Ці будзеце вы сачыць за злодзеямі і разбойнікамі ці добрым пастырам?
«Гасподзь пастыр мой; Я не буду хацець. Ён ставіць мяне ляжаць на зялёных пашах; Ён вядзе мяне ля ціхай вады. Ён аднаўляе маю душу; Ён вядзе мяне сцежкамі праўды дзеля імя Свайго. Так, хоць я пайду далінай сьмяротнага ценю, я не ўбаюся зла; бо Ты са мною; Твой жазло і Твой посах суцяшаюць мяне. Ты рыхтуеш перада мною стол перад маімі ворагамі; Ты памазаў галаву маю алеем; мой кубак пераліваецца. Сапраўды, дабрыня і міласэрнасць будуць са мною ва ўсе дні жыцця майго; і буду жыць у доме Гасподнім вечна». (Псальма 23)
Жывучы на зямлі, Ісус сказаў пра Сябе: «Сапраўды, сапраўды кажу вам: Я дзьверы да авечак. Усе, хто калі-небудзь быў перада Мною, - злодзеі і разбойнікі, але авечкі іх не паслухалі. Я дзверы. Калі хто ўвойдзе міма Мяне, той будзе збаўлены, і будзе ўваходзіць і выходзіць і знаходзіць пашу. Злодзей прыходзіць толькі каб украсці, і забіць, і знішчыць. Я прыйшоў, каб мелі жыццё і каб мелі ўдосталь. Я добры пастыр. Добры пастыр аддае сваё жыццё за авечак». (Джон 10: 7-11)
Езус праз сваю смерць на крыжы заплаціў усю цану нашага адкуплення. Ён хоча, каб мы давяралі таму, што Ён зрабіў для нас, і разумелі, што Яго мілата, Яго «незаслужаная ласка» - гэта тое, на што мы можам разлічваць, каб прывесці нас у Яго прысутнасць пасля смерці. Мы не можам заслужыць уласнае адкупленне. Нашай рэлігійнай працы або нашай спробы апраўдаць сябе недастаткова. Толькі праведнасць Езуса Хрыста, якую мы прымаем праз веру, можа даць нам вечнае жыццё.
Каб мы не ішлі за «іншымі» пастухамі. Ісус папярэджваў - «Сапраўды, сапраўды кажу вам: хто не ўваходзіць у аўчарню дзвярыма, але пералазіць іншым шляхам, той злодзей і разбойнік. Але той, хто ўваходзіць дзвярыма, ёсць пастыр авечак. Яму брамнік адчыняе, і авечкі слухаюць голас ягоны; і ён кліча сваіх авечак па імені і выводзіць іх. І калі ён выводзіць сваіх авечак, ідзе перад імі; і авечкі ідуць за Ім, бо ведаюць голас Ягоны. Але яны не пойдуць за чужым, а ўцякуць ад яго, бо не ведаюць голасу чужога». (Джон 10: 1-5)
