آیا به درستی خود یا به درستی خدا اعتماد دارید؟

آیا به درستی خود یا به درستی خدا اعتماد دارید؟

نویسنده عبرانیان همچنان به معتقدان عبرانی نسبت به "استراحت" معنوی آنها تحریک می کند - "زیرا کسی که وارد آرامش خود شده است ، خود نیز مانند کارهایی که خدا از او انجام داده ، از کارهای خود منصرف شده است. بنابراین ما کوشا هستیم که در آن استراحت وارد شویم ، مبادا کسی مطابق همان نمونه نافرمانی سقوط کند. زیرا کلام خدا زنده و نیرومند و تیزتر از هر شمشیر دو لبه است و حتی تا تقسیم روح و روح و مفاصل و مغز نیز سوراخ می کند و افکار و اهداف قلب را تشخیص می دهد. و هیچ موجودی از دید او پنهان نیست ، اما همه چیز در برابر چشمان او که باید حساب او را بدهیم ، برهنه و باز است. " (عبرانیان 4: 10-13)

هیچ چیز نمی توانیم در ازای نجات سر سفره خدا بیاوریم. فقط عدالت خدا انجام خواهد داد. تنها امید ما "پوشاندن" عدالت خدا از طریق ایمان به آنچه عیسی از طرف ما انجام داده است.

پولس هنگام نوشتن نامه به رومیان ، نگرانی خود را در مورد یهودیان دیگرش به اشتراک گذاشت - "برادران ، آرزو و دعای قلب من از خداوند برای اسرائیل این است که آنها نجات پیدا کنند. زیرا من شاهد آنها هستم که غیرت نسبت به خدا دارند ، اما نه طبق دانش. زیرا آنها از حقانیت خدا بی اطلاع بوده و در صدد برپایی عدالت خود هستند ، تسلیم درستی خدا نشده اند. زیرا مسیح پایان قانون عدالت برای هر کسی است که ایمان آورده است. " (رومیان 10: 1-4)

پیام ساده نجات از طریق ایمان تنها با فیض تنها در مسیح تنها چیزی است که اصلاحات پروتستان در مورد آن بود. با این حال ، از زمان تولد این کلیسا در روز پنطیکاست تاکنون ، مردم دائماً سایر الزامات را به این پیام اضافه می کنند.

همانطور که کلمات فوق از عبرانی ها می گویند ، "کسی که وارد آرامش خود شده است ، خود نیز مانند کارهایی که خدا از او انجام داده ، از کارهای خود منصرف شده است." وقتی کاری را که عیسی برای ما از طریق ایمان به او انجام داده است بپذیریم ، تلاش خود را برای "به دست آوردن" نجات از هر طریق دیگر متوقف می کنیم.

"سخت کوش" ​​بودن برای ورود به بقیه خدا عجیب به نظر می رسد. چرا؟ زیرا نجات كاملاً از طریق لیاقت مسیح است ، و نه مال ما ، خلاف آنچه جهان فروپاشیده ما عمل می كند. به نظر عجیب می رسد که نتوانیم برای آنچه به دست می آوریم کار کنیم.

پولس در مورد غیر یهودیان به رومیان گفت - "پس ما چی باید بگیم؟ آن غیر یهودیان که به دنبال عدالت نبودند ، به عدالت ، حتی عدالت ایمان دست یافته اند. اما اسرائیل ، به دنبال قانون عدالت ، به قانون عدالت نرسیده است. چرا؟ زیرا آنها با ایمان به دنبال آن نبودند ، بلکه همانطور که بود ، با کارهای شریعت به دنبال آن بودند. زیرا آنها در آن سنگ تلو تلو خوردن تصادف کردند. همانطور که نوشته شده است: "اینک من در صهیون سنگ و سنگی از تفرقه قرار داده ام و هر که به او ایمان بیاورد شرمسار نخواهد شد." (رومیان 9: 30-33)  

کلام خدا "زنده و قدرتمند" و "تیزتر از هر شمشیر دو لبه" است. این "سوراخ کردن" است ، حتی تا جایی که روح و روح ما را تقسیم کند. کلام خدا "تشخیص دهنده" افکار و اهداف قلب ماست. این به تنهایی می تواند "ما" را برای "ما" آشکار کند. این مانند آینه ای است که نشان می دهد ما واقعاً چه کسی هستیم ، که گاهی اوقات بسیار دردناک است. این خودفریبی ، غرور و خواسته های احمقانه ما را آشکار می کند.

هیچ موجودی از نظر خداوند پنهان نیست. هیچ کجا نمی توانیم برویم تا از خدا پنهان شویم. هیچ چیز او درباره ما نمی داند ، و نکته شگفت انگیز این است که او چقدر به ما ادامه می دهد.

می توانیم س ourselvesالات زیر را از خود بپرسیم: آیا واقعاً وارد استراحت معنوی خدا شده ایم؟ آیا می فهمیم که همه ما روزی به خدا حساب خواهیم داد؟ آیا ما از طریق ایمان به مسیح تحت پوشش عدالت خدا هستیم؟ یا ما می خواهیم در مقابل او بایستیم و از خوبی ها و کارهای خوب خود دفاع کنیم؟