.
بسیاری از مردم عبری عیسی را رد کردند. جان نوشت - "او به نزد خود آمد ، و افراد خود او را نپذیرفتند. اما همه کسانی که او را پذیرفتند ، به آنها حق داد که فرزندان خدا شوند ، به کسانی که به نام او ایمان دارند: نه از خون ، نه از اراده جسم ، و نه از اراده انسان ، اما از خدا و کلام جسم شد و در میان ما ساکن شد و ما جلال او را ، جلال یگانه فرزندان پدر ، سرشار از فیض و حقیقت را مشاهده کردیم. " (جان 1: 11-14)
عیسی فیض و حقیقت را به جهان آورد - "زیرا شریعت از طریق موسی داده شد ، اما فیض و حقیقت از طریق عیسی مسیح آمد." (جان 1: 17)
اسکوفیلد می نویسد "فیض" مهربانی و محبت خداوند نجات دهنده ماست ... نه با اعمال صالحتی که ما انجام داده ایم ... به لطف او توجیه شده است. " بنابراین ، به عنوان یک اصل ، فیض در تقابل با قانون قرار می گیرد ، که بر اساس آن خداوند از مردم عدالت می خواهد ، همانطور که تحت فیض ، به مردم عدالت می بخشد. قانون با موسی ارتباط دارد و کار می کند. فیض ، با مسیح و ایمان. بر اساس قانون ، برکت همراه با اطاعت است. فضل به عنوان یک هدیه رایگان نعمت می دهد. در کمال کامل ، فیض با خدمت مسیح شامل مرگ و رستاخیز او آغاز شد ، زیرا او برای گناهکاران مرد. بر اساس مقررات سابق ، نشان داده شد که قانون در تأمین عدالت و زندگی برای یک نژاد گناهکار ناتوان است. قبل از صلیب ، نجات انسان از طریق ایمان ، بر اساس قربانی کفاره مسیح ، که توسط خدا پیش بینی شده بود ، صورت می گرفت. اکنون به وضوح آشکار می شود که نجات و عدالت با ایمان به نجات دهنده مصلوب و زنده شده دریافت می شود ، و تقدس زندگی و کارهای خوب به عنوان ثمره نجات به دنبال می آید. فیض قبل از آمدن مسیح وجود داشت ، همانطور که قربانی شدن برای گناهکاران شاهد بود. بنابراین تفاوت بین عصر سابق و عصر کنونی مسأله بی لطفی و لطف نیست ، بلکه فیض امروز حاکم است ، به این معنا که تنها موجودی که حق قضاوت در مورد گناهکاران را دارد ، اکنون بر روی زمین نشسته است. تاج و تخت فضل ، نه اینکه گناهان خود را به جهان تحمیل کند. " (اسکوفیلد ، 1451 ساله)
منابع:
Scofield، CI کتاب مقدس مطالعه Scofield. نیویورک: انتشارات دانشگاه آکسفورد ، 2002.
