ኢየሱስ በሞቱ ፣ የዘላለምን ሕይወት ገዝቶ አመጣ
የዕብራውያን ጸሐፊ ማብራሪያውን ቀጠለ “የምንናገርበትን ዓለም ለመላእክት እንዲገዛ አላደረገምና ፡፡ አንድ ሰው በአንድ ቦታ ላይ እንዲህ ሲል መሰከረለት-‘እሱን የምታስታውሰው ሰው ምንድር ነው? ከመላእክት ትንሽ ዝቅ አደረግኸው; በክብርና በክብር ዘውድ አደረግኸው በእጆችህም ሥራ ላይ ሾመው። ሁሉን ከእግሩ በታች አስገዛኸው አለው። ሁሉን በተገዛለት ጊዜ ያልተገዛለት ምንም አልተወምና። አሁን ግን ሁሉም ነገሮች በእሱ ስር ሲቀመጡ አላየንም ፡፡ እኛ ግን በእግዚአብሔር ጸጋ እርሱ ሞትን ሁሉ እንዲቀምስ ከመላእክት በጥቂቱ ዝቅ ያለውን ኢየሱስን ለሞት ሥቃይ በክብርና በክብር ዘውድ ደፍተነው እናያለን ፡፡ ብዙ ልጆችን ወደ ክብር በማምጣት የመዳናቸውን አለቃ በመከራ ፍጹም እንዲሆኑ ለማድረግ ሁሉ ለእርሱና ለእርሱ ሁሉ የተገባው ነበርና። ” (ዕብራውያን 2: 5-10)
በዘፍጥረት ያስተምራል - “ስለዚህ እግዚአብሔር ሰውን በመልኩ ፈጠረው ፡፡ በእግዚአብሔር መልክ ፈጠረው; ወንድና ሴት አድርጎ ፈጠራቸው ፡፡ እግዚአብሔርም ባረካቸው እግዚአብሔርም አላቸው። ብዙ ተባዙ ተባዙም ፤ ምድርን ሞልታ ግ subት ፤ የባሕርን ዓሦች ፣ የሰማይ ወፎችን እና በምድር ላይ የሚንቀሳቀሱትን ሕያዋን ሁሉ ይግዙ ፡፡ ” (ዘፍ 1 27-28)
እግዚአብሔር ለሰው ልጆች በምድር ላይ እንዲገዛ ሰጣቸው ፡፡ ሆኖም ፣ በአዳም ኃጢአት ምክንያት ፣ ሁላችንም የወደቀን ወይም የኃጢአተኛ ተፈጥሮን እንወርሳለን ፣ እናም የሞት እርግማን ሁለንተናዊ ነው። ሮማውያን ያስተምራሉ - ስለዚህ ኃጢአት በአንድ ሰው ወደ ዓለም እንደ ገባ ሞትም በኃጢአት በኩል ሞትም በሰው ሁሉ ላይ እንደ ሆነ ሁሉ ኃጢአት ሠርተዋልና (ሕጉ በዓለም ውስጥ እስከ ነበረ ድረስ ኃጢአት ግን በሌለበት ጊዜ ኃጢአት አይቆጠርም)። ሊመጣ ያለው የእሱ ምሳሌ የሆነው የአዳም መተላለፍ ምሳሌ ኃጢአት ባልሠሩት ላይ እንኳ ከአዳም ጀምሮ እስከ ሙሴ ድረስ ሞት ነገሠ። ” (ሮሜ 5: 12-14)
የመጀመሪያው ሰው አዳም ከእግዚአብሔር ሕይወት በማግኘት ሕያው ፍጡር ሆነ ፡፡ የመጨረሻው አዳም ኢየሱስ ክርስቶስ ሕይወት ሰጪ መንፈስ ሆነ ፡፡ ኢየሱስ ሕይወትን አላገኘም ፣ እሱ ራሱ የሕይወት ምንጭ ነበር እናም ለሌሎች ሕይወት ሰጠ ፡፡
ኢየሱስ ምን ያህል አስደናቂ እና አስገራሚ እንደሆነ ያስቡ - ነፃ ስጦታው ግን እንደ ጥፋቱ አይደለም ፡፡ በአንዱ ሰው በደል ብዙዎች ከሞቱ ፣ የእግዚአብሔር ጸጋ እና በአንዱ ሰው በኢየሱስ ክርስቶስ ቸርነት የብዙዎች ሆኑ። ስጦታውም ኃጢአት በሠራው ሰው እንደመጣ አይደለም። ከአንዱ በደል የመጣው ፍርድ ኩነኔን አስገኝቶለታልና ግን ከብዙ ጥፋቶች የመጣው ነፃ ስጦታ ጽድቅን አስገኝቷል ፡፡ በአንዱ ሰው በደል ሞት በአንዱ ከነገሠ ፣ ይልቁን የጸጋን ብዛት እና የጽድቅን ስጦታ የሚቀበሉ በአንዱ በኢየሱስ ክርስቶስ በሕይወት በሕይወት ይነግሣሉ።) ስለዚህ በአንዱ ሰው በደል ፍርድ ለሁሉም እንደ ደረሰ። ሰዎች ደግሞ ኩነኔን ያስከትላሉ እንዲሁም እንዲሁ በአንድ ሰው የጽድቅ ሥራ የሕይወት መጽደቅ የሚያስገኘው ነፃ ስጦታ ለሁሉም ሰው ሆነ። በአንዱ ሰው አለመታዘዝ ብዙዎች ኃጢአተኞች እንደ ሆኑ እንዲሁ ደግሞ በአንዱ ሰው መታዘዝ ብዙዎች ጻድቃን ይሆናሉ። ” (ሮሜ 5: 15-19)
እኛ ከእኛ ጋር 'ጸድቀናል ፣' ከእግዚአብሄር ጋር 'ትክክል' ሆነናል ፣ ኢየሱስ ለእኛ ባደረገልን ነገር በማመን ከእርሱ ጋር ወደ ዝምድና አመጣን ፡፡ አሁን ግን በሕግ እና በነቢያት ፣ የእግዚአብሔር ጽድቅ ፣ በኢየሱስ ክርስቶስ በማመን ለሁሉም እና ለሚያምኑ ሁሉ በሕግ እና በነቢያት የተመሰከረለት ነው ፡፡ ምንም ልዩነት የለምና ፤ በክርስቶስ ኢየሱስ ባለው ቤዛነት አማካኝነት ሁሉ ኃጢአትን ሠርተዋልና የእግዚአብሔርም ክብር ጎድሎአቸዋል። ” (ሮሜ 3: 21-24)
የእግዚአብሔርን ‘ጽድቅ’ መገንዘብ ማለት በራሱ ብቃት ብቻውን የሰውን ልጅ ቤዛ እንዳመጣ መገንዘብ ነው። ከኃጢአተኛ አቅም የሌላቸውን ማንነታችን በስተቀር ወደ ጠረጴዛው ምንም አናመጣም ፣ ወደ መስቀሉ እግር ምንም አናመጣም ፡፡
