Έχετε σκληρύνει την καρδιά σας ή πιστεύετε;
Ο συγγραφέας των Εβραίων είπε με θάρρος στους Εβραίους «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή Του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας όπως στην εξέγερση». Στη συνέχεια ακολούθησε πολλές ερωτήσεις - «Γιατί ποιος, έχοντας ακούσει, επαναστάτησε; Πράγματι, δεν ήταν όλοι αυτοί που βγήκαν από την Αίγυπτο, με αρχηγό τον Μωυσή; Τώρα με ποιον ήταν θυμωμένος σαράντα χρόνια; Δεν ήταν με αυτούς που αμάρτησαν, των οποίων τα πτώματα έπεσαν στην έρημο; Και σε ποιους ορκίστηκε ότι δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή Του, αλλά σε εκείνους που δεν υπάκουσαν;». (Εβραίους 3: 15-18) Στη συνέχεια καταλήγει: «Έτσι βλέπουμε ότι δεν μπόρεσαν να μπουν μέσα λόγω απιστίας». (Εβραίους 3: 19)
Ο Θεός είχε πει στον Μωυσή - «…Έχω δει σίγουρα την καταπίεση του λαού Μου που είναι στην Αίγυπτο, και άκουσα την κραυγή του εξαιτίας των αρχηγών τους, γιατί γνωρίζω τις θλίψεις τους. Κατέβηκα λοιπόν για να τους ελευθερώσω από τα χέρια των Αιγυπτίων και να τους φέρω από αυτή τη γη σε μια καλή και μεγάλη γη, σε μια χώρα που ρέει γάλα και μέλι…» (Έξοδος 3: 7-8)
Ωστόσο, αφού οι Ισραηλίτες απελευθερώθηκαν από τη σκλαβιά στην Αίγυπτο, άρχισαν να παραπονιούνται. Παραπονέθηκαν ότι οι στρατιώτες του Φαραώ θα τους σκότωναν. Έτσι, ο Θεός μοίρασε την Ερυθρά Θάλασσα. Δεν ήξεραν τι θα έπιναν. Έτσι, ο Θεός τους έδωσε νερό. Νόμιζαν ότι θα πέθαιναν από την πείνα. Έτσι, ο Θεός έστειλε μάννα για να φάνε. Ήθελαν κρέας για να φάνε. Έτσι, ο Θεός έστειλε ορτύκια.
Ο Θεός είπε στον Μωυσή στο Kadesh Barnea - «Στείλτε ανθρώπους να κατασκοπεύσουν τη γη Χαναάν, την οποία δίνω στους γιους Ισραήλ…» (Αριθμ. 13: 2α) Ο Μωυσής είπε τότε στους άνδρες «…Ανέβα από αυτόν τον τρόπο στον Νότο, και ανεβείτε στα βουνά, και δείτε πώς είναι η γη: αν οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτήν είναι δυνατοί ή αδύναμοι, λίγοι ή πολλοί. αν η γη στην οποία κατοικούν είναι καλή ή κακή. είτε οι πόλεις που κατοικούν είναι σαν στρατόπεδα ή οχυρά. αν η γη είναι πλούσια ή φτωχή. και αν υπάρχουν δάση εκεί ή όχι. Να έχετε καλό κουράγιο. Και φέρτε λίγο από τους καρπούς της γης». (Αριθμ. 13: 17-20)
Ήταν μια γόνιμη γη! Όταν έφτασαν στην Κοιλάδα του Εσκόλ, έκοψαν ένα κλαδί με ένα τσαμπί σταφύλι, το οποίο ήταν τόσο μεγάλο που έπρεπε να το μεταφέρουν σε ένα κοντάρι δύο άνδρες.
Οι κατάσκοποι ανέφεραν στον Μωυσή ότι ο λαός στη χώρα ήταν ισχυρός και οι πόλεις ήταν οχυρωμένες και μεγάλες. Ο Χάλεβ πρότεινε στους Ισραηλίτες να ανέβουν αμέσως και να καταλάβουν τη γη, αλλά οι άλλοι κατάσκοποι είπαν: «Δεν μπορούμε να ανεβούμε εναντίον του λαού, γιατί είναι ισχυρότεροι από εμάς». Είπαν στους ανθρώπους ότι η γη ήταν μια χώρα «που κατατρώει τους κατοίκους της» και ότι μερικοί από τους άνδρες ήταν γίγαντες.
Σε απιστία, οι Ισραηλίτες παραπονέθηκαν στον Μωυσή και στον Ααρών - «Μακάρι να είχαμε πεθάνει στη γη της Αιγύπτου! Ή να είχαμε πεθάνει σε αυτή την έρημο! Γιατί ο Κύριος μας έφερε σε αυτή τη γη για να πέσουμε από το σπαθί, ώστε οι γυναίκες και τα παιδιά μας να γίνουν θύματα; Δεν θα ήταν καλύτερα να επιστρέψουμε στην Αίγυπτο;» (Αριθμ. 14: 2β-3)
Είχαν βιώσει τη συνεχή πρόνοια του Θεού για αυτούς αφού οδηγήθηκαν έξω από την αιγυπτιακή σκλαβιά, αλλά δεν πίστευαν ότι ο Θεός θα μπορούσε να τους πάρει με ασφάλεια στη Γη της Επαγγελίας.
Ακριβώς όπως οι Ισραηλίτες δεν πίστευαν ότι ο Θεός θα μπορούσε να τους οδηγήσει με ασφάλεια στη Γη της Επαγγελίας, έτσι και εμείς οδηγούμαστε σε μια αιωνιότητα χωρίς Θεό, αν δεν πιστεύουμε ότι η θυσία του Ιησού είναι αρκετή για να αξίζει την αιώνια λύτρωσή μας.
Ο Παύλος έγραψε στους Ρωμαίους - «Αδελφοί, η επιθυμία και η προσευχή της καρδιάς μου στον Θεό για τον Ισραήλ είναι να σωθούν. Γιατί τους δίνω μαρτυρία ότι έχουν ζήλο για τον Θεό, αλλά όχι σύμφωνα με τη γνώση. Διότι αγνοώντας τη δικαιοσύνη του Θεού και επιδιώκοντας να εδραιώσουν τη δική τους δικαιοσύνη, δεν υπέκυψαν στη δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί ο Χριστός είναι το τέλος του νόμου για δικαιοσύνη σε όποιον πιστεύει. Διότι ο Μωυσής γράφει για τη δικαιοσύνη που είναι του νόμου: «Ο άνθρωπος που κάνει αυτά θα ζήσει με αυτά». Αλλά η δικαιοσύνη της πίστης μιλάει με αυτόν τον τρόπο: «Μη λες στην καρδιά σου, ποιος θα ανέβει στον ουρανό;» (δηλαδή να κατεβάσει τον Χριστό από ψηλά) ή «Ποιος θα κατέβει στην άβυσσο;» (δηλαδή να αναστήσει τον Χριστό από τους νεκρούς). Τι λέει όμως; Ο λόγος είναι κοντά σου, στο στόμα σου και στην καρδιά σου» (δηλαδή ο λόγος της πίστης που κηρύττουμε): ότι αν ομολογήσεις με το στόμα σου τον Κύριο Ιησού και πιστέψεις στην καρδιά σου ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς , θα σωθείς. Διότι με την καρδιά πιστεύει κανείς για δικαιοσύνη, και με το στόμα ομολογία για σωτηρία. Διότι η Γραφή λέει: «Όποιος πιστεύει σε αυτόν δεν θα ντροπιαστεί». Διότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Ιουδαίων και Έλληνα, γιατί ο ίδιος Κύριος πάνω σε όλους είναι πλούσιος σε όλους όσους Τον επικαλούνται. Διότι «όποιος επικαλεσθεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί». (Ρωμαίους 10: 1-13)